Closer - Review
Closer – Εξ Επαφής
(4,5/5)
Σκηνοθεσία: Mike Nichols
Σενάριο: Patrick Marber
Παίζουν: Jude Law, Clive Owen, Natalie Portman, Julia Roberts
Είναι πάντα μια δύσκολη διαδικασία να μεταφέρεις ένα έργο από το θεατρικό σανίδι στις τεράστιες και τόσο γεμάτες δυνατότητες διαστάσεις του κινηματογραφικού πανιού. Στις χειρότερες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα μοιάζει με μια κινηματογραφημένη παράσταση, που σημαίνει στατικά πλάνα, μηδαμινή εναλλαγή στα σκηνικά, εν ολίγοις μια βεβιασμένη απόπειρα να διατεθεί σε ευρύτερο κοινό, κάτι που είτε ο σκηνοθέτης είτε το studio θεώρησε ότι το αξίζει. Στην περίπτωση του Closer, της αιχμηρής κι αμείλικτης ανατομίας της ανθρώπινης ψυχής και του τρόπου που αντιμετωπίζει τη συντροφικότητα σαν ένα παιχνίδι εξουσίας, δια χειρός Patrick Marber, η κινηματογραφική μεταφορά δεν είναι τίποτε λιγότερο από μαγεία.
Ο Mike Nichols, ένας σκηνοθέτης με εκπληκτική ικανότητα να βρίσκει και να τραβάει από τους ηθοποιούς του εξαιρετικές ιδιότητες εν είδη αποκάλυψης, μοιράζει με ιδιοφυή τρόπο τους ρόλους του έργου, μετατρέποντας τέσσερις από τους πιο θελκτικούς ανθρώπους στον κόσμο, σε τέσσερις από τους πιο ειδεχθείς και σκληρούς. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο τρομακτικά χαρακτηριστικά της ταινίας. Το άλλο είναι ο τρόπος που μέσα από τις αλληλεπιδράσεις των τεσσάρων χαρακτήρων φέρνει το sex στο επίκεντρο της ιστορίας, αλλά σε κάνει να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου όταν το κάνεις –τουλάχιστον όταν πρόκειται για κεράτωμα.
Καλά καταλάβατε, πρόκειται για διάτμηση της απιστίας. Σ’ αυτό το ερμητικά κλειστό δράμα τεσσάρων χαρακτήρων, ο κουμπωμένος συντάκτης επικήδειων του Jude Law, ο Dan, εντοπίζει την ξεπεταγμένη κοκκινομάλλα της Natalie Portman, την Alice, στο απέναντι φανάρι, κι αυτή ξαφνικά βρίσκεται μπροστά από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου. Οι δυο τους καταλήγουν να χαριεντίζονται στο νοσοκομείο, να ανταλλάσσουν οπτικές για τη ζωή και τις σχέσεις στο λεωφορείο, και να βρίσκουν τους εαυτούς τους στο αναμφίβολο ξεκίνημα του ειδυλλίου τους σε ένα πάρκο.
Flash forward, ο Dan φωτογραφίζεται για το «αυτάκι» του βιβλίου του για την Alice, με την οποία συζεί. Η φωτογράφος είναι η απρόσιτη Anna της Julia Roberts, η οποία σύντομα καταλήγει να ελέγχει την οδοντοστοιχία του Dan με τη γλώσσα της. Μετά από λίγο εμφανίζεται η Alice, και η άβολη στιγμή οδηγεί στην απόρριψη του Dan από την Anna. Το βράδυ, ο Dan μπαίνει σε ένα chat room για καυλωμένους, και παραπλανεί τον πρόθυμο γιατρό του Clive Owen, τον Larry, προσποιούμενος ότι είναι η Anna. Ο σκοπός του είναι να την εκδικηθεί, παραπλανώντας τον γιατρό και οδηγώντας τον στο αγαπημένο στέκι της Anna. Πού να φανταστεί, ότι οι δυο τους θα ταιριάξουν; Όπως ενδεχομένως έχετε ψυλλιαστεί, η ανεκπλήρωτη έλξη του Dan προς την Anna θα οδηγήσει στην πρώτη αλλαξοκωλιά της ταινίας. Κι άλλες θα ακολουθήσουν, πάντα ασφυκτικά οριοθετημένες μέσα στην παρέα των τεσσάρων. Σοφιστικέ ματάκηδες, αυτή είναι η ταινία σας.
Τα αμείλικτα καδραρίσματα του Nichols, αγκαλιάζουν σα μέγγενη τέσσερις εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι βρίσκουν σ’ αυτήν την ταινία την ευκαιρία να ανακαλύψουν στο υποκριτικό τους ταλέντο, ικανότητες που δεν νομίζω ούτε και οι ίδιοι να ήξεραν ότι έχουν. Ακόμη κι ο πιο αδύναμος από τους τέσσερις, ο Jude Law, είναι πολύ καλός στο ρόλο του looser, ενώ η Julia Roberts σε κάνει να πιστέψεις στη μαγεία της υποκριτικής, παρουσιάζοντας σε χαμηλό τόνο τον βαθιά εσωτερικό της χαρακτήρα, αλλά το σκληρό της πρόσωπο καθρεφτίζει τη θύελλα που ζεί. Όσο για τους Clive Owen και Natalie Portman, που παίζουν τους δυο πιο αμφιλεγόμενους ρόλους της ταινίας, οι ερμηνείες τους είναι οι αποκαλύψεις της χρονιάς, και οι υποψηφιότητές τους στα Όσκαρ των δεύτερων ρόλων, είναι από μόνες τους μια νίκη, δεδομένου του είδους της ταινίας.
Το Closer είναι μια ταινία για τον τρόπο που αληθινοί άνθρωποι συναντιούνται, ερωτεύονται, αγαπιούνται, δένονται, και μετά νιώθουν αυτήν την τόσο αυτοκαταστροφική κι ακατανόητη, αλλά και τόσο ανθρώπινη τάση να δοκιμάσουν τα όρια του δεσμού τους. Δεν υπάρχει καμία συνέπεια σ’ αυτά που λένε, σ’ αυτά που αισθάνονται, και σ’ αυτά που λένε ότι αισθάνονται. Όλοι φαίνονται να κουβαλάνε τους δαίμονές τους, παλιές σχέσεις-ερείπια, πληγές που τους έχουν κλειδώσει στον εαυτό τους, αφήνοντας αυτό το μικρό παράθυρο ελπίδας ανοιχτό, απ’ όπου περιμένουν τον αληθινό τους έρωτα να μπει και να τους σώσει. Μόνο που ο καθένας γίνεται ο σωτήρας του άλλου απλά για να τον σκοτώσει ξανά, και μετά να πηδήξει από τη θέση του δολοφόνου, ξανά σ’ αυτήν του θύματος.
Εκεί που υπάρχει συνέπεια, είναι στον τρόπο που ο Nichols παρουσιάζει τους χαρακτήρες του, κρατώντας την ίδια απόσταση και αφήνοντάς τους να αποκαλύψουν όλη τη σκληρότητά τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε πόρνες, άντρες και γυναίκες. Και στον τρόπο που ο Marber ξεγυμνώνει την ανθρώπινη ψυχή, για να δείξει τη φρικιαστική ασχήμια της σε όλο της το μεγαλείο, έναν τρόπο τόσο σαδιστικά ηδονιστικό όσο το να βλέπεις ξανά και ξανά σε αργή κίνηση ένα τραίνο να πέφτει με δύναμη πάνω σου. Είναι μια γροθιά στο πρόσωπο, ένα χαστούκι που σε αφήνει με την ψυχή κομμάτια και το στομάχι κόμπους. Απόλαυση.
Ενδείκνυται ως date movie, σε περίπτωση που υποπτεύεστε το άλλο σας μισό. Αποκλείεται να μη λυγίσει…
(4,5/5)Σκηνοθεσία: Mike Nichols
Σενάριο: Patrick Marber
Παίζουν: Jude Law, Clive Owen, Natalie Portman, Julia Roberts
Είναι πάντα μια δύσκολη διαδικασία να μεταφέρεις ένα έργο από το θεατρικό σανίδι στις τεράστιες και τόσο γεμάτες δυνατότητες διαστάσεις του κινηματογραφικού πανιού. Στις χειρότερες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα μοιάζει με μια κινηματογραφημένη παράσταση, που σημαίνει στατικά πλάνα, μηδαμινή εναλλαγή στα σκηνικά, εν ολίγοις μια βεβιασμένη απόπειρα να διατεθεί σε ευρύτερο κοινό, κάτι που είτε ο σκηνοθέτης είτε το studio θεώρησε ότι το αξίζει. Στην περίπτωση του Closer, της αιχμηρής κι αμείλικτης ανατομίας της ανθρώπινης ψυχής και του τρόπου που αντιμετωπίζει τη συντροφικότητα σαν ένα παιχνίδι εξουσίας, δια χειρός Patrick Marber, η κινηματογραφική μεταφορά δεν είναι τίποτε λιγότερο από μαγεία.
Ο Mike Nichols, ένας σκηνοθέτης με εκπληκτική ικανότητα να βρίσκει και να τραβάει από τους ηθοποιούς του εξαιρετικές ιδιότητες εν είδη αποκάλυψης, μοιράζει με ιδιοφυή τρόπο τους ρόλους του έργου, μετατρέποντας τέσσερις από τους πιο θελκτικούς ανθρώπους στον κόσμο, σε τέσσερις από τους πιο ειδεχθείς και σκληρούς. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο τρομακτικά χαρακτηριστικά της ταινίας. Το άλλο είναι ο τρόπος που μέσα από τις αλληλεπιδράσεις των τεσσάρων χαρακτήρων φέρνει το sex στο επίκεντρο της ιστορίας, αλλά σε κάνει να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου όταν το κάνεις –τουλάχιστον όταν πρόκειται για κεράτωμα.
Καλά καταλάβατε, πρόκειται για διάτμηση της απιστίας. Σ’ αυτό το ερμητικά κλειστό δράμα τεσσάρων χαρακτήρων, ο κουμπωμένος συντάκτης επικήδειων του Jude Law, ο Dan, εντοπίζει την ξεπεταγμένη κοκκινομάλλα της Natalie Portman, την Alice, στο απέναντι φανάρι, κι αυτή ξαφνικά βρίσκεται μπροστά από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου. Οι δυο τους καταλήγουν να χαριεντίζονται στο νοσοκομείο, να ανταλλάσσουν οπτικές για τη ζωή και τις σχέσεις στο λεωφορείο, και να βρίσκουν τους εαυτούς τους στο αναμφίβολο ξεκίνημα του ειδυλλίου τους σε ένα πάρκο.
Flash forward, ο Dan φωτογραφίζεται για το «αυτάκι» του βιβλίου του για την Alice, με την οποία συζεί. Η φωτογράφος είναι η απρόσιτη Anna της Julia Roberts, η οποία σύντομα καταλήγει να ελέγχει την οδοντοστοιχία του Dan με τη γλώσσα της. Μετά από λίγο εμφανίζεται η Alice, και η άβολη στιγμή οδηγεί στην απόρριψη του Dan από την Anna. Το βράδυ, ο Dan μπαίνει σε ένα chat room για καυλωμένους, και παραπλανεί τον πρόθυμο γιατρό του Clive Owen, τον Larry, προσποιούμενος ότι είναι η Anna. Ο σκοπός του είναι να την εκδικηθεί, παραπλανώντας τον γιατρό και οδηγώντας τον στο αγαπημένο στέκι της Anna. Πού να φανταστεί, ότι οι δυο τους θα ταιριάξουν; Όπως ενδεχομένως έχετε ψυλλιαστεί, η ανεκπλήρωτη έλξη του Dan προς την Anna θα οδηγήσει στην πρώτη αλλαξοκωλιά της ταινίας. Κι άλλες θα ακολουθήσουν, πάντα ασφυκτικά οριοθετημένες μέσα στην παρέα των τεσσάρων. Σοφιστικέ ματάκηδες, αυτή είναι η ταινία σας.
Τα αμείλικτα καδραρίσματα του Nichols, αγκαλιάζουν σα μέγγενη τέσσερις εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι βρίσκουν σ’ αυτήν την ταινία την ευκαιρία να ανακαλύψουν στο υποκριτικό τους ταλέντο, ικανότητες που δεν νομίζω ούτε και οι ίδιοι να ήξεραν ότι έχουν. Ακόμη κι ο πιο αδύναμος από τους τέσσερις, ο Jude Law, είναι πολύ καλός στο ρόλο του looser, ενώ η Julia Roberts σε κάνει να πιστέψεις στη μαγεία της υποκριτικής, παρουσιάζοντας σε χαμηλό τόνο τον βαθιά εσωτερικό της χαρακτήρα, αλλά το σκληρό της πρόσωπο καθρεφτίζει τη θύελλα που ζεί. Όσο για τους Clive Owen και Natalie Portman, που παίζουν τους δυο πιο αμφιλεγόμενους ρόλους της ταινίας, οι ερμηνείες τους είναι οι αποκαλύψεις της χρονιάς, και οι υποψηφιότητές τους στα Όσκαρ των δεύτερων ρόλων, είναι από μόνες τους μια νίκη, δεδομένου του είδους της ταινίας.
Το Closer είναι μια ταινία για τον τρόπο που αληθινοί άνθρωποι συναντιούνται, ερωτεύονται, αγαπιούνται, δένονται, και μετά νιώθουν αυτήν την τόσο αυτοκαταστροφική κι ακατανόητη, αλλά και τόσο ανθρώπινη τάση να δοκιμάσουν τα όρια του δεσμού τους. Δεν υπάρχει καμία συνέπεια σ’ αυτά που λένε, σ’ αυτά που αισθάνονται, και σ’ αυτά που λένε ότι αισθάνονται. Όλοι φαίνονται να κουβαλάνε τους δαίμονές τους, παλιές σχέσεις-ερείπια, πληγές που τους έχουν κλειδώσει στον εαυτό τους, αφήνοντας αυτό το μικρό παράθυρο ελπίδας ανοιχτό, απ’ όπου περιμένουν τον αληθινό τους έρωτα να μπει και να τους σώσει. Μόνο που ο καθένας γίνεται ο σωτήρας του άλλου απλά για να τον σκοτώσει ξανά, και μετά να πηδήξει από τη θέση του δολοφόνου, ξανά σ’ αυτήν του θύματος.Εκεί που υπάρχει συνέπεια, είναι στον τρόπο που ο Nichols παρουσιάζει τους χαρακτήρες του, κρατώντας την ίδια απόσταση και αφήνοντάς τους να αποκαλύψουν όλη τη σκληρότητά τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε πόρνες, άντρες και γυναίκες. Και στον τρόπο που ο Marber ξεγυμνώνει την ανθρώπινη ψυχή, για να δείξει τη φρικιαστική ασχήμια της σε όλο της το μεγαλείο, έναν τρόπο τόσο σαδιστικά ηδονιστικό όσο το να βλέπεις ξανά και ξανά σε αργή κίνηση ένα τραίνο να πέφτει με δύναμη πάνω σου. Είναι μια γροθιά στο πρόσωπο, ένα χαστούκι που σε αφήνει με την ψυχή κομμάτια και το στομάχι κόμπους. Απόλαυση.
Ενδείκνυται ως date movie, σε περίπτωση που υποπτεύεστε το άλλο σας μισό. Αποκλείεται να μη λυγίσει…