Written by
verbal
in
no category
Cursed - Review
Cursed
(1/5)
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Kevin Williamson
Παίζουν: Christina Ricci, Joshua Jackson, Jesse Eisenberg
Όταν πριν από 30 και κάτι χρόνια ο Wes Craven πρωτοδοκιμαζόταν στη σκηνοθεσία, άφησε εποχή στο χώρο των thrillers κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο γέμιζε τα κενά των απλοϊκών σεναρίων με σκηνές βίας χωρίς προηγούμενο την εποχή εκείνη. Κάπως έτσι, το Last House on the Left, έμεινε στην ιστορία σαν ένα camp αιματοβαμμένο φεστιβάλ σοκ μηδαμινού budget. Φέτος, επιστρέφει από πενταετή απουσία από τη σκηνοθεσία με το Cursed, μια ταινία εξίσου camp, αλλά χωρίς καθόλου αίμα, και κανένα σοκ. Εκτός ίσως από το budget της.
Γιατί δεν μπορείς να ξοδεύεις 35 εκατομμύρια δολάρια για μια ταινία με σενάριο που αδικεί τους ηθοποιούς της, διαλόγους που προσβάλουν τον θεατή, twist που είναι ο ορισμός της απάτης, και ανύπαρκτη σκηνοθετική υπογραφή. Τα κλισέ του είδους που τόσο έντεχνα κανιβάλισε ο Craven στο Scream, παίρνουν εδώ την εκδίκησή τους, βοηθώντας την ταινία να κερδίσει τον τίτλο του χειρότερου δείγματος προχειροφτιαγμένου εφηβικού θρίλερ-τσιχλόφουσκας που πέρασε φέτος απ’ τις οθόνες. Για την ώρα τουλάχιστον.
(1/5)
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Kevin Williamson
Παίζουν: Christina Ricci, Joshua Jackson, Jesse Eisenberg
Όταν πριν από 30 και κάτι χρόνια ο Wes Craven πρωτοδοκιμαζόταν στη σκηνοθεσία, άφησε εποχή στο χώρο των thrillers κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο γέμιζε τα κενά των απλοϊκών σεναρίων με σκηνές βίας χωρίς προηγούμενο την εποχή εκείνη. Κάπως έτσι, το Last House on the Left, έμεινε στην ιστορία σαν ένα camp αιματοβαμμένο φεστιβάλ σοκ μηδαμινού budget. Φέτος, επιστρέφει από πενταετή απουσία από τη σκηνοθεσία με το Cursed, μια ταινία εξίσου camp, αλλά χωρίς καθόλου αίμα, και κανένα σοκ. Εκτός ίσως από το budget της.
Γιατί δεν μπορείς να ξοδεύεις 35 εκατομμύρια δολάρια για μια ταινία με σενάριο που αδικεί τους ηθοποιούς της, διαλόγους που προσβάλουν τον θεατή, twist που είναι ο ορισμός της απάτης, και ανύπαρκτη σκηνοθετική υπογραφή. Τα κλισέ του είδους που τόσο έντεχνα κανιβάλισε ο Craven στο Scream, παίρνουν εδώ την εκδίκησή τους, βοηθώντας την ταινία να κερδίσει τον τίτλο του χειρότερου δείγματος προχειροφτιαγμένου εφηβικού θρίλερ-τσιχλόφουσκας που πέρασε φέτος απ’ τις οθόνες. Για την ώρα τουλάχιστον.