Fantastic Four - Review
Fantastic Four
(2/5)
Σκηνοθεσία: Tim Story
Σενάριο: Michael France, Mark Frost (βασισμένοι στα comics και τους χαρακτήρες των Stan Lee και Jack Kirby)
Παίζουν: Ioan Gruffud, Jessica Alba, Chris Evans, Michael Chiklis, Julian McMahon
Όπως ο Raimi έδειξε με τον Spider-Man του ποιος είναι ο σωστός τρόπος να μεταφέρεται ένας υπερήρωας στη μεγάλη οθόνη, έτσι κι ο Bryan Singer έδωσε μαθήματα για το πώς πρέπει να μεταχειρίζεται κανείς μια ομάδα υπερηρώων. Προφανώς εκείνη τη μέρα ο Tim Story είχε κάνει κοπάνα.
Διαφορετικά θα ήξερε ότι, όσο συναρπαστικές κι αν είναι η σκηνές δράσης, κι όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα εφέ που ζωντανεύουν τις υπερδυνάμεις των ηρώων, δεν γίνεται να έχεις αποτέλεσμα της προκοπής αν το σενάριό σου δεν πληρεί μερικές συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Αν και οι Fantastic Four είναι το πιο παλιό comic της Marvell και λίγο-πολύ όλοι ξέρουν –ή τουλάχιστον, καταλαβαίνουν από τον τίτλο- ότι πρόκειται για μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων που αποκτούν φανταστικές δυνάμεις, το βρίσκω λογικό ο σκηνοθέτης και οι σεναριογράφοι του να θέλουν να αφιερώσουν λίγο χρόνο στο χτίσιμο των υπερηρώων τους, όχι μόνο για να έχει θεμέλια η ταινία τους, αλλά και για να κάνουν και πιο εύκολη τη δουλειά των παραγωγών για τα sequels. Αυτό όμως δεν είναι το ίδιο με το να σπαταλάς χρόνο σε επιφανειακούς διαλόγους ια το αν οι ήρωες θέλουν ή όχι τις υπερδυνάμεις τους, την ώρα που θα έπρεπε να είναι έξω και να τις δοκιμάζουν, ανατινάζοντας πράγματα. Ή –έστω- σταματώντας άλλους από το να τα ανατινάξουν. Επίσης, το να παρουσιάζεις τους χαρακτήρες σου –οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι κορυφαίοι επιστήμονες- ως αφελή παιδαρέλια με καθυστερημένη εφηβεία, επίσης δε βοηθάει.
Όταν το σενάριό σου αναλώνεται σε παιδιάστικα πισωγυρίσματα, δε σου μένει και χρόνος για να εμποτίσεις με δέος και τρόμο τον κακό σου, και να στήσεις μια κάπως πολύπλοκη ιστορία γύρω του, που να δικαιολογεί τις ανθρωποκτονικές του τάσεις. Ο McMahon κάνει ό,τι μπορεί με το ρόλο του Dr. Doom, αλλά όταν οι σεναριογράφοι σ’ έχουν στο μάτι, πόσα να καταφέρεις κι εσύ…
(2/5)Σκηνοθεσία: Tim Story
Σενάριο: Michael France, Mark Frost (βασισμένοι στα comics και τους χαρακτήρες των Stan Lee και Jack Kirby)
Παίζουν: Ioan Gruffud, Jessica Alba, Chris Evans, Michael Chiklis, Julian McMahon
Όπως ο Raimi έδειξε με τον Spider-Man του ποιος είναι ο σωστός τρόπος να μεταφέρεται ένας υπερήρωας στη μεγάλη οθόνη, έτσι κι ο Bryan Singer έδωσε μαθήματα για το πώς πρέπει να μεταχειρίζεται κανείς μια ομάδα υπερηρώων. Προφανώς εκείνη τη μέρα ο Tim Story είχε κάνει κοπάνα.
Διαφορετικά θα ήξερε ότι, όσο συναρπαστικές κι αν είναι η σκηνές δράσης, κι όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα εφέ που ζωντανεύουν τις υπερδυνάμεις των ηρώων, δεν γίνεται να έχεις αποτέλεσμα της προκοπής αν το σενάριό σου δεν πληρεί μερικές συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Αν και οι Fantastic Four είναι το πιο παλιό comic της Marvell και λίγο-πολύ όλοι ξέρουν –ή τουλάχιστον, καταλαβαίνουν από τον τίτλο- ότι πρόκειται για μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων που αποκτούν φανταστικές δυνάμεις, το βρίσκω λογικό ο σκηνοθέτης και οι σεναριογράφοι του να θέλουν να αφιερώσουν λίγο χρόνο στο χτίσιμο των υπερηρώων τους, όχι μόνο για να έχει θεμέλια η ταινία τους, αλλά και για να κάνουν και πιο εύκολη τη δουλειά των παραγωγών για τα sequels. Αυτό όμως δεν είναι το ίδιο με το να σπαταλάς χρόνο σε επιφανειακούς διαλόγους ια το αν οι ήρωες θέλουν ή όχι τις υπερδυνάμεις τους, την ώρα που θα έπρεπε να είναι έξω και να τις δοκιμάζουν, ανατινάζοντας πράγματα. Ή –έστω- σταματώντας άλλους από το να τα ανατινάξουν. Επίσης, το να παρουσιάζεις τους χαρακτήρες σου –οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι κορυφαίοι επιστήμονες- ως αφελή παιδαρέλια με καθυστερημένη εφηβεία, επίσης δε βοηθάει.Όταν το σενάριό σου αναλώνεται σε παιδιάστικα πισωγυρίσματα, δε σου μένει και χρόνος για να εμποτίσεις με δέος και τρόμο τον κακό σου, και να στήσεις μια κάπως πολύπλοκη ιστορία γύρω του, που να δικαιολογεί τις ανθρωποκτονικές του τάσεις. Ο McMahon κάνει ό,τι μπορεί με το ρόλο του Dr. Doom, αλλά όταν οι σεναριογράφοι σ’ έχουν στο μάτι, πόσα να καταφέρεις κι εσύ…