Dealer - Review
Dealer
(2/5)
Σκηνοθεσία: Benedek Fliegauf
Σενάριο: Benedek Fliegauf
Παίζουν: Felician Keresztes, Barbara Thurzo
Το «Dealer» ξεκίνησε το ταξίδι του από τη Βουδαπέστη (στην Ουγγαρία είναι αυτή), πέρασε από διάφορα φεστιβάλ, Βερολίνο, Λέτσε, ήρθε στην Αθήνα πέρυσι στις Νύχτες Πρεμιέρας και έφυγε με τη Χρυ
σή Αθηνά και ένα αναμνηστικό τσολιαδάκι στις βαλίτσες του (ελπίζουμε να μην χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά ναρκωτικών ραμμένα κάτω από τη φουστανέλα).
Σοβαρά τώρα, η ταινία κρατάει σχεδόν 2.5 ώρες και να φανταστείτε ότι στην πατρίδα της παίχτηκε στη long version (γρήγορο μάθημα πολιτισμικής κουλτούρας: οι Ούγγροι είναι άνθρωποι με μεγάλη υπομονή).
Και τι βλέπεις τόση ώρα; Τον ίδιο τον dealer να τρέχει με το ποδήλατό του σε μια ψυχρή industrial πόλη, να πουλάει ναρκωτικά υπό επαναλαμβανόμενους electronica ήχους που αναπαριστούν από ήχους της φύσης μέχρι φυσικούς ήχους του ανθρώπινου σώματος (sound design από το σκηνοθέτη), να εμφανίζεται σαν σωτήρας, να μη μιλάει πολύ, να έρχεται σε επαφή με τόσους διαφορετικούς πελάτες και όπως ο Χάροντας να τους παρέχει το μέσο για να περάσουν απέναντι. Ο ίδιος πάλι, μάλλον δε βρίσκει νόημα σε τίποτα από αυτά.
Η ταινία είναι αργή. Αυτό σημαίνει υπνωτιστική, αν είσαι στο mood για υπαρξιακό τριπάκι ή βαρετή αν μεγάλωσες με MTV και προσκυνάς στο Trainspotting. Θυμίζει λέει Tarkovski, ειδικά το Stalker. Πρώτον δεν έχω δει Tarkovski, και δεύτερον ο ίδιος ο σκηνοθέτης* δε βλέπει Tarkovski. Τι βλέπει; Όλους αυτούς τους Ούγγρους (ρωτήστε τον verbal για τον Bela Tarr), που κάνουν το δικό τους σινεμά και καλά κάνουν. Απλώς εμένα δε μου λέει πολλά.
Να σημειώσουμε ότι η ταινία εκτός από την πατρίδα της, η πρώτη χώρα στην οποία βρήκε διανομή είναι η Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι αν τη δείτε, μπορείτε να τηλεφωνήσετε στον κολλητό σας που σπουδάζει Λονδίνο και να τον κάνετε να νιώσει μειονεκτικά που δε μπορεί να τη πετύχει. Μπορεί ωστόσο να ξέρει τη διαφορά μεταξύ ουγγαρέζας και ζαμπονοσαλάτας.
*ποιος είναι ο Benedek Fliegauf; Μόλις 31 ετών, και με 2 ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ και όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ένα όνομα που θα ξανακούσουμε στο μέλλον. Γράφει, σκηνοθετεί και επενδύει μουσικά τις ταινίες του, λατρεύει τον David Lynch, ακούει Portishead, διαβάζει Bret Easton Ellis και είναι άθεος. Ενδιαφέρον τύπος, αλλά πολύ νέος για να είναι καταθλιπτικός.
(2/5)
Σκηνοθεσία: Benedek Fliegauf
Σενάριο: Benedek Fliegauf
Παίζουν: Felician Keresztes, Barbara Thurzo
Το «Dealer» ξεκίνησε το ταξίδι του από τη Βουδαπέστη (στην Ουγγαρία είναι αυτή), πέρασε από διάφορα φεστιβάλ, Βερολίνο, Λέτσε, ήρθε στην Αθήνα πέρυσι στις Νύχτες Πρεμιέρας και έφυγε με τη Χρυ
σή Αθηνά και ένα αναμνηστικό τσολιαδάκι στις βαλίτσες του (ελπίζουμε να μην χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά ναρκωτικών ραμμένα κάτω από τη φουστανέλα).Σοβαρά τώρα, η ταινία κρατάει σχεδόν 2.5 ώρες και να φανταστείτε ότι στην πατρίδα της παίχτηκε στη long version (γρήγορο μάθημα πολιτισμικής κουλτούρας: οι Ούγγροι είναι άνθρωποι με μεγάλη υπομονή).
Και τι βλέπεις τόση ώρα; Τον ίδιο τον dealer να τρέχει με το ποδήλατό του σε μια ψυχρή industrial πόλη, να πουλάει ναρκωτικά υπό επαναλαμβανόμενους electronica ήχους που αναπαριστούν από ήχους της φύσης μέχρι φυσικούς ήχους του ανθρώπινου σώματος (sound design από το σκηνοθέτη), να εμφανίζεται σαν σωτήρας, να μη μιλάει πολύ, να έρχεται σε επαφή με τόσους διαφορετικούς πελάτες και όπως ο Χάροντας να τους παρέχει το μέσο για να περάσουν απέναντι. Ο ίδιος πάλι, μάλλον δε βρίσκει νόημα σε τίποτα από αυτά.
Η ταινία είναι αργή. Αυτό σημαίνει υπνωτιστική, αν είσαι στο mood για υπαρξιακό τριπάκι ή βαρετή αν μεγάλωσες με MTV και προσκυνάς στο Trainspotting. Θυμίζει λέει Tarkovski, ειδικά το Stalker. Πρώτον δεν έχω δει Tarkovski, και δεύτερον ο ίδιος ο σκηνοθέτης* δε βλέπει Tarkovski. Τι βλέπει; Όλους αυτούς τους Ούγγρους (ρωτήστε τον verbal για τον Bela Tarr), που κάνουν το δικό τους σινεμά και καλά κάνουν. Απλώς εμένα δε μου λέει πολλά.
Να σημειώσουμε ότι η ταινία εκτός από την πατρίδα της, η πρώτη χώρα στην οποία βρήκε διανομή είναι η Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι αν τη δείτε, μπορείτε να τηλεφωνήσετε στον κολλητό σας που σπουδάζει Λονδίνο και να τον κάνετε να νιώσει μειονεκτικά που δε μπορεί να τη πετύχει. Μπορεί ωστόσο να ξέρει τη διαφορά μεταξύ ουγγαρέζας και ζαμπονοσαλάτας.
*ποιος είναι ο Benedek Fliegauf; Μόλις 31 ετών, και με 2 ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ και όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ένα όνομα που θα ξανακούσουμε στο μέλλον. Γράφει, σκηνοθετεί και επενδύει μουσικά τις ταινίες του, λατρεύει τον David Lynch, ακούει Portishead, διαβάζει Bret Easton Ellis και είναι άθεος. Ενδιαφέρον τύπος, αλλά πολύ νέος για να είναι καταθλιπτικός.