Masses@Salonica.05

«Όταν κάνεις μια ταινία, είναι σα να θέτεις ένα ερώτημα. Κι όταν τελειώνεις την ταινία, θα πρέπει να έχεις βρει την απάντηση» - Francis Ford Coppola, Θεσσαλονίκη 2005

Πολλοί οι προσκεκλημένοι που τίμησαν φέτος το φεστιβάλ, όλοι τους αξιότιμοι κι αξιόλογοι σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και άνθρωποι του κινηματογράφου γενικότερα, απ’ τον Winterbottom και τον Hou Hsiao Hsien μέχρι τον Chan Wook Park και... τα αδέρφια Νούσια. Κανείς όμως με το βάρος και το εκτόπισμα ενός ιερού τέρατος του αμερικάνικου κινηματογράφου, ενός Νονού του μοντέρνου φιλμ νουάρ και της πολεμικής ταινίας.

Το σούσουρο γύρω απο την ενδεχόμενη παρουσία του Francis Ford Coppola στο Φεστιβάλ, και συγκεκριμμένα στην τιμητική εκδήλωση (ή διαδήλωση, όπως θα έλεγε ο κος Χωραφάς), είχε ξεκινήσει πρωτού καν κλείσουμε τα εισιτήρια για να ανέβουμε στη συμπρωτεύουσα, και είχε παραμείνει ανεπιβεβαίωτος ψίθυρος μέχρι χθες, οπότε και ανακοινώθηκε επισήμως η άφιξη του μεγάλου σκηνοθέτη, συν γυναιξί και τέκνοις.

Ξεκούραστος κι ευδιάθετος με μια γραβάτα με εφτάρια (υποθέτω αναφερόμενη στην έβδομη τέχνη), ο F.F. Coppola ήρθε το πρωί απο τη γειτονική Βουλγαρία (ένα χοπ απόσταση άλλωστε), για συνέντευξη τύπου και ένα mini MasterClass στο Μακεδονικό Μουσείο Τέχνης, όπου εκτίθεται η δουλειά του Dean Tavoularis, του ιδιοφυούς production designer που υπέγραψε αριστουργήματα όπως η τριλογία του Νονού και το Αποκάλυψη Τώρα!.

Το μέχρι σήμερα άδειο μουσείο, γέμισε το πρωί κάμερες, μαγνητοφωνάκια, φωτογραφικές και κοστούμια, για την by far πιο μουράτη συνέντευξη της διοργάνωσης, την οποία άνοιξε ο Γιάννης Ζουμπουλάκης δίνοντας πάσα στον Coppola με ένα γνωμικό του Godard. Παραφράζοντας το «πρέπει να είσαι πολύ νέος ή πολύ ανόητος για να ξεκινήσεις να γυρίζεις μια ταινία», ο Coppola είπε ότι πρέπει να είσαι πολύ νέος και πολύ ανόητος για να ζήσεις τη ζωή σου, κι ο Tavoularis προσέθεσε ότι πρέπει να είσαι και πολύ γέρος και πολύ ανόητος για να επιμένεις να κάνεις σινεμά.

Ωστόσο ο Coppola αισθάνεται νεότατος, πράγμα που μάλλον οφείλεται στο ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αποτραβηχτεί απο το άθλημα της σκηνοθεσίας, για να αφιερώσει το χρόνο του στην οινοποιΐα, απο την οποία είπε ότι ελπίζει να εξασφαλίσει τα κεφάλαια για να χρηματοδοτεί ο ίδιος τις ταινίες του. Γιατί, αν και το μέλλον του κινηματογράφου είναι δίχως αμφιβολία ψηφιακό, και πάλι για να επεξεργαστεί κανείς το υλικό του και να το φτάσει σε ένα επίπεδο άξιο προβολής στη μεγάλη οθόνη, τα χρήματα που χρειάζονται εξακολουθούν να είναι πολλά. Τόνισε όμως ότι «η τεχνολογία δεν παίζει μεγάλο ρόλο, αυτό που μετράει είναι το όραμα, το σενάριο και οι ηθοποιοί».

Μάλιστα, εμπιστεύεται τυφλά τους ηθοποιούς, ως απόλυτους ειδικούς στους χαρακτήρες που υποδύονται, και τους ενθαρρύνει να εκφράζουν νέες ιδέες, ακριβώς όπως εμπιστεύεται τις εμπνεύσεις του σχεδιαστή παραγωγής και όλων των συνεργατών του, γιατί τελικά, ο κινηματογράφος είναι μια συλλογική δουλειά και το καλό αποτέλεσμα προκύπτει μέσα απο την καλή συνεργασία. «Ο σκηνοθέτης δεν είναι παρά ο διευθυντής αυτού του τσίρκου.»

Η συζήτηση δεν άργησε να φτάσει σε ελληνικά θέματα. Ο Coppola είπε ότι λόγω της καταγωγής του απο την Ιταλία, δηλαδή τη Μεγάλη Ελλάδα, είναι στην πραγματικότητα Νεοέλληνας, κι όταν ανάφερε πως αν καταπιανόταν ποτέ με ταινία ελληνικής θεματολογίας, θα εμπνεόταν απο την Ελένη του Ευριπίδη, ο κος Κακογιάννης τον προκάλεσε να το ανεβάσουν στο θέατρο.

Σε ερώτηση για το αν η κινηματογραφική εμπειρία πνέει τα λοίσθια, δεδομένου ότι ο τελικός τζίρος μιας ταινίας αποτελείται κυρίως απο τις πωλήσεις των DVD και τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ο Coppola παραδέχτηκε ότι σήμερα η κινηματογραφική πορεία μιας ταινίας χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά ως καμπάνια για την πορεία της στο home cinema. Ελπίζει και πιστεύει όμως ότι η αίθουσα δε θα πάψει ποτέ να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που ενώνει τους ανθρώπους, αρκεί οι αιθουσάρχες να καταλάβουν ότι ο κόσμος που τους πληρώνει το εισιτήριο απαιτεί να περνά το δίωρό του σε μια προσεγμένη αίθουσα, με άνετα και ευρύχωρα καθίσματα, και εξαιρετική ποιότητα στον ήχο και την εικόνα.

Μαντεύω πως θα του καλαρέσει η αίθουσα του Ολύμπιον, όπου θα παρευρεθεί αργότερα για να παραλάβει τον Χρυσό του Αλέξανδρο, μαζί με τον Tavoulari και τη γυναίκα του, Aurore Clement, πριν την προβολή του Αποκάλυψη Τώρα! Redux. Αλλά πάω στοίχημα ότι θα φύγει πριν αρχίσει να ιδρώνει απο την υπερβολική θέρμανση που μας σιγοβράζει σε κάθε προβολή.