Brokeback Mountain - Review

Brokeback Mountain - Το Μυστικό του Brokeback Mountain
(3,5/5)

Σκηνοθεσία: Ang Lee
Σενάριο: Diana Ossana, Larry McMurtry (από το διήγημα της Annie Ploux)
Παίζουν: Heath Ledger, Jake Gylenhaal, Anne Hathaway, Michelle Williams

Δείτε/Κρύφτε το trailer v


Πάντα υποψιαζόμουν, πως κάτι πρόστυχο συμβαίνει στην χώρα του Marlboro όταν πέφτουν τα φώτα στην αίθουσα. Το ξέρω βέβαια ότι δεν είμαι ο μόνος, και ότι πολύ μας έλειψαν οι επισκέψεις των καουμπόηδων όταν απαγορεύτηκαν οι διαφημίσεις τσιγάρων στις αίθουσες, και προφανώς ο Ang Lee ήταν ένας από μας. Οπότε θεώρησε σωστό να φέρει την χώρα του Marlboro και τα υπονοούμενα της, μέσα στο main feature της βραδιάς.

Το Brokeback Mountain είναι ένα βουνό στο Wyoming της Αμερικής, όπου ο Ennis (Heath Ledger) και ο Jack (Jake Gylenhaal) έχουν αναλάβει να προσέχουν ένα κοπάδι πρόβατα το καλοκαίρι του 1963. Από τις πρώτες τους μέρες εκεί, η σεξουαλική ένταση που υπάρχει ανάμεσά τους, αν και ήπια, είναι εμφανής. Μέχρι που ο Jack κάνει την κίνησή του, και ο Ennis μαθαίνει πώς να… καβαλάει τον ταύρο. Ανάμεσα στο σαλάγιασμα των προβάτων και τις επιθέσεις της φύσεις, οι δυο νεαροί σχηματίζουν μια σχέση που δε θέλουν να αποδεχτούν και έρχονται σε επαφή με ένα κομμάτι της σεξουαλικότητάς τους που φοβούνται να αναγνωρίσουν. Το καλοκαίρι τελειώνει σύντομα, όχι όμως και τα παιχνίδια τους. Μερικά χρόνια μετά ξανασυναντιούνται, και συνεχίζουν να συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κρατώντας αναμμένη μια φωτιά που τους καίει τα σωθικά.

Δε συμβαίνει συχνά όλα τα συστατικά μέρη μιας ταινίας (σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνείες, φωτογραφία, μοντάζ, μουσική) να συνεργάζονται τόσο αρμονικά ώστε να προκύπτουν έργα τόσο ολοκληρωμένα, που να σου θυμίζουν μεγάλες κινηματογραφικές στιγμές του παρελθόντος και να ανανεώνουν τις ελπίδες σου για το παρόν. Μια απ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι το Brokeback Mountain. Αυτό είναι που κάνει την ταινία τόσο σημαντική και σπουδαία, κι αυτό μένει όταν κατακάτσει ο σαματάς για την τόλμη του σκηνοθέτη και την τόλμη αυτών που τον βράβευσαν.

Το hype του Brokeback Mountain βασίζεται στο ότι ο Lee είπε την ιστορία δυο ομοφυλόφιλων εραστών, όπως θα έλεγε την ιστορία της Scarlet O’hara. Αυτό που καταφέρνει να κάνει, είναι να ξεπεράσει το θέμα του καταραμένου ομοφυλοφιλικού τους έρωτα ως μια σύγκρουση του gay με τον straight εαυτό τους, και το ανάγει στη σύγκρουση της αγάπης κόντρα στη μοναξιά. Οι δυο άντρες έχουν σχέσεις με γυναίκες, παντρεύονται, κάνουν παιδιά, όμως η οικογενειακή ζωή τους, περικυκλωμένη από τους επίπεδους ορίζοντες των άχρωμων πόλεών τους, παράλληλων με την ευθεία γραμμή της καρδιάς και της ψυχής τους, υπάρχουν εκεί μόνο για να τους θυμίζουν τις άγριες πλαγιές του Brokeback Mountain, τα φορτωμένα σύννεφα και τις εκρήξεις της φύσης που σκέπαζαν το ταξίδι τους στην ανεξερεύνητη, σκοτεινή και μυστηριώδη πλευρά των κλειδωμένων πόθων και των απομονωμένων παρορμήσεών τους.

Η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Ennis με τη γυναίκα του, είναι όταν στέκονται μπροστά στον ιερέα για να πουν το «δέχομαι», οπότε όποια σχέση υπάρχει μεταξύ τους, μας φαίνεται ήδη απόμακρη. Ο γάμος του Jack απ’ την άλλη, φαίνεται να γίνεται καθαρά για λόγους συμφέροντος. Τα χρόνια περνούν, κι ο Lee μας αφήνει να το καταλάβουμε μόνο μέσα απ’ την εξαιρετική, λιτή απεικόνισης των αλλαγών στη μόδα της εποχής, και τις χαρακιές στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, που κλέβοντας μερικά σαββατοκύριακα από ‘δω κι από ‘κει, προσπαθούν να αναπληρώσουν τη ζωή που χάνουν τους υπόλοιπους μήνες.

Ίσως κάποιοι ετεροφυλόφιλοι άρρενες (ή ακόμη και θήλεις) θεατές, θα νιώσουν άβολα παρακολουθώντας ένα επικό ρομάντζο στο οποίο δε μπορούν να ερωτευτούν κανέναν απ΄ τους δυο πόλους του καταραμένου έρωτα, πράγμα που δεν θα τους επιτρέψει να απορροφηθούν όσο θα ήθελαν από τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα της ταινίας. Τώρα αν η δύναμη της αγάπης είναι πιο εικονική εδώ, στο Όσα Παίρνει ο Άνεμος, ή το Λογική κι Ευαισθησία, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα, αλλά θα δίσταζα να ποντάρω στους καουμπόηδες. Το σίγουρο είναι πως οι ομοφοβικοί ανάμεσά μας μάλλον ούτε στο ταμείο θα καταφέρουν να φτάσουν, όμως αυτό που θα με ενδιέφερε περισσότερο να μάθω, είναι οι αντιδράσεις της gay κοινότητας στο γεγονός ότι πρωταγωνιστής είναι ο ενεργητικός ομοφυλόφιλος που είναι πιο πρόθυμος να κρατήσει το σκελετό του στη ντουλάπα, απ’ τον πιο αλέγκρο παθητικό.

Όπως και να ’χει, ο Lee στο gay western του, δεν ανακαλύπτει τον τροχό. Ούτε τη φωτιά. Ανακαλύπτει όμως ότι είναι η κατάλληλη εποχή να φτιάξει ένα υποδειγματικό ρομάντζο with a twist, στο οποίο απογυμνώνει ένα εικονικό είδωλο straight ανδρισμού, για να δείξει ότι ακόμη κι οι καουμπόηδες τρέχουν στα λιβάδια κυνηγώντας ο ένας τον άλλον για να τον πλακώσουν στα φιλιά. Έστω κι αν παρεμβάλλουν και μερικές μπάτσες. Θα μπορούσε να ’ναι camp, αλλά είναι τόσο καλοφτιαγμένο, που είναι Oscar material.