The Fog (2005)
(0.5/5)Σκηνοθεσία: Rupert Wainwright
Σενάριο: Cooper Layne, John Carpenter (1980)
Παίζουν: Tom Welling, Maggie Grace, Selma Blair
Δείτε/Κρύφτε το trailer v (αν επιμένετε)
Όπως θα 'χετε ακούσει, η ταινία είναι remake της αντίστοιχης τρόμου του '80 του John Carpenter. Που δε την έχω δει και δε ξέρω αν πρέπει να πω ευτυχώς ή δυστυχώς. Πόσο δηλαδή τρομαχτική μπορεί να 'ναι μια.. ομίχλη?
Επιπλέον, με όλα τα λεπτομερή making of και τα 3D παιχνίδια, το κοινό μπορεί να μη ξέρει πως μοιάζει μια.. ανθρωποφάγα ομίχλη, ξέρει όμως πολύ καλά πως δε μοιάζει. Και για να το εξηγήσω καλύτερα, πάω σε κάτι πιο απλό και χαρακτηριστικό από το Brokeback Mountain (2005): Όλοι ξέρουμε πια ότι πολλές "νυχτερινές" σκηνές, γυρίζονται καταμεσήμερο και.. σκοταδίζονται. Και αφήνουμε το σκηνοθέτη να μας εξαπατάει, κατά σύμβαση, με τη προϋπόθεση ότι τα καταφέρνει. Όταν όμως ο Jake Gyllenhaal ρουφάει (το τσιγαράκι του) και η κάφτρα δεν ανάβει, ενώ μετά φυσάει τον καπνό, ε τότε ξέρεις ότι η κάφτρα σκοτείνιασε μαζί με το ντάλα ήλιο του μεσημεριού και ο Ang Lee βαρέθηκε να κάτσει να κάνει μια νυχτερινή σκηνή της προκοπής.
Έτσι ακριβώς και ο Rupert Wainwright - έχοντας είναι η αλήθεια ένα ηλίθιο σενάριο και μικρό προϋπολογισμό για πολλά πολλά εφέ - βαριέται να προσπαθήσει να κάνει πιστευτούς τους χαρακτήρες του και οποιαδήποτε σκηνή. Και η βαρεμάρα περνάει και σε όλους τους υπόλοιπους συντελεστές. Για παράδειγμα, η Selma Blair δε κάθεται λίγο να να χτενιστεί και να φτιαχτεί (και ειδικά σε σκηνή που πάει να βρει εξεπίτηδες τυχαία, τον άλλον που τη μπιπαγε, ενώ έχει επιστρέψει η γκόμενά του). Και τη βάλαν και δυο μέρες να γυρνάει τις σκηνές που πνίγεται, χωρίς αντικαταστάτη, λέει. Και μάλλον γύρισαν και τις υπόλοιπες σκηνές όσο ήταν ξεμαλλιασμένη από τα τσαλαβουτήματα, λέω.
Βάλτε τώρα ότι η ξανθιά πρωταγωνίστρια, Maggie Grace, έχει στιλ αλεξανδραπαλαιολόγου ένα πράμα - σου 'ρχεται, χωρίς λόγο, να τη πνίξεις μόνο που τη βλέπεις και μοιάζει σαραντάρα ενώ δεν έχει κλείσει καλά καλά τα είκοσι. Βάλτε και ότι και οι άλλες ξανθιές κάνουν μόνο ένα φευγαλέο πέρασμα με μπικίνι, στην απόλυτα (σπαστικά) κλισέ σκηνή τα- πρώτα- θύματα- είναι- οι- ανυποψίαστες- που- κάνουν- πάρτι. Και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος πια να ξοδέψετε οτιδήποτε, οπουδήποτε, για έναν αέρα κοπανιστό, για μια ομίχλη.
Επιπλέον, με όλα τα λεπτομερή making of και τα 3D παιχνίδια, το κοινό μπορεί να μη ξέρει πως μοιάζει μια.. ανθρωποφάγα ομίχλη, ξέρει όμως πολύ καλά πως δε μοιάζει. Και για να το εξηγήσω καλύτερα, πάω σε κάτι πιο απλό και χαρακτηριστικό από το Brokeback Mountain (2005): Όλοι ξέρουμε πια ότι πολλές "νυχτερινές" σκηνές, γυρίζονται καταμεσήμερο και.. σκοταδίζονται. Και αφήνουμε το σκηνοθέτη να μας εξαπατάει, κατά σύμβαση, με τη προϋπόθεση ότι τα καταφέρνει. Όταν όμως ο Jake Gyllenhaal ρουφάει (το τσιγαράκι του) και η κάφτρα δεν ανάβει, ενώ μετά φυσάει τον καπνό, ε τότε ξέρεις ότι η κάφτρα σκοτείνιασε μαζί με το ντάλα ήλιο του μεσημεριού και ο Ang Lee βαρέθηκε να κάτσει να κάνει μια νυχτερινή σκηνή της προκοπής.Έτσι ακριβώς και ο Rupert Wainwright - έχοντας είναι η αλήθεια ένα ηλίθιο σενάριο και μικρό προϋπολογισμό για πολλά πολλά εφέ - βαριέται να προσπαθήσει να κάνει πιστευτούς τους χαρακτήρες του και οποιαδήποτε σκηνή. Και η βαρεμάρα περνάει και σε όλους τους υπόλοιπους συντελεστές. Για παράδειγμα, η Selma Blair δε κάθεται λίγο να να χτενιστεί και να φτιαχτεί (και ειδικά σε σκηνή που πάει να βρει εξεπίτηδες τυχαία, τον άλλον που τη μπιπαγε, ενώ έχει επιστρέψει η γκόμενά του). Και τη βάλαν και δυο μέρες να γυρνάει τις σκηνές που πνίγεται, χωρίς αντικαταστάτη, λέει. Και μάλλον γύρισαν και τις υπόλοιπες σκηνές όσο ήταν ξεμαλλιασμένη από τα τσαλαβουτήματα, λέω.Βάλτε τώρα ότι η ξανθιά πρωταγωνίστρια, Maggie Grace, έχει στιλ αλεξανδραπαλαιολόγου ένα πράμα - σου 'ρχεται, χωρίς λόγο, να τη πνίξεις μόνο που τη βλέπεις και μοιάζει σαραντάρα ενώ δεν έχει κλείσει καλά καλά τα είκοσι. Βάλτε και ότι και οι άλλες ξανθιές κάνουν μόνο ένα φευγαλέο πέρασμα με μπικίνι, στην απόλυτα (σπαστικά) κλισέ σκηνή τα- πρώτα- θύματα- είναι- οι- ανυποψίαστες- που- κάνουν- πάρτι. Και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος πια να ξοδέψετε οτιδήποτε, οπουδήποτε, για έναν αέρα κοπανιστό, για μια ομίχλη.