Written by
cheaptalk
in
no category
16 Blocks (2006)
(3.5/5)
Σκηνοθεσία: Richard Donner
Σενάριο: Richard Wenk
Παίζουν: Bruce Willis, Mos Def, David Morse
Δείτε/Κρύφτε το trailer v
Σκηνοθεσία: Richard Donner
Σενάριο: Richard Wenk
Παίζουν: Bruce Willis, Mos Def, David Morse
Δείτε/Κρύφτε το trailer v
Ο ντετέκτιβ Jack Mosley είναι γέρος, χαρτογιακάς πια, κουτσός και αλκοολικός. Ένα πρωί, κι ενώ ετοιμάζεται να τελειώσει τη βάρδιά του, του αναθέτουν "τυχαία" να συνοδέψει ένα φυλακισμένο, μάρτυρα σε δίκη, στο δικαστήριο μόλις 16 τετράγωνα από το τμήμα...
Άμα είσαι παλιός μπορείς να πεις ότι το 16 Blocks (2006) είναι ακριβώς το ίδιο με το The Gauntlet (1977) του Clint Eastwood και αναπαράγει όλα τα κλισέ από τότε μέχρι τώρα. Άμα είσαι νέος μπορείς να πεις ότι εκτυλίσσεται κι αυτό σε (σχεδόν) πραγματικό χρόνο και έχει όλα τα απίθανα a- thrill- a- minute του 24. Άμα είσαι σινεφίλ μπορείς να πεις ότι ο Richard Donner έχει βγάλει τέσσερα Φονικά Όπλα και δε τα 'βγαλε και σε.. μονοπλάνο τα 95 λεπτά. Άμα είσαι ο dalaiklama μπορείς να πεις ότι ο Bruce Willis έχει πατεντάρει το ρόλο του αστυνομικού με το απλανές βλέμμα κι όλο νομίζεις ότι θα βγάλει τα χάπια για τη καρδιά του τελευταία.
Όλα αυτά όμως λειτουργούν υπέρ της ταινίας τελικά. Και δε χρειάζεται άλλες.. συστάσεις. Έχει ότι θα περίμενε κανείς από ένα καλό "αστυνομικό". Οικείο σενάριο, typecast πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη του.. είδους, καλούς καλούς, κακούς κακούς, γρήγορο ρυθμό, συνεχή κυνηγητά, σφαίρες σα το χαλάζι, κτλ. Ο Willis έχει αυτό το κάτι στο μάτι που σου λέει ότι ξέρει να παίζει καλά τον αστυνομικό που έχει αυτό το κάτι στο μάτι που σου λέει ότι ξέρει να παίζει καλά τον αστυνομικό άμα χρειαστεί, παρ' όλο που γέρασε (και ο Willis και ο αστυνομικός). Ο Donner έχει αυτό το κάτι στη σκηνοθεσία που δείχνει ότι ξέρει να σκηνοθετεί καλά ηθοποιούς που έχουν αυτό το.. κάτι στο μάτι κτλ. (και ο Willis και ο Mel Gibson παλιότερα) χωρίς να βγάζει μάτι. Ε και το φιλμ έχει αυτό το κάτι που δε καταλάβατε ακόμα, αν δε το καταλάβατε ακόμα.
Στην Αμερική (όπου άνοιξε το προπροηγούμενο weekend), δε πήγε και πολύ καλά, εξαιτίας μάλλον του Tyler Perry και του πρόσφατου πονήματος της περσόνας του (Madea's Family Reunion (2006)) που μάζεψε όλα τα (φτωχά) εισιτήρια της περιόδου. Στην Ελλάδα (όπου ανοίγει αυτή τη Πέμπτη και) όπου οι ιστορίες τρελών μαύρων γιαγιάδων δεν έχουν και πολύ πέραση, θα τα πάει πολύ καλύτερα, αν όχι στις αίθουσες σίγουρα στο DVD.
Άμα είσαι παλιός μπορείς να πεις ότι το 16 Blocks (2006) είναι ακριβώς το ίδιο με το The Gauntlet (1977) του Clint Eastwood και αναπαράγει όλα τα κλισέ από τότε μέχρι τώρα. Άμα είσαι νέος μπορείς να πεις ότι εκτυλίσσεται κι αυτό σε (σχεδόν) πραγματικό χρόνο και έχει όλα τα απίθανα a- thrill- a- minute του 24. Άμα είσαι σινεφίλ μπορείς να πεις ότι ο Richard Donner έχει βγάλει τέσσερα Φονικά Όπλα και δε τα 'βγαλε και σε.. μονοπλάνο τα 95 λεπτά. Άμα είσαι ο dalaiklama μπορείς να πεις ότι ο Bruce Willis έχει πατεντάρει το ρόλο του αστυνομικού με το απλανές βλέμμα κι όλο νομίζεις ότι θα βγάλει τα χάπια για τη καρδιά του τελευταία.
Όλα αυτά όμως λειτουργούν υπέρ της ταινίας τελικά. Και δε χρειάζεται άλλες.. συστάσεις. Έχει ότι θα περίμενε κανείς από ένα καλό "αστυνομικό". Οικείο σενάριο, typecast πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη του.. είδους, καλούς καλούς, κακούς κακούς, γρήγορο ρυθμό, συνεχή κυνηγητά, σφαίρες σα το χαλάζι, κτλ. Ο Willis έχει αυτό το κάτι στο μάτι που σου λέει ότι ξέρει να παίζει καλά τον αστυνομικό που έχει αυτό το κάτι στο μάτι που σου λέει ότι ξέρει να παίζει καλά τον αστυνομικό άμα χρειαστεί, παρ' όλο που γέρασε (και ο Willis και ο αστυνομικός). Ο Donner έχει αυτό το κάτι στη σκηνοθεσία που δείχνει ότι ξέρει να σκηνοθετεί καλά ηθοποιούς που έχουν αυτό το.. κάτι στο μάτι κτλ. (και ο Willis και ο Mel Gibson παλιότερα) χωρίς να βγάζει μάτι. Ε και το φιλμ έχει αυτό το κάτι που δε καταλάβατε ακόμα, αν δε το καταλάβατε ακόμα.
Στην Αμερική (όπου άνοιξε το προπροηγούμενο weekend), δε πήγε και πολύ καλά, εξαιτίας μάλλον του Tyler Perry και του πρόσφατου πονήματος της περσόνας του (Madea's Family Reunion (2006)) που μάζεψε όλα τα (φτωχά) εισιτήρια της περιόδου. Στην Ελλάδα (όπου ανοίγει αυτή τη Πέμπτη και) όπου οι ιστορίες τρελών μαύρων γιαγιάδων δεν έχουν και πολύ πέραση, θα τα πάει πολύ καλύτερα, αν όχι στις αίθουσες σίγουρα στο DVD.