OscarPredictions06

Είχα σκοπό να κάτσω να γράψω τις προβλέψεις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, που ήταν ακόμη ανοιχτό το κουπόνι του Πάμε Στοίχημα, όμως δυσλειτουργίες της μαγικής μου σφαίρας με ανάγκασαν να κάνω έκτακτο ταξίδι στη Βενετία για να την επιδιορθώσω κι έτσι ούτε κι εγώ πρόλαβα να ακουμπήσω τα ευρά μου στον ΟΠΑΠ. Τουλάχιστον είδα τον Casanova -ή κάποιον που του έμοιαζε- από κοντά, και ανακάλυψα τη μαγεία των tramezzini.

Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος ότι ακόμη και μετά το upgrade στο λογισμικό η σφαίρα λειτουργεί κανονικά, γιατί οι προβλέψεις που μου βγάζει φέτος είναι κομμάτι παρακινδυνευμένες, αλλά τουλάχιστον έχουν καλές αποδόσεις. Οπότε να πω εξαρχής ότι προβλέπω μεγάλη απόκλιση των προβλέψεων απ' τα τελικά αποτελέσματα, αλλά όπως και να ’χει, here goes.



Καλύτερη Ταινία
Κανονικά θα έλεγα Brokeback Mountain. Είναι η ταινία που είχε το εντονότερο buzz σε όλη τη διάρκεια του Oscar race, είναι το πιο δυνατό άλογο της κούρσας και γιατί ταιριάζει στο απολιτίκ προφίλ της Ακαδημίας, που αφήνει εκτός ταινίες όπως το Καληνύχτα και Καλή Τύχη, και το Μόναχο, και γιατί είναι ταινία συνόλου, δεν βαραίνει δηλαδή στην πλευρά των ερμηνειών, όπως το Capote. Τι περισσότερο έχει το Crash λοιπόν; Περισσότερη ουδετερότητα και ακαδημαϊσμό, σε ένα ζήτημα εξίσου καυτό, αλλά ευρύτερο από το Brokeback. Δεν είμαι σίγουρος ότι η Ακαδημία είναι έτοιμη να αφήσει το gay crowd να της κρεμάσει τη σημαία με το ουράνιο τόξο στο Kodak Theater, και αυτό φαίνεται και απ’ τον τρόπο που προωθείται το Brokeback τους τελευταίους μήνες. Άλλωστε, η βράβευση του gay western του Lee, θα ήταν πολύ πιο liberal από αυτήν του Crash, το οποίο δεν κάνει τίποτε άλλο απ’ το να τονίζει το αυτονόητο, το ότι δηλαδή ο ρατσισμός είναι παντού γύρω μας, αλλά και μέσα μας, χωρίς όμως να παίρνει θέση. Άλλωστε, είναι γυρισμένο και στο Los Angeles, την αυλή, δηλαδή, τα συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της Ακαδημίας. Αλλά ok, αν είναι να μην το πάρει το Capote, ή το Μόναχο, δε βαριέσαι, ας το πάρει και το Crash.

Καλύτερη Σκηνοθεσία
Ακόμη κι αν γίνει ανατροπή στην κατηγορία της Ταινίας, ο θείος Όσκαρ δεν ξεφεύγει απ’ το λάσο του Lee, ο κόσμος να χαλάσει. Ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης, που από τη Δευτέρα θα είναι ο πρώτος ανατολίτης σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ, είναι εξαιρετικά αγαπητός στο Hollywood, ικανός δημιουργός, με σερί καλών ταινιών. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει φέτος η Ακαδημία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Lee δεν είναι άξιος για το αγαλματάκι.

Α’ Ανδρικός
Αυτή η κατηγορία θα δώσει στην Ακαδημία την ευκαιρία να κάνει μια έμμεση αποδοχή της gay κοινότητας, στην περίπτωση που δεν την αγκαλιάσει στην Καλύτερη Ταινία. Όπως και να ‘χει όμως, ο Phillip Seymour Hoffman δε θα βραβευτεί γι’ αυτό, αλλά γιατί, πολύ απλά, έδωσε την καλύτερη ερμηνεία φέτος. Τελεία. Α, και γιατί βέβαια, ο ρόλος του είναι ο πιο αβανταδόρικος απ’ όλους τους υπόλοιπους, αφού το Capote στηρίζεται αποκλειστικά πάνω του. Τώρα τελεία.

Β’ Ανδρικός
Είναι η πιο ενδιαφέρουσα απ’ όλες τις κατηγορίες της φετινής διοργάνωσης, και η μόνη που σημείωσε αλλεπάλληλες ανατροπές στη διάρκεια της κούρσας. Στα μέσα του 2005, ο Paul Giammati ξεκίνησε ως κυρίαρχος για το ρόλο του στο Cinderella Man και όλοι ήταν βέβαιοι ότι φέτος θα έπαιρνε τα χρωστούμενα απ’ την Ακαδημία για τα Sideways και American Splendor. Αργότερα όμως, όλοι συνειδητοποίησαν πως το ότι παίζει κάθε φορά τον κατσούφη, δεν σημαίνει ότι κάθε φορά είναι καλός. Και μετά εμφανίστηκε ο Mat Dillon, με δυο δυναμικές, εσωτερικές ερμηνείες φέτος: μια στο Crash και μια στο Factotum ως το alter ego του Charles Bukowski, μια απ’ τις πιο αγαπημένες στιγμές της art house σκηνής φέτος. Όμως ο Mat Dillon είναι ο Mat Dillon, και γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται πολύ προσπάθεια ακόμη για να κάνει την Ακαδημία να ξεχάσει το There’s Something About Mary, ή το Wild Things. Κι ύστερα, μας εμφανίστηκε ο George Clooney, με την ολοκληρωτική του μεταμόρφωση στο Syriana να του εξασφαλίζει και μια τρίτη υποψηφιότητα στα φετινά Όσκαρ. Με ένα δυνατό σερί τα τελευταία χρόνια, ο Clooney έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται ο Robert Redford των ‘00s, και απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, θα είναι συχνά καλεσμένος της Ακαδημίας τα επόμενα χρόνια. Οπότε φέτος, θα του ετοιμάσουν και μια μεγαλειώδη υποδοχή. Άξιος.

Α’ Γυναικείος
Εδώ η κρυστάλλινη μπάλα ακόμη με ταλαιπωρεί, αφού δεν μπορεί να διαλέξει ακόμη ανάμεσα στην Felicity Huffman και την Reese Witherspoon. Η πρώτη έχει extra πόντους αν η Ακαδημία διαλέξει να κάνει τη φετινή χρονιά, χρονιά δευτερορολιτών και να ταιριάξει τη δική της βράβευση με αυτήν του Hoffman, όμως δεν αποκλείεται ο Όσκαρ να αποδειχθεί αλλεργικός στους τηλεοπτικούς αστέρες και να προτιμήσει την Reese Witherspoon, που έτσι κι αλλιώς παίρνει το σωβρακάκι του Joaquin Phoenix στο Walk the Line. Ένα τελευταίο σχόλιο γι’ αυτήν την κατηγορία: Keira Knigtlhey? What the Fuck?

Β’ Γυναικείος
Πολύ θα το ‘θελα να πάει στην Catherine Keener, αφ’ ενός γιατί έχει τρελή απόδοση στο κουπόνι, αφ’ εταίρου γιατί είναι εκπληκτική στο Capote. Όμως τα φαβορί είναι δύο: το λογικό, βλέπε Rachel Weisz που έχει ήδη σαρώσει σε Σφαίρες και βραβεία Σωματείων, και το συναισθηματικό, βλέπε Amy Adams που ενθουσίασε με την ερμηνεία-αποκάλυψη, αλλά προς στιγμήν έχει μείνει με τον ενθουσιασμό. Και θα μείνει.

Σε άλλες ενδιαφέρουσες κατηγορίες, το μοντάζ θα πάει χωρίς αμφιβολία στο Crash, το οποίο μάλλον θα κερδίσει και το σενάριο, λόγω ατολμίας της Ακαδημίας να βραβεύσει το πολύ πιο απαιτητικό Syriana. Στα οπτικά εφέ Kong is King, ενώ το Sound Editing από τον Πόλεμο των Κόσμων. Ο John Williams δυστυχώς θα δει τις ψήφους του να μοιράζονται ανάμεσα στα δυο εξαιρετικά φετινά του soundtrack (Munich και Memoirs of a Geisha), αφήνοντας άνοιγμα στον Gustavo Santaolalla να χαρεί μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές του Brokeback Mountain, το οποίο προφανώς θα σηκώσει και το Όσκαρ Φωτογραφίας, παρά τα παράπονα του vkap για καύτρες και σκοτάδια. Τέλος, μάλλον για καλό δικό του αλλά και της Ακαδημίας, ο Tim Burton δεν θα πάρει το πρώτο του Όσκαρ στην πρώτη του υποψηφιότητα, με την κατηγορία Animated Film να δοκιμάζει αγγλική προφορά για το Wallace and Grommit. Α, και για το ντοκιμαντέρ, έχω υπόψιν μου κάτι κύριους με tuxedos που περπατάνε κάπως περίεργα.