Stay (2005)

O Sam Foster είναι επιτυχημένος ψυχολόγος. Η Lila Culpepper είναι καθηγήτρια τέχνης, σύντροφός του και πρώην ασθενής του. Στη ζωή και των δύο θα εισβάλλει, σαν ασθενής κι αυτός, ο εικοσάχρονος Henry Letham που είναι αποφασισμένος να βάλει τέρμα στη ζωή του, στα 21α του γενέθλια σε τέσσερις μέρες. Ξυπνώντας μνήμες της παλιότερης, αποτυχημένης, απόπειρας της Lila...



Το αξιοπερίεργο με το Stay (2005) είναι ότι αποτελεί ουσιαστικά τη πρώτη εμπορική πατάτα τόσο του Marc Forster (Monster's Ball (2001)) όσο και του David Benioff (25th Hour (2002)). Και μιλάμε για.. απύθμενη πατάτα, αφού κόστισε πενήντα εκατομμύρια δολάρια και δεν έβγαλε ούτε πέντε (ούτε τέσσερα ακριβέστερα). Βέβαια, αν με ρωτούσαν, θα 'χα πει από πριν ότι το ταίριασμα του σκηνοθέτη της αχαρακτήριστης Χώρας του Ποτέ (2004) με το σεναριογράφο της επίσης αχαρακτήριστης Τροίας (2004) μόνο τερατογένεση θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα. Οπότε πες με προκατειλημμένο (αγαπητέ, ότι και να λες, αναγνώστη).



Όταν, στις αρχές του '90, ο Forster μάθαινε να γυρνάει ταινίες, το morphing ήταν η πιο νέα και εκθαμβωτική οπτική τεχνική. Όταν ο Benioff σπούδαζε φιλολογία, είχε πήξει στον Σέξπιρ και στις μεταφορές του με all-lesbian διανομές. Όταν συναντήθηκαν αποφάσισαν να κάνουν κάτι στο Lynch-ικό και Shyamalan-ικό για να βγάλουν τ' απωθημένα τους. Και αυτός ο υπερβολικός ενθουσιασμός τους είναι πέρα για πέρα άσκοπος, σε βαθμό μαρτυρίου, μετά τα πεντεδέκα πρώτα λεπτά της ταινίας. Πόσα επιδεικτικά περάσματα από τη μια σκηνή στην άλλη, αναφορές στον Άμλετ (το Letham είναι αναγραμματισμός του Hamlet, βλέπεις? βλέπεις? βλέπεις?) και ονειρικές.. καταστάσεις μπορείς να χωνέψεις προτού σε πιάσει ναυτία?

Κι αν ακόμα αναρωτιέσαι.. να τη δει κανείς ή να μη τη δει, σου απαντάω.. έξυπνα (και, χωρίς να το κρύβω, χαιρέκακα), όπως τόσοι άλλοι πριν από μένα, "Stay Away".