Ask the Dust (2006)

Σ’ αυτήν την ταινία, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τη Salma Hayek και τον Collin Farrell γυμνούς. Αρκετές φορές. Και να πηδιούνται. Θα έχετε επίσης την ευκαιρία να ενθουσιαστείτε για ακόμη μια φορά με το γεγονός ότι όσο ο Collin Farrell είναι αποφασισμένος να κάνει σταυροβελονιές απ’ το εμπορικό στο ποιοτικό, τόσο θα ανακαλύπτουμε καινούρια γιατρικά για την αϋπνία. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης, του έχει δώσει καλύτερα voice over απ’ αυτά τα φλου αρτιστίκ ποετίκ που του έγραφε ο Malick στο The New World (2005).


Ένας νεαρός συγγραφέας, φτάνει στο Los Angeles του 1933 γεμάτος φιλοδοξίες και όνειρα να βάλει το όνομά του κάτω απ’ τον τίτλο του all American novel της χιλιετίας. Τα όνειρά του τσακίζονται με τον ίδιο ρυθμό που αδειάζουν οι τσέπες του, οπότε προσπαθεί να βρει έμπνευση και να γεμίσει το χρόνο του, τσαλακώνοντας τα αισθήματα μιας Μεξικάνας σερβιτόρας, την οποία ερωτεύεται. Και μισεί. Και αγαπάει. Και σιχαίνεται. Και λοιπά και λοιπά.

Στα voice over του πάντως ο Farrell, τα πάει μια χαρά. Με αξιοπρεπή αμερικάνικη προφορά, αφηγείται την ιστορία όπως τη βλέπει ο ήρωάς του και μας βοηθά να μπούμε λιγάκι στη μενταλιτέ του. Τα προβλήματα προκύπτουν, όταν χρειάζεται να παίξει. Ο Ιρλανδός καρδιοκατακτητής, αδυνατεί να αποδώσει τη νεύρωση του χαρακτήρα του, που ταλανίζεται από ένα βαθύ σύνδρομο κατωτερότητας και σιχαμάρας του εαυτού του, ψυχοσύνθεση την οποία ο Farrell βγάζει στην καλύτερη σαν απλή περίπτωση ανώριμης παιδικής ανασφάλειας. Η Salma Hayek που κερδίζει σκηνές μονάχα με το στήθος της, είναι το άλλο μισό ενός δίπτυχου κακών ερμηνειών, το οποίο κάνε τις ελάχιστες και βιαστικές εμφανίσεις του Donald Sutherland να μοιάζει με όαση.



Ο Sutherland παίζει τον έναν απ’ τους τρεις supporting χαρακτήρες που ο Town αναπτύσσει ακριβώς όσο χρειάζεται για να είναι ενοχλητικά ανεξερεύνητοι, σε ένα σενάριο που αποτελεί μάλλον στρογγυλεμένη εκδοχή του βιβλίου στο οποίο βασίζεται. Το οποίο βιβλίο, ο Towne ανακάλυψε, ερωτεύτηκε και άρχισε να χτενίζει, απ’ όταν ακόμα ετοίμαζε το σενάριο του Chinatown για τον Polanski. Μιλάμε δηλαδή για 32 χρόνια. Από τότε μέχρι τώρα, τα έντονα (αντι)ρατσιστικά μοτίβα του βιβλίου και οι αντιπαθητικοί χαρακτήρες του, αραιώθηκαν με δόσεις επιπρόσθετου μελό, και στο πέρασμα στην οθόνη, ατόφια έμεινε η ατμόσφαιρα του παλιού L.A., το οποίο ο Towne φιλμάρει εξαιρετικά, αλλά δεν καταφέρνει να γεμίσει τους δρόμους του με ψυχή.