BloodRayne (2006)

Σε μια θεαματική προσπάθεια να προωθήσει τη ταινία του στο ελληνικό μποξόφις, με προχτεσινό δελτίο τύπου, ο Uwe Boll προσκαλεί όσους τον θάβουν να παίξουν μπουνιές (μαζί του).


Ποντάροντας στο ότι οι πιο έντονοι κριτικοί του είναι παπούδια και πιτσιρίκια που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο).

Γι' αυτό, αν δεν ανήκεις σε κάποια απ' τις δυο κατηγορίες, σου λέω στα γρήγορα ότι πρόκειται για μια μεταφορά του παιχνιδιού, που κινείται σε μέτρια, ακόμα και για τηλεόραση, επίπεδα. Με το επιπλέον μπόνους, λόγω μεγαλοαιθουσικής ευχέρειας, (άφθονων) κρεάτων κρεμασμένων εδώ κι εκεί και (ελάχιστων) βυζόμπαλων σε κοινή θέα. Και κάποιων ονομάτων που περιφέρουν άσκοπα ότι έχει να επιδείξει ο καθένας. Η Κριστάνα την γιγαντο-ατσουμπαλιά και τη μισο-λεσβιοσύνη της, η Μισέλ τη κοντο-σουφροχειλιά και τη μισο-λεσβιοφιλοσύνη της, και ο (σερ) Κίνγκσλει την οστεοπόρωση και τη καράφλα του, για παράδειγμα.


Θυμίζω, ότι ο μισητός στους gamers σκηνοθέτης και παραγωγός είναι επίσης υπεύθυνος για τις αποτυχημένες μεταφορές των House of the Dead (2003), Alone in the Dark (2005), Postal (2007) και Far Cry (2008). Κι αν η επαφή σου με παιχνιδομηχανές περιορίζεται στο Pac Man δε θα καταλάβαινες έτσι κι αλλιώς τίποτα, αφού η (λεσβία δυστυχώς ή ευτυχώς, τυχαία ή όχι) Guinevere Turner δεν έκατσε να το ψάξει και πολύ.