La Vida Secreta de las Palabras (2005)

Μια κουφή νοσοκόμα, η Hannah, παίρνει αναγκαστικές διακοπές από το εργοστάσιο που δουλεύει αφού η γιαπωνέζικη (και βάλε) εργατικότητά της δημιουργεί ρίγη συγκίνησης (not!) στους υπόλοιπους. Αντί να αράξει, πάει σε μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου στη μέση του πουθενά. Για να φροντίσει τον Josef που κατακάηκε σε ατύχημα. Και είναι κατακατάκοιτος και τυφλός προσωρινά...


Υπάρχει λόγος που δεν έχουμε τη δυστυχία να βλέπουμε συχνά γυναικείες δημιουργίες στις οθόνες. Όπως για παράδειγμα η προηγούμενη ταινία της Isabel Coixet, Η Ζωή Χωρίς Εμένα / My Life Without Me (2003). Που με την ασυναρτησία, τη προσποίηση και το επιφανειακό βάθος που αντιμετώπιζε τη (κλισέ) μελλοθάνατη πρωταγωνίστριά της σε έσπρωχνε να πνίξεις και αυτή, και όλες τις πιθανές προβληματικές και μη (σκηνοθέτριες και ηρωίδες). Για να τελειώνεις μια ωραρχύτερα και να μη ξαναπεράσεις τα ίδια.

Έτσι, παρά τις κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις, στυλ Me and You and Everyone We Know (2005) που έρχονται καμιά φορά από Αγγλία μεριά, η υπόλοιπη ευρωπαϊκή γυναικεία (και όχι μόνο) παραγωγή είναι για όσους έχουν καλή σχέση με το λιβάνι. Και μόνο.



Πάντως η Sarah Polley κατάφερε να αποφύγει τον εναγκαλισμό (με.. καλό σκοπό) όσων είδαν τη προηγούμενη ταινία της σκηνοθέτριάς της. Και η δημιουργός επιστρέφει, με τους ίδιους σπόνσορες ("agustin y pedro almodovar presentan"). Και, επιπλέον, και άνδρα πρωταγωνιστή, πιο στρωτή ιστορία και λιγότερες ρηχές υπερβολές. Και με παιχνίδι με αυτά που δε λέγονται (εξ' ου και ο τίτλος) που περιορίζει και το πολύ μπλαμπλά.

Και μερικά βραβεία Γκόγια, αν ενδιαφέρθηκες να διαβάσεις μέχρι εδώ.