The Road to Guantánamo (2006): All American Trailer
Όπως και να το κάνεις, χρειάζεται μερικά κιλά @@ για να το κάνεις ταινία το πιο σύγχρονο κολαστήριο του πολιτισμένου κόσμου. Και να το βγάλεις και στις αμερικάνικες αίθουσες μέσα σε δημοσιογραφικές επευφημίες.
Ε κι αυτό ακριβώς κάνει ο Michael Winterbottom, σίγουρα ο πιο τολμηρός (και όχι μόνο) ευρωπαίος σκηνοθέτης, αυτή τη περίοδο. Με ένα βιογραφικό που μόνο στον 21ο αιώνα συμπεριλαμβάνει τα Σύνορα του Κόσμου / In This World (2002), τους 24 Hour Party People (2002), τα 9 Songs (2004) και την A Cock and Bull Story (2005). Και ακόμα και γκαβοί θα 'βλεπαν ότι γράφει κινηματογραφική ιστορία όσο καταπιάνεται με θέματα που οι άλλοι δε θα 'ξεραν από που να τα ξεκινήσουν. Και τη γράφει με μια κινηματογραφική πένα που ανανεώνει και δημιουργεί γλώσσες.
Με αφορμή το αμερικάνικο τρέιλερ που βγήκε, λογοκριμένο, στο apple.com πριν καναδυό μέρες, ξαναπιανόμαστε λοιπόν με το πιο πρόσφατο τόλμημα του σκηνοθέτη, να ξαναπιαστεί με την ιστορία των ηθικά ανώτερων βασανιστηρίων. Και πιο συγκεκριμένα με όσα πέρασαν οι "τρεις του Τίπτον" (Shafiq Rasul, Ruhel Ahmed, και Asif Iqbal) βρετανοί πακιστανικής καταγωγής. Που βρέθηκαν.. ερμμ.. τυχαία στο Αφγανιστάν, και όταν τους μάζεψαν οι Aμερικάνοι, τους φιλοξένησαν, όλως ανθρωπιστικώς, για καναδυό χρόνια. Προτού τους στείλουν σπίτι τους, χωρίς να βρουν το παραμικρό εναντίον τους.
Η ταινία έγινε με χρηματοδότηση του Channel 4, που την πρόβαλλε στις 9 Μαρτίου σε ενάμισι εκατομμύριο τηλεθεατές. Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε και στις αίθουσες, σε DVD και στο δίκτυο, "γράφοντας" και μια πρωτιά στη διανομή. Λίγες βδομάδες νωρίτερα είχε παίξει και στο φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου κέρδισε την Αργυρή Άρκτο.
Στην Αμερική ξεκινάει, στις 23 του μήνα, με μικρή διανομή, εξαιρετικές κριτικές, και αντιδράσεις και τρικλοποδιές. Και την Τετάρτη προβάλλεται στο 17ο διεθνές φεστιβάλ του Παρατηρητήριου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Και η MPAA την αντιμετωπίζει σα τη πιο αιματοβαμένη από καταβολής κινηματογράφου. Χαρακτηρίζοντας το τρέιλερ μη κατάλληλο για (πολύ) ανήλικους και περιορίζοντάς το κι από πάνω, όπως είπα (στη κορφή βλέπεις, φυσικά, το απεριόριστο). Κι απαγορεύοντας και το βασικό πόστερ (πιο πάνω), που βγήκε τελικά σε εκδοχή μόνο με κάτι χέρια δεμένα.
Αν και την έχω δει, περισσότερα για τη ταινία όταν βγει στις ελληνικές αίθουσες.
Ε κι αυτό ακριβώς κάνει ο Michael Winterbottom, σίγουρα ο πιο τολμηρός (και όχι μόνο) ευρωπαίος σκηνοθέτης, αυτή τη περίοδο. Με ένα βιογραφικό που μόνο στον 21ο αιώνα συμπεριλαμβάνει τα Σύνορα του Κόσμου / In This World (2002), τους 24 Hour Party People (2002), τα 9 Songs (2004) και την A Cock and Bull Story (2005). Και ακόμα και γκαβοί θα 'βλεπαν ότι γράφει κινηματογραφική ιστορία όσο καταπιάνεται με θέματα που οι άλλοι δε θα 'ξεραν από που να τα ξεκινήσουν. Και τη γράφει με μια κινηματογραφική πένα που ανανεώνει και δημιουργεί γλώσσες.Με αφορμή το αμερικάνικο τρέιλερ που βγήκε, λογοκριμένο, στο apple.com πριν καναδυό μέρες, ξαναπιανόμαστε λοιπόν με το πιο πρόσφατο τόλμημα του σκηνοθέτη, να ξαναπιαστεί με την ιστορία των ηθικά ανώτερων βασανιστηρίων. Και πιο συγκεκριμένα με όσα πέρασαν οι "τρεις του Τίπτον" (Shafiq Rasul, Ruhel Ahmed, και Asif Iqbal) βρετανοί πακιστανικής καταγωγής. Που βρέθηκαν.. ερμμ.. τυχαία στο Αφγανιστάν, και όταν τους μάζεψαν οι Aμερικάνοι, τους φιλοξένησαν, όλως ανθρωπιστικώς, για καναδυό χρόνια. Προτού τους στείλουν σπίτι τους, χωρίς να βρουν το παραμικρό εναντίον τους.
Η ταινία έγινε με χρηματοδότηση του Channel 4, που την πρόβαλλε στις 9 Μαρτίου σε ενάμισι εκατομμύριο τηλεθεατές. Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε και στις αίθουσες, σε DVD και στο δίκτυο, "γράφοντας" και μια πρωτιά στη διανομή. Λίγες βδομάδες νωρίτερα είχε παίξει και στο φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου κέρδισε την Αργυρή Άρκτο.
Στην Αμερική ξεκινάει, στις 23 του μήνα, με μικρή διανομή, εξαιρετικές κριτικές, και αντιδράσεις και τρικλοποδιές. Και την Τετάρτη προβάλλεται στο 17ο διεθνές φεστιβάλ του Παρατηρητήριου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Και η MPAA την αντιμετωπίζει σα τη πιο αιματοβαμένη από καταβολής κινηματογράφου. Χαρακτηρίζοντας το τρέιλερ μη κατάλληλο για (πολύ) ανήλικους και περιορίζοντάς το κι από πάνω, όπως είπα (στη κορφή βλέπεις, φυσικά, το απεριόριστο). Κι απαγορεύοντας και το βασικό πόστερ (πιο πάνω), που βγήκε τελικά σε εκδοχή μόνο με κάτι χέρια δεμένα.
Αν και την έχω δει, περισσότερα για τη ταινία όταν βγει στις ελληνικές αίθουσες.
Δες/Κρύψε το περιορισμένο trailer
Previously on Movies for the Masses: Fast Food Nation (2006): Teaser από τις Κάνες