Tristan + Isolde (2006)

Ο James Franco, ο γιος του Goblin και μελλοντικός κληρονόμος του θρόνου του Richard Gere, έστω και μόνο για λόγους ομοιότητας φυσικής, αν όχι και στην καριέρα, μετά τη μεγάλη επιτυχία του Annapolis, επιστρέφει στις ελληνικές οθόνες με άλλη μια απ’ αυτές τις ταινίες που φυλάς σε ειδική θέση στη συλλογή σου, για να τις δεις όταν αποφασίσεις να αυτοκτονήσεις, ούτως ώστε να βεβαιωθείς ότι έχεις κάνει σωστή επιλογή.


Σ’ αυτή τη Γερμανοαγγλοαμερικανική παραγωγή ενός project που ο Ridley Scott προσπαθούσε να στήσει απ’ τα μέσα του ’70, ο σκηνοθέτης του Waterworld (1995) συναντά τον σεναριογράφο του Lara Croft: The Cradle of Life (2003) και του Paycheck (2004), και γυρνάνε την ιστορία ενός πεισματάρη Άγγλου πολεμιστή, που ερωτεύεται την κόρη Ιρλανδού Βασιλιά, πολεμά --εν αγνοία του-- να κερδίσει το χέρι της για λογαριασμό του Βαρόνου του, και καταλήγει να γίνεται εραστής της, ραγίζοντας την καρδιά του ανθρώπου που τον πήρε στην προστασία του και τον έκανε κληρονόμο του θρόνου του. Όλα αυτά, στη θυελλώδη περίοδο της Βρετανίας των μέσων του Μεσαίωνα, όπου οι Άγγλοι προσπαθούν να ενωθούν κάτω από ένα στέμμα για να αντισταθούν στις επιθέσεις των Ιρλανδών.

Αν το Annapolis λοιπόν ήταν το Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν (1982) για καθυστερημένους (χρονικά), το Tristan + Isolde είναι το αντίστοιχο First Knight (1995). Ο Franco περιφέρει την άγρια γωνιώδη μουτσούνα και το αμήχανο βλέμμα του στα δάση της Βρετανίας, και παίζει τον Εγγλέζο Τριστάνο με προφορά του Brooklyn. H Sophia Myles κάνει τη γλυκούλα μυξοπαρθένα χαζογκόμενα, και οι δυο τους παραδίδονται στον ξενέρωτο έρωτά τους, που καταστρέφει ένα ολόκληρο βασίλειο. Σχεδόν σαν τον Ρομέο και την Ιουλιέτα, αλλά στο πιο μυθολογικό του. Ο Rufus Sewell στο ρόλο του κερατά, κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει ερμηνευτικά την κατάσταση, αλλά το παιχνίδι είναι χαμένο από το σενάριο που δεν προσφέρει καν ανάπτυξη των πρωταγωνιστών, σιγά μην ασχολούταν με τους δεύτερους. Ο Reynolds, που είχε κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά στον Κόμη του Μοντεκρίστο (2002), εδώ είναι δέσμιος του οικονομικού budget και των περιορισμένων του δυνατοτήτων. Κατορθώνει βέβαια να στήσει 2-3 καλές σκηνές μάχης και να τραβήξει μερικά χαριτωμένα ανοιχτά πλάνα της άγριας φύσης, αλλά ως εκεί.