Les Bronzes 3 (2006)

«Οι Μαυρισμένοι,» όπως είναι η μετάφραση του τίτλου, μαζεύτηκαν πρώτη φορά να πάνε διακοπές όλοι μαζί, πριν από 27 χρόνια. Η ετερόκλητη παρέα των πέντε Γάλλων που ήθελαν να περάσουν καλά το καλοκαίρι τους, αλλά οι καταστάσεις που άπλωνε μπροστά τους ο σκηνοθέτης Patrice Leconte, δοκίμαζαν τα νεύρα και το χιούμορ τους, έγιναν εικονικές μορφές στο μυαλό των συμπατριωτών τους, οι οποίοι εκτός του ότι τίμησαν μαζικά το French Fried Vacation (1978), αλλά και το sequel του, το Les Bronzes font du ski (1979), χαρίζουν και απίστευτα νούμερα στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των ταινιών. Και όταν έμαθαν ότι οι πέντε φίλοι ξαναμαζεύτηκαν για να μετατρέψουν ένα ακόμη Club Med-ο-ειδές θέρετρο σε παιδική χαρά, τιγκάρισαν τις αίθουσες και του χάρισαν πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ σε εισπράξεις. Το οποίο απ’ ό,τι καταλαβαίνω, είναι ένα κάποιο ρεκόρ για τα γαλλικά ταμεία.


Τα πρώτα πλάνα του φιλμ ανοίγουν με ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει το μουσικό θέμα του καλοκαιριού, αν δεν είχε γίνει σούπα απ’ την άνοιξη κιόλας. Αλλά και πάλι, όπως η κάμερα πλανάρει πάνω απ’ τις θάλασσες της Σαρδηνίας στο ρυθμό του Baila Morena, η μυρωδιά αρμύρας και νωπής άμμου καταφέρνει να απλωθεί στην αίθουσα και να καταστήσει σαφές το κλίμα της ταινίας. Οι έξι σπουδαίοι ηθοποιοί, υπό την καθοδήγηση ενός μεγάλου σκηνοθέτη που επιδεικνύει άνεση ελιγμών ανάμεσα στα (παραδοσιακά γαλλικά) ψυχοψαχτικά και τα μποξοφισοτσακιστά, μας παρασέρνουν σε ένα θεότρελο πανηγύρι νοσταλγικής ατμόσφαιρας και δροσερού χιούμορ, που επεκτείνεται απ’ τις έξυπνες ατάκες στο ξεκαρδιστικό slapstick και τις σεναριακές ανατροπές μέχρι τα inside jokes της ηλικιωμένης πια παρέας. Και αποδεικνύουν περίτρανα ότι η κωμωδία είναι μια γλώσσα διεθνής κι αγέραστη, γοητεύοντας και παλιούς γνώριμους του γαλλικού θηριοτροφείου, και τους νεότερους που έρχονται πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους.