Beowulf & Grendel (2005)

Χίλια χρόνια πριν, και χίλια πεντακόσια (και βάλε) μετά τον Όμηρο, η αγγλική γλώσσα απέκτησε το πρώτο της γραπτό έπος. Ήταν η ιστορία ενός.. Σουηδού πολεμιστή που βρέθηκε στη Δανία και απάλλαξε ένα ντόπιο βασιλιά από διάφορα τέρατα που του χαλούσαν τις γιορτές (τρώγωντας τους καλεσμένους). Ο συγγραφέας όνομα δεν είχε και το ίδιο και το δημιούργημά του. Μέχρι τους τελευταίους αιώνες που βαφτίστηκε με το όνομα του ήρωα. Beowulf.
Grendel δεν είναι καμιά ψηλή ξανθιά Σουηδέζα με κοτσιδάκια, μαγουλάκια, χαμογελάκια και ανοιχτά μπουτάκια, δυστυχώς. Είναι ένα τεράστιο, ακούρευτο, άπλυτο και μοβόρο τρολ. Που του σκοτώσαν τον πατέρα γιατί έτρωγε ξένα ψάρια και ορκίστηκε, φυσικά, να παίζει μπόουλινγκ με τα κρανία των δολοφόνων. Και αφού ο τίτλος της ταινίας είναι και Beowulf και Grendel, καταλαβαίνεις ότι το ιστορικό, πολεμοχαρές όσο και οι λαοί του, ποίημα ξαναγράφτηκε περίπου σα μια new age ιστορία κατανόησης, αγάπης και σεξ. Μεταξύ ανθρώπων και.. άλλων πλασμάτων της φύσης. Κάτι σα γιουροβίζιον ας πούμε.


Η διαδεδομένη τελευταία σκηνοθετική επιλογή να μιλάει ο κάθε ηθοποιός με τη φυσική του προφορά, οι εξίσου εκμοντερνισμένοι διάλογοι και οι ξύλινες ερμηνείες κάποιων πρωταγωνιστών (όπως π.χ. της Sarah Polley που ζωντανεύει μόνο όταν κάθεται στο τρολ), μαζί με όλα τα παραπάνω, φέρνουν τη ταινία επικίνδυνα κοντά σε καρικατούρα. Αλλά τελικά ισορροπεί χάρη στη παρθένα ομορφιά των ισλανδικών τοπίων της και το μεράκι και τον αποφασισμένο ρεαλισμό του ισλανδο-καναδού σκηνοθέτη της, που κρύβουν τον περιορισμένο προϋπολογισμό. Και γίνεται καλή σε σημεία, σπρωχμένη από το πάθος από τη μια αναμενόμενα του ρολίστα Stellan Skarsgård (Δαμάζοντας τα Κύματα (1996), Εξορκιστής: Η Αρχή του Σκότους(2004)) σα βασιλιά. Και από την άλλη ανέλπιστα με τον Gerard Butler, πιο γνωστό ως Φάντασμα της Όπερας (2004) και γλάστρα δίπλα στην Angelina Jolie στο δεύτερο Tomb Raider, να ντύνεται πραγματικός ήρωας. Και να μεγαλώνει τις προσδοκίες για τον βασιλιά Λεωνίδα του, στους 300 (2007).