Screencap: Η εκπληκτική φωτογραφία του κ. Alton
Το 1949 κυκλοφόρησε το πρώτο σημαντικό βιβλίο (κινηματογραφικής) φωτογραφίας. Επικεντρωμένο στο φως και τις χρήσεις του, έφερε τον ανάλογο τίτλο Painting with Light και την υπογραφή του John Alton. Και πρόβαλλε σε εξέχουσα θέση τη πιο πρόσφατη δουλειά του στον The Amazing Mr. X (1948).
Το περίεργο, φαινομενικά, είναι ότι ο εκπληκτικός κύριος X.. απουσιάζει από τη συγκεκριμένη ταινία. Που παρουσιάζει μια πλούσια χήρα που όταν αρχίζει να ψάχνεται για να γεμίσει το κενό (εκεί χαμηλά) της απουσίας του πιανίστα άντρα της, βρίσκει μπροστά της κοράκια, ανύπαρκτους δίσκους, ρόμπες που υπνοβατούν μόνες τους και έναν πνευματιστή που εμφανίζεται από το πουθενά, τον Alexis. Ο τελευταίος δανείζει ένα σύμφωνο για να βγει η προκλητική και αρμόζουσα σε B-movie ρεκλάμα, και την ιδιότητά του στον εναλλακτικό τίτλο, The Spiritualist, του φιλμ.
Από το δεύτερο τρίτο της και μετά η ιστορία, όπως και πάλι οφείλει ως βήτα διαλογή, ξεχνά τις τρομο-προθέσεις της και το γυρνάει κάπως σε φιλμ νουάρ (και πιο γνώριμα μονοπάτια για τον Alton). Η χήρα επισκέπτεται, σε κάδρα χαμηλού φωτισμού, τον κύριο Αλέξη και βάζει σε ανησυχίες τη νεαρή αδερφή της. Έτσι προσλαμβάνει ντετέκτιβ και ακολουθεί τα βήματά της στο κατώφλι του επιτηδευματία παραπλανητή. Που σε μια σειρά έξοχων σκηνών τη καταεξαπατάει, τη κατακολακεύει και τη καταγοητεύει στο σκοτάδι και το ημίφως της παραστιάς. Και την αποχαιρετά με ελαφριά υπόκλιση της κεφαλής σε ένα προθάλαμο λουσμένο στο φυσικό φώς.
Η συγκεκριμένη δουλειά του κινηματογραφιστή, που τιμήθηκε με Όσκαρ δυοτρία χρόνια αργότερα για τον Ένα Αμερικανό στο Παρίσι (1951), θεωρείται πια εξαιρετικό, (ίσως το) κορυφαίο, δείγμα ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Το δυστύχημα είναι ότι τα δικαιώματά της πλέον δεν ανήκουν σε κανένα και ο ίδιος κανένας ενδιαφέρθηκε για τη συντήρηση του φιλμ στις κόπιες --οι ελάχιστες των 35mm είναι σε άθλια κατάσταση όπως λέγεται, ενώ ούτε και στα 16mm βρίσκεται τίποτα αψεγάδιαστο. Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχει τζάμπα, για όλα τα.. bandwidth, στο Internet Archive.
Το περίεργο, φαινομενικά, είναι ότι ο εκπληκτικός κύριος X.. απουσιάζει από τη συγκεκριμένη ταινία. Που παρουσιάζει μια πλούσια χήρα που όταν αρχίζει να ψάχνεται για να γεμίσει το κενό (εκεί χαμηλά) της απουσίας του πιανίστα άντρα της, βρίσκει μπροστά της κοράκια, ανύπαρκτους δίσκους, ρόμπες που υπνοβατούν μόνες τους και έναν πνευματιστή που εμφανίζεται από το πουθενά, τον Alexis. Ο τελευταίος δανείζει ένα σύμφωνο για να βγει η προκλητική και αρμόζουσα σε B-movie ρεκλάμα, και την ιδιότητά του στον εναλλακτικό τίτλο, The Spiritualist, του φιλμ.
Από το δεύτερο τρίτο της και μετά η ιστορία, όπως και πάλι οφείλει ως βήτα διαλογή, ξεχνά τις τρομο-προθέσεις της και το γυρνάει κάπως σε φιλμ νουάρ (και πιο γνώριμα μονοπάτια για τον Alton). Η χήρα επισκέπτεται, σε κάδρα χαμηλού φωτισμού, τον κύριο Αλέξη και βάζει σε ανησυχίες τη νεαρή αδερφή της. Έτσι προσλαμβάνει ντετέκτιβ και ακολουθεί τα βήματά της στο κατώφλι του επιτηδευματία παραπλανητή. Που σε μια σειρά έξοχων σκηνών τη καταεξαπατάει, τη κατακολακεύει και τη καταγοητεύει στο σκοτάδι και το ημίφως της παραστιάς. Και την αποχαιρετά με ελαφριά υπόκλιση της κεφαλής σε ένα προθάλαμο λουσμένο στο φυσικό φώς.
Η συγκεκριμένη δουλειά του κινηματογραφιστή, που τιμήθηκε με Όσκαρ δυοτρία χρόνια αργότερα για τον Ένα Αμερικανό στο Παρίσι (1951), θεωρείται πια εξαιρετικό, (ίσως το) κορυφαίο, δείγμα ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Το δυστύχημα είναι ότι τα δικαιώματά της πλέον δεν ανήκουν σε κανένα και ο ίδιος κανένας ενδιαφέρθηκε για τη συντήρηση του φιλμ στις κόπιες --οι ελάχιστες των 35mm είναι σε άθλια κατάσταση όπως λέγεται, ενώ ούτε και στα 16mm βρίσκεται τίποτα αψεγάδιαστο. Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχει τζάμπα, για όλα τα.. bandwidth, στο Internet Archive.
Previously on Movies for the Masses: Screencap: Η Audrey Hepburn στη βιτρίνα του Tiffany's