Toronto 2006: Wrap-up
Με τη παγκόσμια πρεμιέρα, στο Roy Thompson Hall, του Amazing Grace (2006), μιας βρετανικής ταινίας του Michael Apted για τις νομοθετικές προσπάθειες του William Wilberforce ενάντια στη δουλεία στα τέλη του 18ου αιώνα, έκλεισε τα ξημερώματα το 31ο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο. Μέσα σε γενική αδιαφορία, αφού παρά την καλή δουλειά διοργανωτών, χορηγών και εθελοντών, λίγες ήταν οι ταινίες που μπόρεσαν να δημιουργήσουν αυτό που λέμε έντονη διέγερση συγκίνηση.
Το βραβείο κοινού, που πολλές φορές οδηγεί σε συγκεκριμένα χρυσά αγαλματίδια και πάντα σε διεθνή αναγνώριση, φέτος έσκασε από το πουθενά στο κεφάλι του ανύπαρκτου 29χρονου Alejandro Gomez Monteverde. Το μυστικό του φαίνεται να είναι ο παραγωγός Stephen McEveety (Braveheart (1995), Αυτό που Θέλουν οι Γυναίκες (2000), Ήμασταν Κάποτε Στρατιώτες (2002), Τα Πάθη του Χριστού (2004)), που άφησε τον Mel Gibson και έπιασε τα ρομαντικά δράματα. Με μια ολίγον έγκυο να βρίσκει.. ώμο να κλάψει, όταν την απολύουν απ' το εστιατόριο που δουλεύει, σε αυτόν του γιου της άπονης ιδιοκτήτριας, Eduardo Verástegui. Ο τελευταίος, πρωταγωνιστής σε αμέτρητες μεξικάνικες σαπουνόπερες, είναι σίγουρα το άλλο μεγάλο χαρτί της Bella (2006) και θα γίνει επίσης σίγουρα μεγάλος ηθοποιός, όπως συνηθίζει να λέει η estelle.
Εκτός από τους συνήθεις υπόπτους και από άλλα φεστιβάλ (το Shortbus (2006) για παράδειγμα), μεγαλύτερη τόλμη στον Καναδά έδειξαν τα αυστραλιανά μοβόρα πρόβατα του Black Sheep (2006) και τα αγγλικά ψευτο-ντοκιουμενταρίσματα του Death of a President (2006), όπως ξέρεις ήδη. Το θράσος δε του Gabriel Range να σκηνοθετήσει τη δολοφονία του Bush Jr. του 'δωσε και το βραβείο FIPRESCI (βλ. κριτικών). Το θράσος απ' την άλλη του Steven Zaillian να ξαναγυρίσει αρπακόλικα το All the King's Men (2006) με βαρύ καστ, του 'δωσε το βραβείο της πατάτας του φεστιβάλ. Στο οποίο τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν αυτή του El Cantante (2006), σάλσα-βιογραφίας παραγωγής Jennifer Lopez, να πουληθεί για σχεδόν $6 εκατομμύρια.
Το βραβείο κοινού, που πολλές φορές οδηγεί σε συγκεκριμένα χρυσά αγαλματίδια και πάντα σε διεθνή αναγνώριση, φέτος έσκασε από το πουθενά στο κεφάλι του ανύπαρκτου 29χρονου Alejandro Gomez Monteverde. Το μυστικό του φαίνεται να είναι ο παραγωγός Stephen McEveety (Braveheart (1995), Αυτό που Θέλουν οι Γυναίκες (2000), Ήμασταν Κάποτε Στρατιώτες (2002), Τα Πάθη του Χριστού (2004)), που άφησε τον Mel Gibson και έπιασε τα ρομαντικά δράματα. Με μια ολίγον έγκυο να βρίσκει.. ώμο να κλάψει, όταν την απολύουν απ' το εστιατόριο που δουλεύει, σε αυτόν του γιου της άπονης ιδιοκτήτριας, Eduardo Verástegui. Ο τελευταίος, πρωταγωνιστής σε αμέτρητες μεξικάνικες σαπουνόπερες, είναι σίγουρα το άλλο μεγάλο χαρτί της Bella (2006) και θα γίνει επίσης σίγουρα μεγάλος ηθοποιός, όπως συνηθίζει να λέει η estelle.
Εκτός από τους συνήθεις υπόπτους και από άλλα φεστιβάλ (το Shortbus (2006) για παράδειγμα), μεγαλύτερη τόλμη στον Καναδά έδειξαν τα αυστραλιανά μοβόρα πρόβατα του Black Sheep (2006) και τα αγγλικά ψευτο-ντοκιουμενταρίσματα του Death of a President (2006), όπως ξέρεις ήδη. Το θράσος δε του Gabriel Range να σκηνοθετήσει τη δολοφονία του Bush Jr. του 'δωσε και το βραβείο FIPRESCI (βλ. κριτικών). Το θράσος απ' την άλλη του Steven Zaillian να ξαναγυρίσει αρπακόλικα το All the King's Men (2006) με βαρύ καστ, του 'δωσε το βραβείο της πατάτας του φεστιβάλ. Στο οποίο τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν αυτή του El Cantante (2006), σάλσα-βιογραφίας παραγωγής Jennifer Lopez, να πουληθεί για σχεδόν $6 εκατομμύρια.
Previously on Movies for the Masses: Νύχτες Πρεμιέρας 2006: Το πρόγραμμα