Written by
Stylianee
in
no category
London Film Festival 2006: Francis brothers interview
Οι αδερφοί Mark και Nick Francis κατάφεραν να ταρα-κουνήσουν με το πρώτο κι όλας ντοκιμαντέρ τους. Ο καφές, σύμφωνα με τους δυο Άγγλους που αναστάτωσαν τους μεγαλοδιευθυντές των Starbucks, είναι χρυσός, και θα πρέπει να σκεφτόμαστε δις πριν τον πιούμε.
Δες/Κρύψε το trailer του Black Gold (2006)
Το εβδομηντάλεπτο πόνημα (ίσα-ίσα που έγινε feature) ακολουθεί την πορεία του Αιθίοπα Tadesse Meskela να ακολουθεί τη πορεία του αγαθού μέσα από πανίσχυρα κέντρα συλλογής και διανομής, στη προσπάθειά του να βγάλει τους (συγ)καλλιεργητές του από την ανέχεια. Παρουσιάζει από τη μία Ιταλούς και όχι μόνο να απολαμβάνουν τον espresso τους, και από την άλλη Αφρικανούς που συλλέγουν και φροντίζουν κάθε μέρα να έρθουν οι καλύτεροι κόκκοι καφέ στο φλιτζάνι τους. Με ενδιάμεσα, αξιοπερίεργα για το μέσο θεατή, δοκιμαστές καφέ, χρηματιστήριο(sic) καφέ, και αναγραφή των λέξεων fair trade σε χρησιμοποιημένα υποδήματα.
Η έξυπνη ιδέα των δύο να χρησιμοποιήσουν ως θέμα ένα καθημερινό προϊόν και τη μαύρη ιστορία του, τους πήγε μέχρι το Sundance, όπου παραλίγο να κερδίσουν το μεγάλο βραβείο της επιτροπής. Αυτές τις μέρες, γεμίζουν τύψεις τους συμπατριώτες τους και εμάς στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, όπου τους συναντήσαμε. Μας μίλησαν με πόνο και πάθος για την αδικία και την ανάγκη κάθε καφεϊνομανής να συνειδητοποιήσει τη θέση του και να πονοκεφαλιάσει. Ειλικρινείς και γεμάτοι καλές προθέσεις με μοναδικό τους στόχο να χρησιμοποιήσουν την επιρροή της εικόνας για να βελτιώσουν τον κόσμο. Ή έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον.
Δες/Κρύψε το trailer του Black Gold (2006)
Το εβδομηντάλεπτο πόνημα (ίσα-ίσα που έγινε feature) ακολουθεί την πορεία του Αιθίοπα Tadesse Meskela να ακολουθεί τη πορεία του αγαθού μέσα από πανίσχυρα κέντρα συλλογής και διανομής, στη προσπάθειά του να βγάλει τους (συγ)καλλιεργητές του από την ανέχεια. Παρουσιάζει από τη μία Ιταλούς και όχι μόνο να απολαμβάνουν τον espresso τους, και από την άλλη Αφρικανούς που συλλέγουν και φροντίζουν κάθε μέρα να έρθουν οι καλύτεροι κόκκοι καφέ στο φλιτζάνι τους. Με ενδιάμεσα, αξιοπερίεργα για το μέσο θεατή, δοκιμαστές καφέ, χρηματιστήριο(sic) καφέ, και αναγραφή των λέξεων fair trade σε χρησιμοποιημένα υποδήματα.
Η έξυπνη ιδέα των δύο να χρησιμοποιήσουν ως θέμα ένα καθημερινό προϊόν και τη μαύρη ιστορία του, τους πήγε μέχρι το Sundance, όπου παραλίγο να κερδίσουν το μεγάλο βραβείο της επιτροπής. Αυτές τις μέρες, γεμίζουν τύψεις τους συμπατριώτες τους και εμάς στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, όπου τους συναντήσαμε. Μας μίλησαν με πόνο και πάθος για την αδικία και την ανάγκη κάθε καφεϊνομανής να συνειδητοποιήσει τη θέση του και να πονοκεφαλιάσει. Ειλικρινείς και γεμάτοι καλές προθέσεις με μοναδικό τους στόχο να χρησιμοποιήσουν την επιρροή της εικόνας για να βελτιώσουν τον κόσμο. Ή έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον.
Previously on Movies for the Masses: Ευρωπαϊκό Πανόραμα 2006: Τα Βραβεία