The Messengers (2007): Friday 13th trailer

Ήταν ώρα κάποιος να γυρίσει μια ταινία horror με θέμα τα μαρτύρια στα οποία μας υποβάλλει το MSN, όταν ο Messenger του αρνείται να συνδεθεί με το διαδίκτυο. Με εφαλτήριο αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, οι Χονγκ-Κονγκ-ονέζοι αδερφοί Pang σκηνοθετούν το The Messeng...

Όχι, ένα λεπτό. Από ότι διαβάζουμε, η υπόθεση του The Messengers (2007) είναι εντελώς διαφορετική. Το επί Αμερικάνικου εδάφους ντεμπούτο των δίδυμων σχιστο-μάτηδων, είναι στημένο στην ύπαιθρο των States και συγκεκριμένα σε μια φάρμα ηλιοτροπίων, που ξαφνικά καλύπτεται από ένα μόνιμο και ανησυχητικό σκότος. Και το τρειλεράκι του ντεμπούτου (στο οποίο ανάθεμα και αν φαίνεται έστω και ένα frame σκότους) αρχίζει με έναν κλασσικό horror ήρωα/κομπάρσο – το μπόμπιρα που περπατάει σε έναν διάδρομο. Σύμφωνα με τον αφηγητή οι μπόμπιρες βλέπουν πράγματα που οι ενήλικες δεν μπορούν να δουν: Φαντάσματα που ξεπροβάλλουν από λεκέδες υγρασίας στους τοίχους εννοεί το τρέιλερ, γυναικεία στήθη προσθέτουμε εμείς. Η εντελώς ευθεία προσέγγιση συνεχίζεται, μιας που η πλοκή μας εξηγείται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα: Mια οικογένεια (με πατριάρχη τον Dylan Mc Dermott;) αναζητά την ηρεμία της(;) στο προς συσκότιση κτήμα, με την ίδια αισιοδοξία που χαρακτηρίζει τα κινηματογραφικά σόγια όταν μετακομίζουν σε στοιχειωμένα διαμερίσματα, ψυχιατρεία, ή σπίτια χτισμένα πάνω σε νεκροταφεία. Έπιπλα τραμπαλίζουν, σκεπές κουνιούνται και εκεί στη μέση η Kristen Stewart προσπαθεί να πιάσει γραμμή για να ζητήσει βοήθεια. Ό,τι υποπτευόμαστε, επιβεβαιώνεται στη συνέχεια, αφού σε ένα απόκομμα εφημερίδας διαβάζουμε πως οι προηγούμενοι ένοικοι εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος. Να είναι πεθαμένοι και να ζητούν βοήθεια; Η απόδοση για κάτι τέτοιο είναι σχεδόν 1,05.

Αυτό που ενδιαφέρει τελικά δεν είναι η πλοκή, αφού πλέον όλα τα horror κάνουν κύκλους γύρω από το ίδιο θέμα, και μερικά από αυτά ζαλίζονται και πέφτουν. Είμαι περίεργος να δω με τι ατμόσφαιρα παίζει το φιλμ, και εκτός από τις σαπισμένες φάτσες που πετάγονται στην οθόνη οι Pang Brothers φαίνεται αρχικά να τα έχουν πάει μια χαρά. Από τα δυόμιση λεπτά του τρέιλερ μένουν πάνω από 3 δυνατές σκηνές, με τοπ εκείνη που μάλλον δίνει δίκιο σε όλους εμάς που αρνούμαστε πεισματικά να στρώνουμε τα κρεβάτια μας. Το μόνο που μένει είναι να αποφασίσει τι rating θα επιδιώξει η Ghost House του Sam Raimi, για να ξέρουμε αν θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερες ορδές πεθαμένων ή περισσότερα πλάνα με μωρά που χαμογελούν σε slo-mo, μέσα σε ένα πανέμορφο λιβάδι με ηλιοτρόπια.