Screencap: Ο Pinhead μπουκάρει στη σοφίτα σου

Ο τρόμος που μπορεί να κρύβει μια σοφίτα δεν είναι απαραίτητα εκείνες οι παλιές φωτογραφίες από γκόμενες που σε συνόδευαν όταν ακόμα δεν είχες αποκτήσει αίσθηση του γούστου. Αυτό αποδείχθηκε και κινηματογραφικά το 1987 με το θεώρημα του Clive Barker σύμφωνα με το οποίο οι πιθανότητες να ανοίξει στην σοφίτα σου ένα two way portal με την κόλαση είναι ανάλογες της περιέργειας που δέρνει το ρεμάλι θείο/γκόμενο/αδερφό σου. Οκέι, δεν υπάρχει κανένα θεώρημα του Clive Barker αλλά μόλις το διατύπωσα. Το θέμα είναι ότι το Hellraiser (1987), η ταινία πριν τη σειρά από ομότιτλα sequel που κάποιες φορές ξεπέρασαν (Hellraiser II (1988)) και κάποιες άλλες ούτε ακούμπησαν την αίγλη του πρώτου φιλμ (εεε… όλα τα υπόλοιπα), ήταν τουλάχιστον ριζοσπαστική για την εποχή της. Χωρίς teenage θύματα με εγκεφαλική ανεπάρκεια, χωρίς μανιακούς δολοφόνους που σφάζουν απλά και μόνο λόγω τρέλας, το Hellraiser περιέβαλλε την ιδέα του horror με αυτό που της έλειπε: μυθολογία. O καταραμένος κύβος που ανοίγει τις πόρτες σε μια διάσταση πόνου, οι λιγομίλητοι Cenobites, παράγοντες που απαγκίστρωσαν την ταινία τρόμου από την με-το-κιλό παραγγελία fake αίματος. Όχι ότι μας άφησε παραπονούμενους στο splatter. Άλλωστε, μπορεί εμείς απλά να τρίξαμε τα δόντια στη σκηνή με τα αγκίστρια αλλά, όπως είπε και ο μέγας Pinhead «Jesus wept».

Για όσους, λίγους ελπίζω, αγνοούν αυτό το σημαντικότατο icon του horror cinema να υπενθυμίσω πως, όπως ακριβώς οι Cenobites ξεπερνούν τα όρια των εννοιών «πόνος» και «ηδονή», έτσι και ο Pinhead είναι… όν δύσκολης κατάταξης. Σε αντίθεση με άλλους «κακούς» της εικονογραφίας / λογοτεχνίας τρόμου, δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί κακός. Είναι απλά, υπεράνω. Τον καλείς και έρχεται, σαν αλλόκοσμο delivery service extreme καταστάσεων. Περιστοιχισμένος από τους εξίσου ανατριχιαστικούς βοηθούς του («αυτοσχέδια τραχειοτομεία» και « παχυσαρκία» ), που συμμερίζονται την S/M - goth άποψή του για τη μόδα, ο Pinhead δεν έχει διάθεση για διάλογο, ούτε για παζάρια. Παραλάσσοντας την φράση του Field of Dreams (1989), «fix it and he will come».

Ο Clive Barker ανακοίνωσε πως ο Bob Weinstein του ζήτησε να γράψει το σενάριο για το remake του Hellraiser. Και όπως αφήνει να εννοηθεί, θα το κάνει προκειμένου το project να μην πέσει στα χέρια κάποιου άλλου που, ως Cenobite, θα το κατακρεουργήσει. Οι Weinsteins, που μάλλον βαρέθηκαν να κλέβουν Oscar και αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους cult κληρονομιά, προτίθενται να ρίξουν αρκετά λεφτά, κάτι που σίγουρα θα βοηθήσει (με δεδομένη την μπατζετική φτώχια του original) αλλά χρειάζονται και εγγυήσεις για το horror αποτέλεσμα. Αν είναι να αναθέσουν το φιλμ στο άλφα τυχαίο νέο ταλέντο και να γίνει διαδικτυακό θέμα το ποιος σχεδιαστής θα αναλάβει τη δερμάτινη γκαρνταρόμπα των Cenobites τότε ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε. Άμα θέλουμε κάποιον να μας σκίσει τον αμφιβληστροειδή υπάρχει και το Lament Configuration.