Shut Up and Sing (2006): Εύγλωττο trailer
Το Μάρτιο του 2003 οι Dixie Chicks, απ' το Ντάλας του Τέξας, κορυφώναν τη δεκαπεντάχρονη καριέρα τους. Μετά από δυο πολυπλατινένια country albums, το ανεξάρτητο και αντι-εμπορικό Home τους είχε σπρώξει 6 εκατομμύρια CD απ' τα ράφια και σκουπίσει τα Grammy. Και έβγαζε κομμάτια που μπαίναν σε όλα τα ραδιόφωνα, όλα τα σπίτια, και το mainstream τοπ-10 του Billboard.
Στις 10 του μήνα, και δέκα μέρες πριν την αμερικάνικη εισβολή στο Ιράκ, βρέθηκαν να παίζουν στο Λονδίνο, στο πρόγραμμα της πολύ μετρημένα βαφτισμένης "Top of the World" περιοδείας τους. Οι τρεις επαρχιωτοπούλες βλέπεις δεν είχαν ποτέ πρόβλημα στα λόγια, ούτε τραγουδώντας για ιστορίες γυναικείας εκδίκησης με οργανωμένα ξεπορτίσματα ή.. δολοφονίες, ούτε για τα ξεπουλημένα ραδιόφωνα που δε τις παίζαν (τις ιστορίες τις βγαλμένες από το πόνο του απλού λαού). Οπότε φυσιολογικά, αφού ήταν εποχή που άμα θυμάσαι όποιος περνούσε απ' την Ευρώπη το 'παιζε Ευρωπαίος, εκείνο το βράδυ η Natalie Maines (φροντγούμαν από το '95 του συγκροτήματος που πυρήνας του είναι οι αδερφές Erwin) δε κρατήθηκε και το ξεστόμισε:
Ακολούθησαν τα γνωστά στη χώρα της ελεύθερης έκφρασης: άγριο βρισίδι, θανατικές απειλές, απαγορεύσεις, μποϊκοτάζ, δημόσιες ομαδικές απανθρακώσεις των CD, κτλ. Οι Dixie Sluts όπως ήταν πια γνωστές, αφού προσπάθησαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και ζήτησαν δημόσια συγγνώμη, το πήραν απόφαση. Ξαναγύρισαν στην αρχική τους θέση, για να κρατήσουν κάποιους από τους υπόλοιπους που δε τις φτύσαν για τις δηλώσεις μετανοίας. Και είναι πια μικρές στην Αμερική και τεράστιες στη σατανική χώρα στα βόρεια σύνορά της και υπεύθυνη για όλα τα περίεργα και τα δεινά της. Τον Καναδά.
Σημείωσε ότι το ντοκιμαντέρ ήταν το τρίτο πιο δημοφιλές φιλμ φέτος στο Τορόντο, γυρισμένο απ' την ήδη δυο φορές βραβευμένη και σεσημασμένη Δημοκρατική Barbara Kopple, και σχεδόν σίγουρα ένας από τους λόγους που οι Weinsteins θα φορέσουν και πάλι τα σμόκιν τους στη βραδυά απονομής των Oscar (ο άλλος λέγεται Bobby (2006)).
Στις 10 του μήνα, και δέκα μέρες πριν την αμερικάνικη εισβολή στο Ιράκ, βρέθηκαν να παίζουν στο Λονδίνο, στο πρόγραμμα της πολύ μετρημένα βαφτισμένης "Top of the World" περιοδείας τους. Οι τρεις επαρχιωτοπούλες βλέπεις δεν είχαν ποτέ πρόβλημα στα λόγια, ούτε τραγουδώντας για ιστορίες γυναικείας εκδίκησης με οργανωμένα ξεπορτίσματα ή.. δολοφονίες, ούτε για τα ξεπουλημένα ραδιόφωνα που δε τις παίζαν (τις ιστορίες τις βγαλμένες από το πόνο του απλού λαού). Οπότε φυσιολογικά, αφού ήταν εποχή που άμα θυμάσαι όποιος περνούσε απ' την Ευρώπη το 'παιζε Ευρωπαίος, εκείνο το βράδυ η Natalie Maines (φροντγούμαν από το '95 του συγκροτήματος που πυρήνας του είναι οι αδερφές Erwin) δε κρατήθηκε και το ξεστόμισε:Just so you know..
we're ashamed the President of the United States is from Texas.
Ακολούθησαν τα γνωστά στη χώρα της ελεύθερης έκφρασης: άγριο βρισίδι, θανατικές απειλές, απαγορεύσεις, μποϊκοτάζ, δημόσιες ομαδικές απανθρακώσεις των CD, κτλ. Οι Dixie Sluts όπως ήταν πια γνωστές, αφού προσπάθησαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και ζήτησαν δημόσια συγγνώμη, το πήραν απόφαση. Ξαναγύρισαν στην αρχική τους θέση, για να κρατήσουν κάποιους από τους υπόλοιπους που δε τις φτύσαν για τις δηλώσεις μετανοίας. Και είναι πια μικρές στην Αμερική και τεράστιες στη σατανική χώρα στα βόρεια σύνορά της και υπεύθυνη για όλα τα περίεργα και τα δεινά της. Τον Καναδά.
Σημείωσε ότι το ντοκιμαντέρ ήταν το τρίτο πιο δημοφιλές φιλμ φέτος στο Τορόντο, γυρισμένο απ' την ήδη δυο φορές βραβευμένη και σεσημασμένη Δημοκρατική Barbara Kopple, και σχεδόν σίγουρα ένας από τους λόγους που οι Weinsteins θα φορέσουν και πάλι τα σμόκιν τους στη βραδυά απονομής των Oscar (ο άλλος λέγεται Bobby (2006)).
Previously on Movies for the Masses: Blood Diamond (2006): Trailer σαπουνόπερας