Illustration (2006)

Οι ιστορίες πέντε ανθρώπων του ανώτερου κοινωνικού κλιμακίου, ξεκινούν από φαινομενικά άσχετα σημεία, για να συναντηθούν σε ένα κουβάρι υστερίας, παράνοιας και υποκρισίας, που φιλοδοξεί να απεικονίσει τη συννεφιασμένη ζωή των "διασήμων".
Όταν ένας άνθρωπος που βρίσκεται χρόνια πίσω από τη γραφομηχανή, αποφασίζει να περάσει πίσω από την κάμερα, το ξέρεις πως είναι πιθανό μερικές σκηνοθετικές αδυναμίες να τις δεις. Αλλά από έναν άνθρωπο που ζει χρόνια απ' το να βάζει γράμματα σε σειρά, κι έχει ένα μάτσο βιβλία και σενάρια θεατρικά και κινηματογραφικά κρεμασμένα στο ζωνάρι του, αυτό που δεν περιμένεις, είναι να προσπαθεί να στήσει ταινία, χωρίς σενάριο.

Το Illustration του Χαριτόπουλου, είναι κραυγαλέο προς αποφυγήν παράδειγμα της κατάρας των Ελλήνων δημιουργών, που δυσκολεύονται αφάνταστα να περάσουν από το concept στο story. Ξεκινά απ' την --εδώ που τα λέμε, πασέ κιόλας-- ιδέα του "έλα να σατιρίσουμε τη δηθενιά του jet set", και... απλά μένει εκεί. Και χωρίς καμιά σκηνοθετική ταυτότητα να καλύψει τα κενά του, ή να κρύψει τη φτώχεια των σκηνικών, το concept γίνεται ένα βαλτωμένο σύμπαν γκροτέσκων χαρακτήρων. Που ενώ θα μπορούσε να σουλουπωθεί σε μια υποφερτή τουλάχιστον εμπειρία, χάρη στο μοντάζ της Βίβιαν Γερογιάννη, και τις προχειρότητες της παραγωγής, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μείνει στο επίπεδο μιας δίωρης σπατάλης χρόνου και χρήματος. Και για τους δημιουργούς, και για τον θεατή.

*η ταινία προβάλλεται στις 17.30 στο Ολύμπιον, για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης