The Last Porn Movie (2006)
(1.5/5)Σκηνοθεσία: Κώστας Ζάπας
Σενάριο: Κώστας Ζάπας
Παίζουν: Σ. Λεονάρδου, Κ. Ταχτσόγλου, ∆. Γεωργαλάς, Γ. Νικολάου, Ν. Ντρίζη
Δέχομαι ότι ο Ζάππας έχει ολίγον περίεργο καλλιτεχνικό όραμα. Δέχομαι ότι υπάρχει και κόσμος που εκτιμάει το όραμά του, όπως αυτοί στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ που μόλις είδαν την ταινία στο ομώνυμο Φεστιβάλ αποφάσισαν να την βάλουν στο πρόγραμμα της διδασκόμενης ύλης γι’ αυτή τη χρονιά. Εγώ πάντως δε συμμερίζομαι τη γνώμη τους.
Επικροτώ, αρχικά, το προσωπικό ύφος, την τόλμη και τον πειραματισμό. Απορρίπτω όλα τα υπόλοιπα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο γιατί το μη στιβαρό αποτέλεσμα δε δικαιολογεί τις επιλογές. Αφαιρετικός και συμβολικός λόγος και εικόνα, μέχρι που καταντάει κουραστικό και συχνά αστείο. Παίξιμο που θυμίζει Θέατρο Νο --για να κάνει μια κίνηση ο ηθοποιός του παίρνει κανα τεταρτάκι τουλάχιστον-- φωτισμοί κιτς και φτηνά και εύκολα σκηνικά και κοστούμια. Παραγωγή που στήθηκε μέσα σε ένα σπίτι, και μάλιστα σπίτι με κακή διακόσμηση, με εκκωφαντικό κατά στιγμές ήχο και ξαφνικό τέλος. Μην περιμένεις βέβαια ίχνος πορνό --είπαμε, ο τίτλος είναι συμβολικός ή, όπως θα σκεφτόταν κάποιος κακόπιστος, συμβολικά προκλητικός. Ένας παλιός πορνοπαραγωγός αποφασίζει να κάνει ένα θριαμβευτικό comeback. Σε μια σκηνή α-λα μυστικός δείπνος, οι παλαίμαχοι συνεργάτες συζητούν το σενάριο και τα υπόλοιπα, μέχρι που πέφτει η ιδέα να πρωταγωνιστήσει η κόρη του παραγωγού, που τόσα χρόνια τρώει από τα έτοιμα χωρίς να προσφέρει, για να διασφαλιστεί η επιτυχία του εγχειρήματος. Δεν το δέχεται τελικά, αλλά δυστυχώς αργεί πολύ.
Η ταινία διανθίζεται με παράξενες σεκάνς, όπως έναν μονόλογο που έχει κάτι από Μήδεια, μια σκηνή με τον πατέρα να έχει ένα πελώριο σολωμό αγκαλιά και άλλες που όλοι φοράνε διάφορα κιλίμια ή φλοκάτες ή τούλι με φωτάκια ως προχωρημένη ενδυματολογική πρόταση. Να μην ακούγομαι αποκαρδιωτική, πηγαίνετε να το δείτε for the sake of it. Στη χώρα μας που είναι όπως και να 'χει λιγάκι πίσω, αυτό θεωρείται avant-garde.
*Προβάλλεται στις 00:30 στη "Τόνια Μαρκετάκη" σε ειδική προβολή μετά τη λήξη του DigitalWave αφιερώματος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στις αίθουσες θα βγει σε περιορισμένη διανομή, στις 7 Δεκέμβρη.
Επικροτώ, αρχικά, το προσωπικό ύφος, την τόλμη και τον πειραματισμό. Απορρίπτω όλα τα υπόλοιπα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο γιατί το μη στιβαρό αποτέλεσμα δε δικαιολογεί τις επιλογές. Αφαιρετικός και συμβολικός λόγος και εικόνα, μέχρι που καταντάει κουραστικό και συχνά αστείο. Παίξιμο που θυμίζει Θέατρο Νο --για να κάνει μια κίνηση ο ηθοποιός του παίρνει κανα τεταρτάκι τουλάχιστον-- φωτισμοί κιτς και φτηνά και εύκολα σκηνικά και κοστούμια. Παραγωγή που στήθηκε μέσα σε ένα σπίτι, και μάλιστα σπίτι με κακή διακόσμηση, με εκκωφαντικό κατά στιγμές ήχο και ξαφνικό τέλος. Μην περιμένεις βέβαια ίχνος πορνό --είπαμε, ο τίτλος είναι συμβολικός ή, όπως θα σκεφτόταν κάποιος κακόπιστος, συμβολικά προκλητικός. Ένας παλιός πορνοπαραγωγός αποφασίζει να κάνει ένα θριαμβευτικό comeback. Σε μια σκηνή α-λα μυστικός δείπνος, οι παλαίμαχοι συνεργάτες συζητούν το σενάριο και τα υπόλοιπα, μέχρι που πέφτει η ιδέα να πρωταγωνιστήσει η κόρη του παραγωγού, που τόσα χρόνια τρώει από τα έτοιμα χωρίς να προσφέρει, για να διασφαλιστεί η επιτυχία του εγχειρήματος. Δεν το δέχεται τελικά, αλλά δυστυχώς αργεί πολύ.Η ταινία διανθίζεται με παράξενες σεκάνς, όπως έναν μονόλογο που έχει κάτι από Μήδεια, μια σκηνή με τον πατέρα να έχει ένα πελώριο σολωμό αγκαλιά και άλλες που όλοι φοράνε διάφορα κιλίμια ή φλοκάτες ή τούλι με φωτάκια ως προχωρημένη ενδυματολογική πρόταση. Να μην ακούγομαι αποκαρδιωτική, πηγαίνετε να το δείτε for the sake of it. Στη χώρα μας που είναι όπως και να 'χει λιγάκι πίσω, αυτό θεωρείται avant-garde.
*Προβάλλεται στις 00:30 στη "Τόνια Μαρκετάκη" σε ειδική προβολή μετά τη λήξη του DigitalWave αφιερώματος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στις αίθουσες θα βγει σε περιορισμένη διανομή, στις 7 Δεκέμβρη.