Οι σημαντικότερες αμερικάνικες στιγμές της χρονιάς

Σε δικτυακή αποκλειστικότητα το Variety ανακοίνωσε τα κορυφαία γεγονότα της χρονιάς για το Αμερικάνικο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο. Και μπορεί οι αμερικάνοι ινστιτούτοι να 'χουν πάρει φόρα από τότε που άρχισαν τις περίφημες κακόχρονες εκατόχρονες λίστες τους, με σκοπό να αριθμήσουν τιμητικά οποιονδήποτε είχε περιφερειακή σχέση με εικόνες που προβάλλονται πολύ γρήγορα η μια μετά την άλλη. Αλλά τουλάχιστο έχουν ένα βάρος περισσότερο από όσους εξασκούνται στην απαρίθμηση κάθε τέλος χρονιάς, για να σου δώσουν διαφορετική όποτε τους ρωτήσεις (αυτόν τον cheaplog που γράφει στο Movies for the Masses εννοώ). Και από χρυσοσφαιρικές βραβεύσεις ολιγάριθμων ομάδων διαβόητα τόσο ανεπηρρέαστων όσο κάτι αθάνατες ολυμπιακές επιτροπές.

Φέτος λοιπόν οι συγκεκριμένοι ινστιτούτοι είναι οι αξιολογότεροι γιατί επιβεβαίωσαν τη πρόβλεψή μου, από το πρώτο τους τρέιλερ ακόμα, ότι οι δίδυμες ταινίες του Clint Eastwood, Οι Σημαίες των Προγόνων μας και τα Γράμματα από την Ιβοζίμα, είναι "από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εμπειρίες του νέου αιώνα", ανακυρήσσοντας παράλληλα τον γερο-καβαλάρη "εθνικό θησαυρό". Τα Γράμματα ήταν και στις κορυφαίες ταινίες της χρονιάς για το AFI, σε ένα κατάλογο που ανακοινώθηκε πριν δυο βδομάδες και είχε μέσα ακόμα Babel, Borat, The Devil Wears Prada, Dreamgirls, Half Nelson, Happy Feet, Inside Man, Little Miss Sunshine και United 93.

Στα καθαρά κινηματογραφικά, οι του AFI μνημόνευσαν και το θάνατο του Robert Altman, και στα περίπου τον "λόγο των ντοκιμαντέρ προς το κόσμο" με κύριους εκφραστές τα πανεξαιρετικά και καταβραβευμένα An Inconvenient Truth και Iraq in Fragments, το ντοκιμαντέρ του Spike Lee στο HBO για τον Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη When the Levees Broke, και τα Baghdad ER (παραγωγής του ίδιου καναλιού) και Combat Hospital (του CNN). Κοσμογυριστικά ήταν ακόμα και η "γιουτιουμπίαση της οθόνης", η "μετακόμιση των τηλεοπτικών ειδήσεων στο δίκτυο", και ο (όχι και τόσο) ξαφνικός θάνατος του VHS, στα τριάντα του, από μοναξιά. Τέλος, άσχετα για τους μη ενδιαφερόμενους και εντελώς εμπρεπώς στον πάτο της λίστας, αναφέρονται τα σχετικά με το πόσο ντροπή έχουν τα αμερικάνικα κανάλια και πόσο χρειάζονται αντίστοιχους κανόνες.