Written by
verbal
in
no category
1408 (2007): Trailer ξενοδοχείου
Σε συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών του Hollywood να βγάλει ταινία ακόμα κι απ’ τις λίστες του Stephen King με τις οδηγίες κολλαρίσματος των εσωρούχων του στο καθαριστήριο, αυτή τη φορά στην οθόνη ανεβαίνει ένα διήγημά του, που είχε ξεκινήσει βασικά σαν ένα δείγμα - άσκηση απ’ αυτές που ετοίμαζε για το δοκίμιό του On Writing. Η ιδέα βέβαια του άρεσε, και την έκανε την άσκηση κι ο ίδιος. Προέκυψαν μια σαρανταριά σελίδες, που αν μη τι άλλο, μέσα στην έλλειψη ιδιαίτερης πρωτοτυπίας τους, λειτουργούν ως απόδειξη του πόσο μάστορας είναι στο να βγάζει ιστορίες απ’ το τίποτα, και (να το κάνει να μοιάζει) σα να μην του είναι τίποτα.
Το στόρι είναι βασικά μια παραλλαγή του στοιχειωμένου δωματίου, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση βρίσκεται στον 13ο όροφο και τα ψηφία του αριθμού του αθροιζόμενα, δίνουν επίσης 13. Όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το επισκέπτεται ένας συγγραφέας που δεν πιστεύει στα φαντάσματα, κι αυτός ακριβώς ο συνδυασμός της δυσπιστίας του με τις εκδρομές του σε χώρους διαβόητους για τους προληπτικούς, είναι που του εξασφαλίζει το παντεσπάνι του και τη θέση του στις λίστες των best sellers. Το twist του διηγήματος βέβαια, είναι ότι, αφού τα φαντάσματα δεν μπορείς να τα δεις αν δεν πιστεύεις στην ύπαρξή τους, αυτό που υπάρχει μέσα στο δωμάτιο και κάνει κόλαση τη διαμονή του άπιστου φιλοξενούμενου, είναι πιθανότατα ο ίδιος ο διαχειριστής της, ή τέλος πάντων το ίδιο το δωμάτιο λειτουργεί ως πύλη προς τα 'κει.
Και όχι τα φαντάσματα που κυκλοφορούν στο trailer, ή έστω οι διάφορες mix πιατέλες φιδιών με τις οποίες έχουμε πια παβλοφικά συνδυάσει τη μουτσούνα του Samuel Jackson, που θα έχει στην ταινία το cameo του διευθυντή του ξενοδοχείου. Αλλά βέβαια τα θρίλερ θέλουν ποικιλία, κι απ’ αυτή φαίνεται να ‘χει μπόλικη η ταινία, όπως επίσης και διάφορες ελεύθερες μεταφράσεις των εννοιών που αναφέρονται στο βιβλίο, η οποίες δε θα βοηθούσαν κιόλας να ’χουμε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Η σημαντικότερη επίδραση που φαίνεται να ’χει το δωμάτιο κατά τον King, είναι μάλλον βραδυφλεγούτσικη, του στυλ αν καταφέρεις να βγεις ζωντανός (τουτέστιν πριν τη μια ώρα), αναπτύσσεις καταρράκτη, διαβήτη, κίρρωση του ήπατος και διάφορες άλλες ταλαιπώριες, συναρπαστικές μεν, αλλά που δεν προσφέρονται ιδιαίτερα για δράση. Οπότε οι σεναριογράφοι έχουν σκοπό να τον κρατήσουν όσο μπορούν περισσότερο εκεί μέσα να του ανακατεύουν την πραγματικότητα μπρος στα μάτια του, και θα αφήσουν τον Mikael Håfström (του Derailed (2005)) να μας δείξει πόσο ενδιαφέρον μπορεί να κάνει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς να έχει μέσα την Jennifer Aniston, υγρή και πρόθυμη σε στενό ταγέρ.
Το στόρι είναι βασικά μια παραλλαγή του στοιχειωμένου δωματίου, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση βρίσκεται στον 13ο όροφο και τα ψηφία του αριθμού του αθροιζόμενα, δίνουν επίσης 13. Όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το επισκέπτεται ένας συγγραφέας που δεν πιστεύει στα φαντάσματα, κι αυτός ακριβώς ο συνδυασμός της δυσπιστίας του με τις εκδρομές του σε χώρους διαβόητους για τους προληπτικούς, είναι που του εξασφαλίζει το παντεσπάνι του και τη θέση του στις λίστες των best sellers. Το twist του διηγήματος βέβαια, είναι ότι, αφού τα φαντάσματα δεν μπορείς να τα δεις αν δεν πιστεύεις στην ύπαρξή τους, αυτό που υπάρχει μέσα στο δωμάτιο και κάνει κόλαση τη διαμονή του άπιστου φιλοξενούμενου, είναι πιθανότατα ο ίδιος ο διαχειριστής της, ή τέλος πάντων το ίδιο το δωμάτιο λειτουργεί ως πύλη προς τα 'κει.
Και όχι τα φαντάσματα που κυκλοφορούν στο trailer, ή έστω οι διάφορες mix πιατέλες φιδιών με τις οποίες έχουμε πια παβλοφικά συνδυάσει τη μουτσούνα του Samuel Jackson, που θα έχει στην ταινία το cameo του διευθυντή του ξενοδοχείου. Αλλά βέβαια τα θρίλερ θέλουν ποικιλία, κι απ’ αυτή φαίνεται να ‘χει μπόλικη η ταινία, όπως επίσης και διάφορες ελεύθερες μεταφράσεις των εννοιών που αναφέρονται στο βιβλίο, η οποίες δε θα βοηθούσαν κιόλας να ’χουμε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Η σημαντικότερη επίδραση που φαίνεται να ’χει το δωμάτιο κατά τον King, είναι μάλλον βραδυφλεγούτσικη, του στυλ αν καταφέρεις να βγεις ζωντανός (τουτέστιν πριν τη μια ώρα), αναπτύσσεις καταρράκτη, διαβήτη, κίρρωση του ήπατος και διάφορες άλλες ταλαιπώριες, συναρπαστικές μεν, αλλά που δεν προσφέρονται ιδιαίτερα για δράση. Οπότε οι σεναριογράφοι έχουν σκοπό να τον κρατήσουν όσο μπορούν περισσότερο εκεί μέσα να του ανακατεύουν την πραγματικότητα μπρος στα μάτια του, και θα αφήσουν τον Mikael Håfström (του Derailed (2005)) να μας δείξει πόσο ενδιαφέρον μπορεί να κάνει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς να έχει μέσα την Jennifer Aniston, υγρή και πρόθυμη σε στενό ταγέρ.
Previously on Movies for the Masses: Teeth (2007): Η κρυφή δύναμη του Sundance