2:37 (2006)

To 2:37 διανομής Rosebud βγαίνει σήμερα στις αίθουσες ταυτόχρονα με το Farväl Falkenberg (2006) διανομής Hollywood Entertainment. Και τα δυο φιλμ, σκηνοθετημένα από πιτσιρικάδες με ερασιτέχνες πρωταγωνιστές, ασχολούνται με νεανικά θέματα, στο ίδιο περίπου κλίμα, με τις ίδιες προφανείς επιρροές και παρόμοια πορεία στα διεθνή φεστιβάλ. Και επειδή δεν είναι καν των Τριών Ιεραρχών στις 11 του μήνα απ' όσο ξέρω, δε μπορώ να καταλάβω την απόφαση. Για μένα πάντως πιο χαμένο είναι το εξεταζόμενο που είναι πιο αδύνατο αν και τεχνικά πολύ αρτιότερο.
Ο εικοσάχρονος Αυστραλός Murali Thalluri καταχειροκροτήθηκε λέει στις Κάνες (στο Un Certain Regard) αλλά συνηθίζεται εκεί κάτι τέτοιο (όπως και στη Θεσσαλονίκη) όταν το φιλμ είναι επαρχιώτικο και μαζεύει όλο το χωριό (και μπορεί να ήταν και αυτοί που είχε κουβαλήσει ο Kevin Smith να τον καταχειροκροτάνε, αφού εκφράστηκε θετικά σχετικά). Και καταβρίστηκε στη χώρα του, αφού ισχυρίζεται (χωρίς πολλές αποδείξεις) ότι το 'γραψε σε 36 ώρες αμέσως μετά αφότου προσπάθησε να αυτοκτονήσει, και το αφιερώνει σε μια φίλη του που τα κατάφερε, ώρα Αυστραλίας 2:37, και του 'χε στείλει και κασέτα με το τελευταίο της μήνυμα. Η ίδια υπερβολή (κατα)φαίνεται από κάποιο σημείο και μετά και στο σενάριο που αναλώνεται σε μια σχολική ημέρα και εκτός από τις συνηθισμένες αιμομιξίες, κρυφτομοφυλοφιλίες, και λοιπά, συμπεριλαμβάνει κι ένα τύπο με το ένα πόδι μεγαλύτερο απ' το άλλο. Και δυο ουρήθρες. Και ακράτεια.

Υπερβολική είναι τέλος και η "επιρροή" από τον Ελέφαντα (2003) του Gus Van Sant αν και οι παραγωγοί έπεισαν τον μικρό να το αναγνωρίσει στα credits (με αντάλλαγμα ανάμεσα σε άλλα, υποθέτω, να του φέρουν τον Leslie Shatz που επιμελήθηκε τον ήχο σε όλες τις ταινίες του αμερικανού δημιουργού). Αλλά ό,τι και να σούρεις, για ντεμπούτο παιδιού καλό είναι.