Farväl Falkenberg (2006)

Μια παρέα σε μια επαρχιακή πόλη της Σουηδίας ξοδεύει το καλοκαίρι λήθης και αφασίας ανάμεσα στο σχολείο και την ενηλικίωση σε... λήθη και αφασία ανάμεσα στο σχολείο και την ενηλικίωση.Ο αποχαιρετισμός στο Φάλκενμπεργκ, και όχι μόνος του (βλ. 2:37 (2006) πιο κάτω), είναι και χαιρετισμός σε όσους θεώρησαν υπερβολή το Χρυσό Φοίνικα και το βραβείο σκηνοθεσίας των Κανών για το Elephant (2003) σε έναν από τους σημαντικότερους αμερικάνους σκηνοθέτες των πρόσφατων χρόνων. Η δημιουργική έκφραση του Gus Van Sant που δεν είχε ιδιαίτερη ανταπόκριση σε γηραλέες νοοτροπίες, επηρέασε, βαθιά και προφανέστατα, νεαρούς μέχρι τα χωριά της Σουηδίας (και όχι μόνο, μη τα ξαναλέω). Επίσης προφανέστατα οι νεαροί, φιλόδοξοι ή μη, συντελεστές δε πήγαν σε καμιά σχολή να μάθουν να κουνάνε τη κάμερα κατά το βόρειο υποχρεωτικό μοντέρνο φυσικό γυμνό τρόπο ή να ποζάρουν έτσι (υποχρεωτικά μοντέρνα κτλ.). Και απλά τη κουνάνε φυσικά ακολουθώντας ένστικτο και πιο μιλητά παραδείγματα, και συμπεριφέρονται μπροστά της με τον ίδιο τρόπο. Η δουλειά που παρέδωσαν, μαζί με προσωπικές αναμνήσεις αποτυπωμένες σε φωτογραφίες και φιλμ 8 χιλιοστών, έφαγε ένα γερό editing από πιο ειδικούς και είναι ανεπανάληπτη από την άποψη ότι καταθέτει την αύρα και τη ψυχή τους. Ιδιαίτερη πλοκή μη περιμένεις και αν υπήρχε τη φάγαν οι ειδικοί πιο πάνω και καλύτερα γιατί οι βαριές, εκτός χαρακτήρα (αλλά εντός επιρροών), απαιτήσεις της προς το τέλος αποδείχτηκαν ασήκωτες για όλους (συμπεριλαμβανομένων και των θεατών). Ούτε και καμιά γυναικεία παρουσία στην οθόνη και κρίμα γιατί από φευγαλέες ματιές έχει πολλές αξιόλογες η πόλη. Στην αίθουσα πάλι, η πλειοψηφία θα 'ναι κοινό για ταινία με νέους ωραίους ξανθούς βόρειους που περιφέρονται γυμνοί από ρούχα στη μισή και συναισθηματικά στην υπόλοιπη, υποθέτω.

Το Αντίο στο Φάλκενμπεργκ ακούστηκε ηχηρά στις Νύχτες Πρεμιέρας όπου κέρδισε τη Χρυσή Αθηνά, στις Μέρες της Βενετίας, στο Τορόντο, και σε άλλα φεστιβάλ. Είναι και η υποψηφιότητα της Σουηδίας στα φετινά Όσκαρ.