Eduart (2006): Αγγελική Αντωνίου interview

Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Eduart Leka που είχε διαπράξει φόνο στην Αθήνα και μετά από δυο χρόνια παραδόθηκε μόνος του στις Αρχές, η ταινία Eduart, μάζεψε 11 βραβεία απ' το περασμένο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (μαζί με αυτά της FIPRESCI και της ETEKT), χωρίς όμως αυτό να είναι κάτι καινούριο για τη γερμανοτραφή δημιουργό της. Όλες οι μεγαλόμηκες φιξιόν της έχουν πετύχει διακρίσεις, αυτή τη φορά όμως, η Αγγελική Αντωνίου ξεπέρασε τον εαυτό της, και δεν το λέω μόνο επειδή διπλασίασε σχεδόν το ρεκόρ της των 5 βραβείων στο Φεστιβάλ του '97.

Χωρίς τη στόφα δυναμικού ανθρώπου με σαφή άποψη και μαχητική επιμονή, και αρκετές εμπειρίες "πολέμου", η δημιουργός της μόνης εξαγώγιμης ελληνικής ταινίας που δε μυρίζει Ελλάδα, δεν θα είχε καταφέρει καν να ξεκινήσει, πόσο μάλλον να τελειώσει μια ταινία σαν τον Eduart. Που δε σταμάτησε να είναι αγώνας αντοχής απ' τη μέρα που άρχισε να γυρίζεται, μέχρι τη μέρα της πρώτης δημόσιας προβολής. Απ' τα on location γυρίσματα μέσα στο κρύο κι ανάμεσα σε μαχαιροβγάλτες φυλακισμένους, μέχρι το αμερικάνικων προδιαγραφών εξαντλητικό post production με την επιμονή-εξαίρεση για την Ελλάδα στον σωστό ήχο και το καλό trailer --που θα μπορούσαν άνετα να χαρίσουν στην Αντωνίου τον τίτλο της παρανοϊκής απ' τους ντόπιους επαΐοντες--, κι ύστερα στο σκάνδαλο της "ελληνικότητας" και τη λανθασμένη διαρροή περί ελληνικής γλώσσας, το Eduart, που θα 'ναι δικαιωματικά η πρότασή μας για τα επόμενα Όσκαρ, έχει περάσει το μερίδιό της από περιπέτειες. Τώρα, μένει να δούμε πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Αρχίζοντας απ' τις ελληνικές αίθουσες, την ερχόμενη Πέμπτη.