Smokin' Aces (2007)

Ένας διασκεδαστής του Las Vegas αφού πρώτα "φρανκσινάτρησε" (των διαλόγων ο ορισμός) καρφώνει και τους μαφιόζους του κύκλου του. Με αποτέλεσμα να θέλουν να του ξεριζώσουν την καρδιά όλα τα καλά παιδιά και όσα έχουν καλές προθέσεις.Ο Joe Carnahan, όπως ήδη είπαμε από το τρέιλερ, άφησε υποσχέσεις με τη δεύτερη ταινία του, το Narc (2002). Υποσχέσεις για ρετρο-μοντερνισμό που θα 'φερνε τα βαριά νοήματα και το ψυχολογικό ψάξιμο των 70s ξανά στο επίκεντρο των ταινιών βήτα επιλογής για τους κινηματογραφόφιλους. Και υποσχέσεις για στιλιζαρισμένη δράση είχε αφήσει ήδη από τη πρώτη του ταινία με τον εύγλωττο τίτλο Blood, Guts, Bullets and Octane (1998). Αλλά τη φούρια του την έκλεψε κάπως ο Academy Award Winner πια Scorsese απ' τη μια και ο Tom Cruise απ' την άλλη, προτιμώντας τον J.J. Abrams για το Mission: Impossible III (2006). Η απελπισία του είναι έκδηλη σε αυτή του τη δουλειά λοιπόν. Δουλειά στημένη πιο κοντά σε αυτές του Guy Ritchie, αν και όλοι βλέπουν Tarantino στο άγαλμα που γονατίζει και προσεύχεται κάθε πρωί ο σκηνοθέτης, ίσως από την άποψη της χώνεψης της ποπ κουλτούρας και των b-movies. Όμως ο Carnahan δε χρησιμοποιεί τις εικόνες στο λόγο και τις αναφορές στη σύνθεση αλλά απλά χώνει τις εικόνες στη σύνθεση, σα το καράτε κιντ που περιφέρεται σε κάποιες σκηνές απλά για να γουρλώνεις τα μάτια με ηλίθια απορία. Και υπερπροσπαθεί στην υπερβολική σοβαρότητα σε ένα φιλμ που ξεκάθαρα είχε πολλά να κερδίσει από την υπερβολική υπερβολή. Μπορεί δηλαδή η φιλοδοξία να ήταν να αναγνωριστεί ότι αν ο Fellini είχε κάνει action movie κάπως έτσι θα 'βγαινε, αλλά το αποτέλεσμα είναι μόνο ένα action movie που φιλοδοξεί να γίνει 8½ (1963).


Σίγουρα πάντως, παρά τη φτώχεια του προϋπολογισμού και των περισσότερων διαλόγων, σε αφήνει μ' ανοιχτό το στόμα πολύ συχνότερα απ' ότι του επιτρέπεις συνειδητά.