Written by
verbal
in
no category
8ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου: Τα βραβεία
Το μάλλον απογοητευτικό με μερικές εκπλήξεις εδώ κι εκεί πρόγραμμά του, έκλεισε χθες βράδυ επίσημα (κι αργότερα απόψε ανεπίσημα) το 8ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου, με την τελετή λήξης και την απονομή των βραβείων του, στη σχεδόν γεμάτη (αν εξαιρέσεις τις θέσεις των απόντων χορηγών) αίθουσα του Απόλλωνα.
Ο δήμαρχος των Αθηνών απένειμε δι' αντιπροσώπου το βραβείο της πόλης των Αθηνών, στην βραβευμένη με δυο Cesar δραματική ιστορία της Lili που ψάχνει τον δίδυμο αδερφό της στο Je vais bien, ne t' en fais pas (2006). Tο κοινό προτίμησε κάτι σε πιο ανάλαφρο, κι έδωσε το βραβείο Jameson στην ακίνδυνη κωμωδία Prete-moi ta main (2006), με τον Alain Chabat και τη Charlotte Gainsbourg, για έναν σαρανταφεύγα αδιόρθωτο εργένη, που προσπαθεί να γλιτώσει απ' το πρήξιμο της οικογένειάς του, πληρώνοντας την boho αδερφή συναδέλφου του να παίξει την αρραβωνιάρα του. Κι έτσι έκλεισε η εβδομάδα των βροχών, που βγάζει σαν τα σαλιγκάρια όλους τους γαλλόφωνους της Αθήνας στο δρόμο για το κέντρο.
Αν έμεινες με μια γεύση αμερικανιάς πάντως απ' τις ταινίες που είδες, θα θυμάσαι πως εδώ και καμιά πενταετία περίπου, η γαλλόφωνη παραγωγή στρέφεται προς πιο νεοηπειρώτικα θεάματα, κι οι γαλλικές γαλλικούρες οδεύουν προς εξαφάνιση. Ε, κι αν κρίνεις απ' την φετινή σοδειά, εκείνη η ώρα έφτασε, και τα πράματα έχουν γίνει ζόρικα για τον γαλλικό κινηματογράφο. Οπότε καλύτερα να περιμένεις καμιά πενταετία ακόμα τώρα, για να ξεπεταχτεί κι ο γαλλικός ανεξάρτητος, να γίνει η καινούρια μόδα. Α, και στο μεταξύ, μην απομακρύνεσαι πολύ, τελειώνω την ταχύρυθμη γαλλικών μου και υποτιτλίζω μερικές συνεντεύξεις ακόμα.
Ο δήμαρχος των Αθηνών απένειμε δι' αντιπροσώπου το βραβείο της πόλης των Αθηνών, στην βραβευμένη με δυο Cesar δραματική ιστορία της Lili που ψάχνει τον δίδυμο αδερφό της στο Je vais bien, ne t' en fais pas (2006). Tο κοινό προτίμησε κάτι σε πιο ανάλαφρο, κι έδωσε το βραβείο Jameson στην ακίνδυνη κωμωδία Prete-moi ta main (2006), με τον Alain Chabat και τη Charlotte Gainsbourg, για έναν σαρανταφεύγα αδιόρθωτο εργένη, που προσπαθεί να γλιτώσει απ' το πρήξιμο της οικογένειάς του, πληρώνοντας την boho αδερφή συναδέλφου του να παίξει την αρραβωνιάρα του. Κι έτσι έκλεισε η εβδομάδα των βροχών, που βγάζει σαν τα σαλιγκάρια όλους τους γαλλόφωνους της Αθήνας στο δρόμο για το κέντρο.
Αν έμεινες με μια γεύση αμερικανιάς πάντως απ' τις ταινίες που είδες, θα θυμάσαι πως εδώ και καμιά πενταετία περίπου, η γαλλόφωνη παραγωγή στρέφεται προς πιο νεοηπειρώτικα θεάματα, κι οι γαλλικές γαλλικούρες οδεύουν προς εξαφάνιση. Ε, κι αν κρίνεις απ' την φετινή σοδειά, εκείνη η ώρα έφτασε, και τα πράματα έχουν γίνει ζόρικα για τον γαλλικό κινηματογράφο. Οπότε καλύτερα να περιμένεις καμιά πενταετία ακόμα τώρα, για να ξεπεταχτεί κι ο γαλλικός ανεξάρτητος, να γίνει η καινούρια μόδα. Α, και στο μεταξύ, μην απομακρύνεσαι πολύ, τελειώνω την ταχύρυθμη γαλλικών μου και υποτιτλίζω μερικές συνεντεύξεις ακόμα.
Previously on Movies for the Masses: 8ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου: Πρόγραμμα και Προσκλήσεις