Goya's Ghosts (2006)

Ο καλύτερος τρόπος για να δεις Τα Φαντάσματα του Γκόγια είναι σα μπαστάρδεμα Buñuel με Monty Python. Η ιστορία είναι περιφερειακή υπόθεση και εξυπηρετεί τους συμβολισμούς και η Ιστορία είναι το φόντο και εξυπηρετεί την υπερβολή.
Νανά νανά νανά η νεαρή αθώα μοντέλα του βασιλικού ζωγράφου κατηγορείται άδικα από την Ιερά Εξέταση, η οικογένειά της προσπαθεί να τη σώσει από τη πυρά γιατί δεν έφαγε χοιρινό σε μια ταβέρνα (δε κάνω πλάκα), και εκεί που κορυφώνεται η αγωνία γκαγκάν στη μέση της ατάκας μπουκάρει στο σκηνικό η Γαλλική Επανάσταση (εξακολουθώ να μη κάνω πλάκα). Ακολουθούν κι άλλες ανατροπές που ακολουθούν τον μπουνουελικό σουρεαλισμό και προσπαθούν να διαχωρίσουν τις ανθρώπινες πράξεις και αδυναμίες από τις ιδέες που (υποτίθεται) υπηρετούν. Χωρίς έκπληξη αφού στο σενάριο έχει βάλει το χεράκι του, όπως και σε άλλες εκατόν τριάντα ταινίες (μιλάω σοβαρά μη το επαναλαμβάνω συνέχεια), ο Jean-Claude Carrière που είχε ξεκινήσει να το γράφει πριν τριάντα χρόνια για τον Buñuel. Ενώ στο μίγμα έχουμε και κάποια από τα σήματα κατατεθέντα του σκηνοθέτη της Φωλιάς του Κούκου (1975), του Amadeus (1984) και των The People vs. Larry Flynt (1996). Χαρακτήρες που σπρώχνονται στη παράνοια και καθορίζονται έμμεσα από αυτούς που συναναστρέφονται και εναντιώνονται, για παράδειγμα.

Τώρα που οδηγούν όλα αυτά μη περιμένεις να σου πω, και δεν είναι και το ζητούμενο όπως είπα από την αρχή. Το ζητούμενο είναι αν οι φαινομενικά μεγάλες αδυναμίες της ταινίας είναι by design (ή όχι). Η Portman τη μια στιγμή κοντεύει να λυθεί στα γέλια ενώ υποτίθεται τη βασανίζουν φρικτά και την άλλη δέχεται τα χάδια στο κωλαράκι (και όχι μόνο) του ιεροεξεταστή με απαράμιλλη αθωότητα και λαχτάρα. Ο Bardem φτύνει τις ατάκες στα Αγγλικά με ύφος Edmund Blackadder αλλά είναι εξαιρετικός στο mute. O Skarsgård μοιάζει να παίζει σε ταινία του Trier με ότι αυτό συνεπάγεται. Εσύ αν σταματήσεις να περιμένεις κάτι συγκεκριμένο (και δη και Αμαντέους νο. 2 ή τη Natalie γυμνή όπως όλο το δίκτυο) θα την εκτιμήσεις και περισσότερο. Το λένε και προκατάληψη και αυτό διαπραγματεύεται η ταινία. Μάλλον.