Οι 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών

Τη φρεσκαρισμένη του λίστα 100 years… 100 films έβγαλε χθες βράδυ το AFI, που πριν από μια δεκαετία αποφάσισε ότι το να βγάζει κάθε τόσο συνολικές και εξειδικευμένες λίστες, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει για να κρατά ζωντανή την συζήτηση για τον κινηματογράφο, και να προσφέρει έναν μπούσουλα για το προς τα πού πάνε τα γούστα. Κι αν κρίνει κανείς απ' την καινούρια 100άδα, ανανεωμένη με επιλογές της τελευταίας δεκαετίας, όπως τις ψήφισαν βασικά οι ίδιοι που τις είχαν ψηφίσει και την προηγούμενη, δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Ο Πολίτης Κέην (1941) εξακολουθεί να είναι η καλύτερη ταινία που έχει υπάρξει ποτέ, και ο Νονός (1972) κι η Casablanca (1942) εξακολουθούν να είναι επίσης ψιλοκαλούτσικες.Κάτω απ' την αρχική τριάδα που έχει ως μόνη αλλαγή την τράμπα της δεύτερης με την τρίτη θέση, μερικές σημαντικές ανακατατάξεις έφεραν το Οργισμένο Είδωλο (1980) στην 4η θέση απ' την 20η και το Vertigo (1958) στην 9η απ' την 61η, κι έτσι ο Πρωτάρης (1967) και το Λιμάνι της Αγωνίας (1954) έφυγαν απ' την κατά τα άλλα σταθερή σε τίτλους πρώτη δεκάδα για να καταλήξουν στις θέσεις 17 και 19 αντίστοιχα, με νέα είσοδο το The General (1927) του Buster Keaton ανάμεσά τους, που βγήκε πριν καμιά διετία σε DVD και προφανώς έφτασε σε αρκετές ραφιέρες με επιρροή. Η δεκάχρονη επέτειος της 100άδας, έδωσε στους ψηφοφόρους της λίστας την ευκαιρία να βάλουν μέσα και ταινίες που κυκλοφόρησαν απ' το '96 ως το '06, όπως το There's Something About Mary (1998), το Million Dollar Baby (2004), το Shakespeare in Love (1998) και ο Austin Powers (1997), αλλά μόνο ο Τιτανικός (1997)(!), η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (1998), η 6η Αίσθηση (1999) και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (2001) κατάφεραν να βρουν θεσούλες, και όλες από το νούμερο 50 (του Άρχοντα) και κάτω. Που δεν προξενεί και καμιά έκπληξη εδώ που τα λέμε.

Όπως δεν προξενεί έκπληξη γενικότερα το πόσο βαρετή είναι μια λίστα που έχει τον Steven Spielberg να ηγείται σε πλήθος εμφανίσεων με πέντε (5) (μία λιγότερη από πέρυσι δηλαδή) και τους Kubrick, Wilder και τον Βρετανό Hitchcock να ακολουθούν με τέσσερις (4) έκαστος, με τόση πληρότητα σε ποικιλία, ασφάλεια, προβλεψιμότητα και παράνοια, όση προστάζει το ίδιο της το concept, που φέρνει το Toy Story (1995) μια θέση πιο πάνω απ' τον Ben Hur (1959), τον Τρίτο Άνθρωπο (1949) και το Guess Who's Coming to Dinner (1967) εκτός λίστας, το Do the Right Thing (1989) του Spike Lee την μόνη ταινία από μαύρο σκηνοθέτη (που και πάλι, είναι μία περισσότερη από πέρυσι), τον John Cassavetes να είναι πάλι απών μαζί με όλες τις γυναίκες συναδέλφους του και κάθε έννοια ντοκιμαντέρ, και ταινίες που χάραξαν γενιές (θεατών και δημιουργών) και άλλαξαν το πρόσωπο των genre τους όπως το Jurassic Park (1993), το The Matrix (1999) και το Alien (1979), να μην είναι αρκετά καλές για το AFΙ και τη λίστα του με τα επτά (7)(!) μιουζικαλοειδή.