Jardins en Automne (2006)

Ένας υπουργός κάνει διάφορα υπουργικά όσο είναι υπουργός και μετά αναγκάζεται σε παραίτηση από την υπουργική καρέκλα (ο υπουργός). Και παίζει κι ένας γέρος που κάνει τη γριά. Στη πραγματικότητα είναι γέρος αλλά στη ταινία είναι γριά δηλαδή. Χαχα.Περίπου συνομήλικος και περίπου συμμαθητευόμενος του Tarkovsky και του Konchalovsky ο Γεωργιανός Otar Iosseliani τους ακολούθησε στην εξορία και τα φώτα της δημοσιότητας την εποχή της ΕΣΣΔ αλλά δεν ανταπέδωσε ποτέ τα κομπλιμέντα του πρώτου ούτε τα δέχτηκε από το Χόλιγουντ σα τον δεύτερο. Καταδικάστηκε έτσι, γεροπαράξενος, να παίζει μετά τα μεσάνυχτα στην κρατική τηλεόραση και να του κάνει ρετροσπεκτίβα το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το τελευταίο από τα σπάνια πονήματά του έχει όλα τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του, ειδικά αυτής στη Γαλλία όπου κατέφυγε. Λατρεία (στα λόγια τουλάχιστο) για τον Tati και τις κοινωνίες που καταστρέφει η τεχνολογία, απέχθεια για τον Stanislavsky και τους μιαρούς ηθοποιούς που μπορεί να αναπτύξουν άποψη, γκόμενες γκόμενες και ξανά γκόμενες σα τις σκνίπες να περιτριγυρίζουν τη λαμπρή διάνοια, και ενίοτε (όπως εδώ) μια διεστραμμένη (από την τοποθέτησή της και μόνο) αντίληψη της κοινωνικής κριτικής του Buñuel ως φόντο. Αν σε ενδιαφέρει τι παίζει στα περιφερειακά φεστιβάλ του πλανήτη ή θεωρείσαι μετενσάρκωση μεγάλου (ή και μεγάλων, τσιγκουνιές θα κάνουμε?) auteur, μπορείς και χειρότερα, υποθέτω. Αλλιώς το τρέιλερ σκέτο είναι πολύ καλύτερη επιλογή, και μη νομίσεις ότι ο Piccoli σα γριά έχει και πολύ χρόνο ή ενδιαφέρον.