Molokh (1999)

Ο Hitler με τους φίλους του τον Goebbels και τον Bormann και τους συνοδούς τους, φτάνουν σε κάστρο στην εξοχή όπου τους περιμένει η Eva Braun, για να περάσουν όλοι μαζί μια μέρα χαλάρωσης.Στο πρώτο από ένα ανολοκλήρωτο κουαρτέτο πορτρέτων τεσσάρων μεγάλων ανδρών (ακολούθησαν τα Taurus (2000) για τον Lenin και The Sun (2005) για τον αυτοκράτορα Hirohito), ο Sokurov μαγειρεύει κωμωδία για διανοούμενους, παίζοντας με το (αγαπημένο του) θέμα της Ιστορίας και πώς θα μπορούσαν να είναι πτυχές της σε διαφορετικές οπτικές. Στο Molokh (1999) (που φτάνει με καθυστέρηση στη χώρα μας απ' τη New Star που έχει τον Sokurov εργολαβία), ο Hitler είναι γεροξεκούτης υποχόνδριος με εξάρσεις παράνοιας, που προσαρμόζει την σχιζοφρένεια του αλλόκοτου χαρακτήρα του ανάλογα με το κοινό του, και δεν διστάζει πάνω από ένα πιάτο αηδιαστική χορτόσουπα, να μοιραστεί την αποφασιστικότητά του για το πώς θα κηρύξει πόλεμο στον Duce επειδή φυτεύει πολλά δέντρα στην Ιταλία και σ' εκατό χρόνια δε θα φτάνουν ζεστοί αέρηδες στη Γερμανία. Η ελεγειακή οπτική του Sokurov συνδυάζεται απρόθυμα με το σενάριο με screwball στραβοκοιτάγματα και ανατρεπτικές φιλοδοξίες, με την υψηλή αισθητική του Ρώσου να προστατεύει βέβαια το αποτέλεσμα απ' το να γίνει άκομψο, αλλά παρ' όλ' αυτά δίχως να αποφεύγει το γενικότερα άβολο του παντρέματος, που έχει περίπου τόση πλάκα όση το να πετάς βρεγμένες χούφτες από κωλόχαρτο στο ταβάνι, και σίγουρα τους ίδιους κινδύνους: οι περισσότερες απ' τις χλαπάτσες να γυρίσουν και να σκάσουν στη μούρη σου. Είναι λιγότερο δροσιστικό απ' όσο ακούγεται, ακόμα και με 42 βαθμούς έξω.