Elizabeth: The Golden Age (2007): Toronto gala trailer

Απ' όσα δυνητικά οσκαρικά φιλμ διάλεξαν να πάνε φέτος στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη, ζήτημα φτιαξίματος / θαψίματος υπάρχει μάλλον μόνο για τα "οχήματα" στιλ The Brave One για τη Jodie Foster και Michael Clayton για τον George Clooney. Για κάποια άλλα όπως το Rendition και το In the Valley of Elah που είναι σίγουρο ότι δε μυρίζουν το ίδιο σε όλους τους κριτικούς, η δημοσιότητα φάνηκε προφανώς καλή, ενώ κλασικά υπάρχουν και οι υποχρεωτικές συμμετοχές είτε λόγω εθνικότητας (βλ. Eastern Promises) είτε για πιάσιμο από τα μαλλιά (π.χ. Across the Universe).

Στη πρώτη κατηγορία ανήκει και το sequel του Elizabeth (1998) που προβάλλεται σήμερα στο Roy Thompson Hall και κανένας δε ξέρει γιατί ακριβώς φτιάχτηκε (πιθανά η Working Title πέτυχε τη μαμά Universal σε μέρα με καλή διάθεση και λεφτά στη τσέπη), αν και ο Shekhar Kapur που σκηνοθετεί και πάλι, οραματίζονταν τριλογία από την αρχή (και υπόσχεται το τρίτο μέρος σε καμιά δεκαριά χρόνια). Το trademark της πρώτης ταινίας, τα πλάνα με απέραντη γωνία που στη στιγμή γίνονται πολύ προσωπικά συνεχίζει να ισχύει, όπως και οι ιστορικές ανακρίβειες που εξαγριώνουν όσους εξαγριώνονται με αυτές (ο Sir Francis Drake δεν εμφανίζεται πουθενά σε μια ταινία με κύριο θέμα την καταστροφή της Ισπανικής Αρμάδας, για παράδειγμα) αλλά και η διανομή του πρωταγωνιστικού ρόλου στην Cate Blanchett που το '99 έχασε άδικα το Όσκαρ για πολλούς (αν και αυτό μπορείς να το πεις για οποιαδήποτε ταινία την έχει στα credits φυσικά). Η συμμετοχή του Clive Owen σα το καινούριο (και πάντα απαραίτητο) αίσθημα, η αρματωσιά(!) στιλ Jeanne d'Arc και τα αρκετά CGI σε μια παραγωγή πιο πλούσια και με σαφώς μεγαλύτερη αίσθηση του επικού είναι τα νέα στοιχεία, όπως τα βλέπεις, όλα, και μόνος σου. Κι αν μπορείς να σκεφτείς και χειρότερες οσκαρο-υποψήφιες δεν είσαι μόνος σου.