Man Jeuk (2008): Berlinale Palast trailer

Από κει που οι Ευρωπαίοι, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πλανήτη, σνόμπαραν για δεκαετίες (μάλλον ως μιαρά εμπορικό) τον βασιλιά των χονγκογκέζων σκηνοθετών, τον έχουν κάνει, από το 2004 και μετά, επίσημο μόνιμο κάτοικο Κανών και Βενετίας, είτε μέσα είτε έξω από τα διαγωνιστικά. Τρίτο της παρέας το Βερολίνο, έχει παραχωρήσει ρητά, τουλάχιστο προς το παρόν, την πρωτοκαθεδρία στην γαλλική κυανή ακτή, και φέτος, μετά από μια χρονιά που του τη πέσαν όλοι για όλα (και κυρίως για συμμετοχές τύπου Bordertown (2006)), φαίνεται να πολιορκεί με τη σειρά του τα ιταλικά κανάλια και από τα δεξιά (ενισχύοντας την αγορά του) και από τα αριστερά (ενισχύοντας τη.. σινεφιλία του). Και βάζει τον Johnnie To να περπατήσει για πρώτη φορά (αν δε κάνω λάθος) το κόκκινο χαλί του Berlinale Palast, ίσως πολύ συμβολικά, με τη πιο βαριά από τις ταινίες του, το Man Jeuk / Sparrow / Εξευγενισμένο Πουλί / Σπουργίτι (2008), που ξεκίνησε γυρίσματα πριν όλες τις κανοβενετσιάνικες συμμετοχές του (Breaking News (2004), Election (2005), Election 2 (2006), Triangle (2007), και Throw Down (2004), Exiled (2006), Mad Detective (2007)) και περιλαμβάνει στο καστ και πολλούς απ' όσους πρωταγωνιστούσαν (στις επόμενες παραγωγές).

Το φιλμ προβλήθηκε χτες για τους δημοσιογράφους και κάνει αυτή την ώρα τη παγκόσμια πρεμιέρα του, αλλά δε χρειάζονταν να περιμένεις τίποτα από τα δυο πριν να ξέρεις τι να περιμένεις και από το ίδιο, αφού αποτελεί προφανώς project πάθους τόσο για τον σκηνοθέτη που επέστρεφε σε αυτό μετά από κάθε άλλο, όσο και για όλους όσοι συμμετέχουν, με πρώτη την Kelly Lin και την ευγνωμοσύνη της την οποία εκφράζει σε κάθε ευκαιρία, για κάποιο ρόλο πέρα από γλάστρας. Στα χαρτιά η ιστορία αφορά μια συμμορία μικροπορτοφολάδων, όμως ο To ποτέ δε φημίζονταν για αυστηρές παρακολουθήσεις αυστηρά προκαθορισμένων σεναρίων, και το μόνο που τον ενδιαφέρει, όπως λέει, είναι να βάλει τη πόλη του Χονγκ Κονγκ σε πρώτο πλάνο. Πόλη που δεν εγκαταλείπει, παρόλη τη μετακίνηση των χρηματοπηγών του προς την κινέζικη ηπειρωτική χώρα (όπως και όλης της κινηματογραφικής βιομηχανίας της περιοχής που δε τα πάει και τόσο καλά στον νέο αιώνα, σε αντιπαραβολή με τη γενικότερη του Πεκίνου). Και παρόλο που έχει θαφτεί από τις προτάσεις που του στέλνει συστημένες το Hollywood, να ακολουθήσει τον Ringo Lam και τον John Woo σε ταξίδια στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού. Όπως δηλώνει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει μια υπεραμερικάνικη ταινία, αλλά αν δεν μπορεί να διαλέξει ούτε τη τοποθεσία δε βλέπει και κανένα λόγο να είναι σκηνοθέτης της.