Padre Nuestro (2007)

Μεξικάνος περνάει λαθραία στην Αμερική για να βρει τον πατέρα που δε γνώρισε ποτέ, αλλά συνταξιδιώτης τού κλέβει την ταυτότητα για να του κλέψει το όνειρο.Κλασική περίπτωση κλεμμένης ταυτότητας δίνει τη βάση για να στηθεί μελέτη της καταραμένης γκαντεμιάς και της συνεργασίας της με τις βολικές στροφές στημένου σεναρίου, που προσπαθεί να εξερευνήσει τη δυνατότητα για καλό στην ψυχή του κακού κι αντίστροφα, χωρίς να αφήνει ούτε ένα κλισέ περί ταξικού ρατσισμού και επιβίωσης στη φτώχεια επιφανειακά αχρησιμοποιήτο. Η σκοτεινή και κουνημένη σκηνοθεσία του το κάνουν αρκετά έντονο για να σε πιάσει απ' τα μούτρα κι οι ερμηνείες του από σχετικά ερασιτέχνες ηθοποιούς σε βάζουν και σε κρατάνε μέσα στο δράμα του για το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο, αλλά η ακλόνητη επαναληπτικότητά του και η προβλεψιμότητα στην οποία καταλήγει, φτιάχνουν αρκετά μεγάλη κοιλιά ώστε κι ο ίδιος ο δημιουργός του, που βραβεύτηκε το 2006 με το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Sundance, να μην είναι σίγουρος πώς ακριβώς να το κλείσει μετά την πεσιμιστική κορύφωση του φινάλε του, που θέλει να σ' αφήσει ν' αναρωτιέσαι αν τελικά ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει, σε μαύρη σακούλα σκουπιδιών.