Anthony Minghella: In Memoriam
Χωρίς λεπτομέρειες, ο ατζέντης του ανακοίνωσε σήμερα στο Λονδίνο τον θάνατο του Anthony Minghella, "συγγραφέα που τύχαινε να σκηνοθετεί" σύμφωνα με τον προ βδομάδας αυτοχαρακτηρισμό του που μετέφερε στους δημοσιογράφους ο φίλος του David Puttnam.
Η estelle με αρκετή παιδεία και υπομονή για να εκτιμήσει τον χαμηλότονο, μυθιστορηματικό, ελλειπτικό, σοβαρά καλλιτεχνικό τρόπο αφήγησής του, τον αποχαιρετά με την αίσθηση ότι δε ξεδίπλωσε κάθε πτυχή του, ακόμα συνεπαρμένη από τη σκηνή που ο Almásy σκίζει το φόρεμα της Katharine μετά το χαστούκι της:
Η estelle με αρκετή παιδεία και υπομονή για να εκτιμήσει τον χαμηλότονο, μυθιστορηματικό, ελλειπτικό, σοβαρά καλλιτεχνικό τρόπο αφήγησής του, τον αποχαιρετά με την αίσθηση ότι δε ξεδίπλωσε κάθε πτυχή του, ακόμα συνεπαρμένη από τη σκηνή που ο Almásy σκίζει το φόρεμα της Katharine μετά το χαστούκι της:
Ο σκηνοθέτης του Άγγλου Ασθενή (1996), της συγκινητικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Michael Ondaatje που έχαιρε μυθικού status ήδη πριν την έξοδό της στις αίθουσες, λόγω ατέλειωτων γυρισμάτων, διακοπών χρηματοδοτήσεων και άλλων τινών και τελικά σάρωσε τα Oscar® δικαιολογώντας το όλο σούσουρο (και παίρνοντας 9 συνολικά, συμπεριλαμβανομένων αυτών της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας), έφυγε αθόρυβα πριν προλάβει να ασθενήσει μακροχρόνια και βασανιστικά, όπως ο ήρωάς του. Ο Anthony Minghella, που πέντε μήνες πριν υποδεχόταν ακμαίος τους καλεσμένους του 51st London Film Festival ως πρόεδρος του BFI και όντας μεταξύ γυρισμάτων για το δικό του κομμάτι του New York, I Love You (2008) και προετοιμασίας νέων project, αποφάσισε να μετοικήσει εν τόπω χλοερώ σε ηλικία μόλις 54 ετών σοκάροντας ανεπανόρθωτα εμάς και ολόκληρη την κινηματογραφική κοινότητα.
Μόλις μια εβδομάδα πριν δήλωνε ότι εμπιστεύεται κυρίως τη συγγραφική και όχι τη σκηνοθετική του ικανότητα, και ξεκίνησε την καριέρα του πράγματι από την ενασχόληση με τις λέξεις και όχι τις εικόνες. Με πανεπιστημιακά credits σε English and Drama, το θέατρο ήταν το πρώτο από τους κλάδους της show-biz που τον διεκδίκησε. Με πιο γνωστά θεατρικά του το Whale Music και κυρίως το Living in Bangkok, στράφηκε αργότερα στη σκηνοθεσία και στη συγγραφή για την αγγλική και την αμερικάνικη τηλεόραση. Κάπως έτσι, ξώφαλτσα, έκανε και την πρώτη του ταινία Truly, Madly, Deeply (1990) που προοριζόταν αρχικά για τηλεταινία και ανέδειξε το ταλέντο του για πλάσιμο χαρακτήρων με βάθος και υπόσταση, ταλέντο που επιβεβαιώθηκε και στην επόμενη δουλειά του με το Matt Dillon στο Mr. Wonderful (1993). Ο θρίαμβος του Άγγλου Ασθενή με τον καυτό έρωτα του Ralph Fiennes για τη Kristin Scott Thomas να γίνεται θέμα εξιστόρησης προς την υπομονετική νοσοκόμα Juliette Binoche, έφερε ζηλευτές χολιγουντιανές παραγωγές στα πόδια του, The Talented Mr. Ripley (1999) και Cold Mountain (2003) με πρωταγωνιστές διαμετρήματος (ή έστω λάμψης) Jude Law, Philip Seymour Hoffman, Gwyneth Paltrow, Nicole Kidman. Το Breaking and Entering (2006) με τη Juliette Binoche ως μετανάστρια ράφτρα από τα Βαλκάνια μένει τελικά (δυστυχώς) ως το κύκνειο άσμα του στο πανί. Οι φίλοι της όπερας θα τον θυμούνται για την, βραβευμένη με Olivier Award, εκδοχή της Madam Butterfly που σκηνοθέτησε στο London Coliseum για λογαριασμό της ENO.
