The Kite Runner (2007)

Αφγανός μετανάστης καλείται χρόνια μετά την αναμπουμπούλα στην πατρίδα του, να επιστρέψει για να διορθώσει παλιές αμαρτίες, οικογενειακές και προσωπικές.Ασαφές αν το κακό ξεκινά απ' την ασφαλή καλοζυγισμένη σεναριακή μεταφορά του Benioff, τις επιπλέον αλλαγές που μπορεί να της έκανε μετά ο Forster, ή την πρόθεση της Paramount να αντικαταστήσει το πάθος για Quidditch με αντίστοιχο για αγώνες ψηφιακών χαρταετών, το αποτέλεσμα πάντως είναι καθαρά Forsterικό, με την χαρακτηριστική του πια επίφαση συναισθηματικού πλούτου να πνίγει στη μελοζάχαρη την αληθινή πληθώρα επιπέδων αναγνώσεων του πολυδιαβασμένου βιβλίου του Hosseini. H ωμότητα της περιγραφής της αγριάδας των διαταξικών και διαθρησκευτικών συγκρούσεων του προπολεμικού Αφγανιστάν και η βίαιη δολοφονία της παιδικής αθωότητας των ηρώων του, είναι οι πρώτες που χάνονται στην υπεραπλούστευση και την άτολμη πολιτική ορθότητα, με τον Forster να συνεχίζει να ψάχνει τη Χώρα του Ποτέ στην παραμυθένια Καμπούλ του πρώτου μέρους, πριν περάσει στο δεύτερο κομμάτι της ιστορίας, όπου η προσπάθεια του Αφγανού μετανάστη να βρεί θέση στο Νέο Κόσμο και βήμα να πει τις ιστορίες του, γίνεται σύντομο τηλεοπτικό διαφημιστικό για τη χώρα των ευκαιριών, πριν ξαναγυρίσει στο Αφγανιστάν των Μουτζαχεντίν, για να στήσει μια δική του Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (1998), κομπλέ με τις μετα-Αποκαλυπτικές εικόνες καταστροφής και τους γενειοφόρους φανατικούς απ' την Κόλαση, που εξυπηρετεί το ηθικό δίδαγμα που θέλει να βγάλει απ' το βιβλίο: Ακόμα και οι διανοούμενοι πρέπει καμιά φορά να γίνονται Ράμπο για να σώσουν τους αδύναμους.