Written by cheaptalk in no category

The Duchess (2008): Trailer παρακμής

Τα δράματα εποχής είναι το νέο Ιράκ για το Hollywood, τουλάχιστο σύμφωνα με τον Reporter του, και από την εποχή τους, που αρχίζει με τα πρωτοβρόχια, δε θα λείψουν φυσικά οι Βρετανοί ούτε η βασίλισσα των κουστουμιών Keira Knightley. Η Δούκισσα (2008) αποτελεί από πέρσι το φετινό οσκαρικό χαρτί για την οσκαρική πέρσι και απορροφημένη φέτος Paramount Vantage, τη φετινή προπέρσινη καταποντισμένη Marie Antoinette (2006) για τις Μάζες, την επόμενη ταινία που θα κάναν η Susanne Bier με τον Anders Thomas Jensen μετά το Μετά το Γάμο (2006) μέχρι που η πρώτη άφησε τις ψευτοαμερικανιές και πήγε στην Αμερική να κάνει ψευτο-οσκαριές, την πρώτη ταινία που φαίνεται πιο παρακμιακή στην προώθηση απ' όσο παρακμιακή φαίνεται να είναι στην αναπαράσταση της πιο παρακμιακής ευρωπαϊκής περιόδου.

Η elmord2, επίτιμη υπερηρωίδα του comicworld.gr (και προφανώς η καταλληλότερη να μιλήσει για κουστούμια), το σκέφτηκε καμιά βδομάδα, από τότε που βγήκε το παρακμιακό διεθνές τρέιλερ, έχοντας παγώσει το καρέ με το παρακμιακό κωλαράκι της πρωταγωνίστριας, και κάνει μια προσπάθεια να εξηγήσει πως μια παραγωγή, που ξόδεψε μύρια για να αναπαραστήσει με ακρίβεια τις φωλιές με ψόφια πουλιά στις κομμώσεις της εποχής, κατέληξε να έχει ήδη ως καλύτερη σύσταση το "προορίζεται να διχάσει τους κριτικούς".

Σε κάποιες γυναίκες το κουράγιο αφθονεί. Σε κάποιες οικογένειες η τόλμη είναι κληρονομική. Σε κάποιες περιπτώσεις το δράμα είναι αναπόφευκτο. Ή τουλάχιστον αυτό θα θέλανε να πιστέψουμε οι δημιουργοί του νέου ιστορικού δράματος The Duchess, βασισμένου σε.. μη εξουσιοδοτημένη βιογραφία, με πρωταγωνιστές τους Keira Knightley και Ralph Fiennes. H γνωστή δούκισσα του Devonshire, πριγκίπισσα D-iana, εεεε, συγνώμη, Georg-iana, είχε την πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά ατυχία να κάνει ένα γάμο σκοπιμοτήτων και να βρεθεί στο πλευρό ενός άνδρα που δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για εκείνη αλλά επιθυμεί απλά έναν αρσενικό διάδοχο, δεν καλύπτει τις συναισθηματικές της ανάγκες και, το κερασάκι στη τούρτα, την απατά και από πάνω με μια θρασύτατη μελαχρινή.

Παρά την μεγάλη εμπειρία της Knightley στο να οδύρεται μέσα σε κουστούμια εποχής, η συγκεκριμένη δημιουργία φαίνεται να μην έχει την απαιτούμενη ορμή να τραβήξει την ανηφόρα. Το μεγαλύτερο κατά την άποψή μου μειονέκτημα της ταινίας είναι αυτό που προφανώς η εταιρία θεωρεί το μεγαλύτερο διαφημιστικό της πλεονέκτημα: η ταύτιση με την ιστορία της Diana. Αυτό που υπονοείται αρχικά στο teaser, προβάλλεται με τον πιο ακαλαίσθητο και άκομψο τρόπο στο επίσημο βρετανικό trailer. Ο απανωτός βομβαρδισμός με την εικόνα της αποθανούσας, μόνο αμηχανία μπορεί να προκαλέσει ακόμα και σε όσους υπήρξαν φανατικοί θιασώτες του γαλαζοαίματου παραμυθιού. Είμαστε πια περισσότερο εξοικειωμένοι με την εικόνα και την ιστορία της θλιμμένης πριγκίπισσας παρά με το μισό μας σόι που μένει στην ίδια πόλη με εμάς, παρόλα αυτά αυτή η καταναγκαστική σύνδεση που σε μπουκώνει με το ζόρι η παραγωγή, μόνο αποστροφή και ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Αν και ανήκω στους φαν των ταινιών εποχής --ειδικά αν έχουν αρκετά άλογα, I know, I'm weird, το εισιτήριό μου είναι εξασφαλισμένο--, εν τούτοις, δεν ξέρω τι θα κάτσω στην πολυθρόνα να δω καθώς αυτή η ταινία που προσπαθεί να πατάει ταυτόχρονα σε δύο αιώνες (παρελθόν αλλά με σύγχρονα πάθη και προβληματισμούς) μοιάζει τελικά να μην στηρίζεται πουθενά και να κολυμπά σε ένα χάος συρραφών. Όταν θα τελειώσει τι θα πρέπει να αναρωτηθούμε: αν είδαμε ένα αξιοπρεπές δράμα εποχής ή αν πέτυχε η μεταφορά της ιστορίας της Diana στον 18ο αιώνα;

Previously on Movies for the Masses: Miracle at St. Anna (2008): Ανακουφιστικό trailer