Youth Without Youth (2007)

Γηραλέος καθηγητής, στην Ευρώπη πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συγκρούεται μετωπικά με κεραυνό. Βγάζει δόντια, βγάζει μαλλιά, βγάζει τα ρούχα του, και κάπου εκεί αρχίζεις να ανησυχείς.Δέκα χρόνια μετά το Βροχοποιό (1997), δεκαπέντε τουλάχιστο από τη τελευταία άξια λόγου δημιουργία του --αν όχι τιποτάλλο για ότι πιο γκαβλιάρικο σου 'χει ποτέ σημαδέψει το λαιμό--, τον Δράκουλα (1992), και μια ζωή μετά από ένα απίστευτο σερί ταινιών που σφράγισε τον αμερικάνικο κινηματογράφο, ο Francis Ford Coppola επιστρέφει πίσω από τη κάμερα, έχοντας πάρει απόφαση ότι δε θα κάνει ποτέ τη Megalopolis του. Αντί για το μεγαλεπηβολότατο έργο που σχεδίαζε μια ζωή, αποφάσισε λέει να κάνει κάτι πολύ πιο υλοποιήσιμο, βασισμένο σε νουβέλα του Mircea Eliade, Ρουμάνου ιστορικού και συγγραφέα, αρκετά γνωστού για να σου θυμίζει κάτι το όνομά του ή μπορεί έτσι να λένε και τη μεγάλη ελληνική ελπίδα του Άρη Θεσσαλονίκης. Το δεύτερο φαίνεται να πιστεύει και ο παραγωγός Francis Ford Coppola που εμπιστεύτηκε στον σκηνοθέτη ελάχιστα χρήματα για να οργώνει, με πάθος αναγεννημένου χαρεκρίσνα, τα βουνά και τα λαγκάδια της Βουλγαρίας, προσποιούμενος ότι είναι ο David Lynch στην Ανατολή, και ψελλίζοντας σε νεκρή Σανσκριτική διάλεκτο. Και μπορεί οι πρωταγωνιστές του να προσποιούνται με τη σειρά τους ότι παίζουν σε ταινία, ο φωτογράφος του να κάνει σε σημεία θαύματα με τη ψηφιακή του κάμερα, και ο παλιός του συνεργάτης Walter Murch να κάνει μια προσπάθεια να κόψει επαγγελματικά εικόνα και ήχο, όμως αν η μίξη φασιζουσών θεολογικών θεωριών, ρουμάνικου φολκλόρ και ανατολίτικων μύθων είναι το στοιχείο σου, διάβασε καλύτερα τη νουβέλα. Και μη περιμένεις από τον Coppola να στην εξηγήσει, πολύ περισσότερο να στη ζωγραφίσει.