Låt den Rätte Komma In (2008): Tomas Alfredson interview

Με τη φήμη της ταινίας του, να έχει απλώσει τη δική του σε όλες τις ηπείρους και με τα γυαλιά του κοκάλινου σκελετού του, να έχουν αντανακλάσει τα φλας των βραβεύσεων σε καμιά δεκαπενταριά πρωτοκλασάτα φεστιβάλ ξεκινώντας απ' το Rotterdam, βάζοντας φωτιά στο Βερολίνο, κάνοντας στάση στην Tribecca για το πρώτο βραβείο, συνεχίζοντας για σάρωμα στο Fant-Asia του Montreal, και καταλήγοντας να επιπλέει στα χείλη φανατικών τόσο τρομολάγνων όσο και αρτχαουζάδων, ο Tomas Alfredson έφερε στη Θεσσαλονίκη την μάλλον σημαντικότερη ταινία του παγκόσμιου ανεξάρτητου κυκλώματος τουλάχιστον για φέτος, στο πάντα σπαρταριστό τμήμα των Ημερών Ανεξαρτησίας. Αφού έκανε την ελληνική πρεμιέρα του στην ενθουσιασμένη κατάμεστη αίθουσα του Κασαβέτη χθες τα μεσάνυχτα (κι έμεινε ξάγρυπνος με το κοινό ως τις 2μιση για να απαντήσει στις ερωτήσεις του), σήμερα το πρωί μας ανάγκασε να παραδεχτούμε εμπράκτως, ότι στην πραγματικότητα μπορούμε να δουλεύουμε ακόμη κι όταν κανονικά δεν θα έπρεπε, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις τεχνολογίες και να καλύψουμε φεστιβάλ χωρίς να είμαστε καν στην ίδια πόλη (ακόμα).

Στην πρώτη skype συνέντευξη που βγαίνει online στις Μάζες (και νομίζω στο www γενικότερα, οπότε συνεχίζουμε να κάνουμε guerilla work υποθέτω, πόντος για 'μάς), ο Alfredson, απ' το δωμάτιο του ξενοδοχείου του στη Θεσσαλονίκη, μιλάει σ' εμένα στο διαμέρισμά μου στην Αθήνα, για όλη τη διαδικασία του Låt den Rätte Komma In (2008) που περιμένουμε πως και πως εδώ και μήνες, απ' το τι τον τράβηξε στο ομότιτλο βιβλίο που μετέγραψε σε σενάριο γι' αυτόν ο συγγραφέας του, ποια στοιχεία αποφάσισε να αναδείξει απ' αυτό, τι τον έκανε να κρατήσει την ιστορία στα '80s, πώς την προσέγγισε αγνοώντας όλο το συντακτικό της φιλμογραφίας του τρόμου και πώς ελπίζει η ήδη στα σκαριά αμερικάνικη εκδοχή της ταινίας του, να μην είναι απλώς ένα χάμπουργκερ, όπως λέει χαρακτηριστικά.

Σαν υστερόγραφο, έχοντας βιώσει τη μαύρη τρύπα που είναι ο υποτιτλισμός σε τέτοια φεστιβάλ που έχεις να κάνεις δυο και βάλε συνεντεύξεις τη μέρα και πέντε και βάλε ταινίες να προλάβεις, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ θα ποντάρω στην ανάγκη σου για αμεσότητα και θα σου βγάζω τις συνεντεύξεις το γρηγορότερο, που σημαίνει χωρίς υπότιτλους, τουλάχιστον γι’ αυτές που είναι στα εγγλέζικα. Οι υπότιτλοι θα προστίθενται σταδιακά, πιθανότατα μετά το τέλος του φεστιβάλ.