Berlinale 2009: Τα βραβεία

Η τύχη του πρωτάρη για τον περουβιανό κινηματογράφο στο Βερολίνο, έφερε απέναντί του την Tilda Swinton με δεδομένα γούστα να προεδρεύει στην μεγάλη επιτροπή, και ανταγωνισμό μόνο σε ποια ταινία θα συγκεντρώσει το περισσότερο κριτικό βιτριόλι στο διαγωνιστικό. Έτσι το Teta Asustada (2009), με τίτλο εξευγενισμένο σε Milk of Sorrow στα Αγγλικά και Φοβισμένο Βυζί στα πραγματικά, με θέμα μια νεαρή αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την ψυχολογική της ασθένεια - κληρονομιά του βιασμού της μάνας της στη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων στο Περού, και με σκηνοθέτρια μια ψιλοθεά με όνομα Claudia Llosa, έφυγε με τη Χρυσή Αρκούδα από μια βραδιά που, κόντρα σε όλα, ήταν ακόμα πιο fun και από αυτή της πρεμιέρας του φεστιβάλ.

Παρόμοια φαινομενικά αντιφατική εικόνα έδωσε και η αγορά στη γερμανική πρωτεύουσα, με αγοραστές πολλούς και κάθε άλλο παρά σε κατάσταση πανικού, κόντρα στο κλίμα των ημερών και τα φτωχά προϊόντα. Το κομμάτι το οποίο λείπει για να συνδέσει τα άκρα, να ολοκληρώσει την εικόνα και να δικαιολογήσει τη καλή διάθεση του Dieter Kosslick που ανανέωσε τη θητεία του μέχρι το 2013, δε χρειάζεται και πολύ ψάξιμο αφού μοστραρίστηκε στον τίτλο της ταινίας έναρξης και αποτέλεσε κύριο θέμα όλων των τμημάτων με πρώτο και καλύτερο το διαγωνιστικό. Σε πραγματικά International δρόμο βάζει τη Berlinale εδώ και χρόνια ο διευθυντής της λοιπόν, έστω κι αν χρειάζεται να τα ακούει για τις γερμανικές παραγωγές που αφήνει απέξω --πιο τρανταχτά τις Ζωές των Άλλων (2006) και πιο πρόσφατα τον John Rabe (2009)-- και ερμμ.. για τις ελληνικές που υποδέχεται με κόκκινα χαλιά. Χωρίς να έχει και πολλές επιλογές, από τη στιγμή που τα Oscar άλλαξαν το χειμωνιάτικο σκηνικό με τη μετακίνησή τους ένα μήνα νωρίτερα. Και το φετινό μεγάλο βραβείο ήταν περισσότερο και κυριολεκτικότερα προϊόν του World Cinema Fund που έστησε (ο Kosslick), παρά της δηλωμένης πρόθεσης της επιτροπής που το απένειμε να πριμοδοτήσει ταινίες με "πολιτικούς στόχους".

Πολιτική δε διακρίνεις βέβαια στο στόχο ενός σεκιουριτά που παρακολουθεί ψυχωτικά από τις κάμερες μια καθαρίστρια σουπερμάρκετ, σεκιουριτά πρωταγωνιστή του ουρουγουανικού Gigante (2009), της ταινίας που έφυγε από το Berlinale Palast χτες το βράδυ με τρία βραβεία: Ασημένια Αρκούδα από την επιτροπή, Alfred Bauer για έργο ιδιαίτερης καινοτομίας, και βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας. Και η πιο ξεκάθαρη (πολιτική) στις υπόλοιπες βραβεύσεις ήταν να πάρουν από κάτι τα ελάχιστα φιλμ που άφησαν οικουμενικά καλές εντυπώσεις, έστω κι αν το αγγλογαλλικό London River (2009) ας πούμε, θεωρούνταν φαβορί για γυναικεία ερμηνεία και πήρε τελικά.. αντρική, με αποτέλεσμα ο μεσήλικας μαύρος Sotigui Kouyate να ευχαριστεί το θεό για κάνα τέταρτο (χωρίς υπερβολή) στην παραλαβή. Οπότε, κοιτώντας πίσω, μπορείς να διακρίνεις μια κάποια τεράστια οξυδέρκεια στον περσινό χειρισμό του Κώστα Γαβρά, τώρα που και όλος ο πλανήτης χορεύει στο ρυθμό του Rap das Armas.

Μέχρι να βγει το σχετικό δελτίο τύπου, τα βραβεία, ξεκινώντας από τα διεθνή, μπορείς να τα βρεις στην επίσημη σελίδα.