Linha de Passe (2008)

Οριακή Γραμμή
Linha de Passe, Poster

Σκηνοθεσία: Walter Salles, Daniela Thomas
Σενάριο: George Moura, Daniela Thomas, Bráulio Mantovani
Παίζουν: Sandra Corveloni, Βραζιλιάνοι


Δες/Κρύψε το trailer

Πλησιάζει Μάιος και στο São Paulo γυναίκα μεγαλώνει μόνη τέσσερα στερεότυπα που μάλλον δε γνωρίζονται μεταξύ τους και σίγουρα δε ξέρουν τους πατεράδες τους. Και περιμένει και πέμπτο.Uma Família BrasileiraΈρχεται ο Μάιος.

Και μετά έρχεται ο Ιούνιος. Και ο Ιούλιος. Πιάνει Αύγουστος. Και στο τέλος μπαίνει Σεπτέμβρης. Συμμετοχή στο φεστιβάλ των Κανών και βραβείο σεναρίου γυναικείας ερμηνείας. Στη γυναίκα.


Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής

ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 1
Λ. Κηφισίας 245, Ζηρίνειο, Κηφισιά (ΗΣΑΠ Κηφισιά), 2106233567, 2106232808.
Πεμ. - Τετ.: 18.40/ 20.50/ 23.10

ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΒΑΝΑ
Κηφισίας 234 & Λυκούργου 3, 210-6756546.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 22.50
ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ
Μεσογείων 232 & Βεντούρη (4η στάση Χολαργού), Χολαργός, 210-6525122.
Πεμ. - Τετ.: 20.30/ 23.00

10 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Η κριτική με παίδεψε πολύ, και τελικά δε κατάφερα να τη ταιριάξω με το πάγιο στιλ παρουσίασης (που προϋποθέτει και πεντεδέκα λέξεις παραπάνω). Αλλά ταιριάζει με τη ταινία, ένα παρατεταμένο τίποτα χωρισμένο σε κεφάλαια με τίτλους μηνών, υποτίθεται για τη μοντέρνα Βραζιλία, και στη πραγματικότητα αρχαιότερη του Garrincha για όλον τον πλανήτη.

  2. Alexis Gotsis said

    Δεν έχω ιδέα από ταινίες και την αρτιστική τους αξία. Αυτό όμως που είδα στην ταινία είναι μια πραγματικότητα πολλών οικογενειών στην συγκεκριμένη χώρα. Ισως επείδη μου είναι πολύ οικεία (εχω προσωπική εμπειρία) δεν μπορώ να καταλάβω αν ο σκηνοθετης την αποδίδει καλά ή όχι ή τι θα έπρεπε να περιμένουμε. Πάντως για γιος τραπεζίτη κάτι ξέρει..

    "υποτίθεται για τη μοντέρνα Βραζιλία" Δεν υποτίθεται, είναι η μοντέρνα βραζιλία μιας κοινωνικής τάξης που προφανώς δεν γνωρίζεις.

    «Παίζουν: Sandra Corveloni, Βραζιλιάνοι» τουλάχιστον άστοχο...

    Ευχαριστώ

  3. cheaptalk said

    Όπως είπα, δε θα ήταν η μοντέρνα Βραζιλία ούτε την εποχή του Garrincha. Είναι συγκεκριμένη η τάξη που τη ληστεύουν με δάχτυλο μέσα από μπουφάν και δε τη ξέρω? Αν και στη ταινία ισχύει για όλες. Να πω ότι τέτοιες (και κατ' επανάληψη) σκηνές ακόμα και στις δαλιανίδειες ταινίες κοινωνικού προβληματισμού κατέληγαν σε καρπαζοείσπραξη (μέσα στη ταινία, άσε έξω)?

    Το να βάζεις ιστορίες κι αντιλήψεις 50-60 χρόνων σε μοντέρνα σκηνικά δε παρουσιάζει τίποτα καινούριο. Είναι κάποιου είδους σοκαριστική κοινωνική καταγγελία ότι τα φτωχά παιδιά θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές? Και ειδικά.. στη Βραζιλία? Ίσως να ήταν καναδυο αιώνες πριν, έτσι χωρίς άλλη παράμετρο. Η αντιμετώπιση είναι ακριβώς γιου τραπεζίτη: στο πιο βαριά (βαριά) ανεκτό, η ιστορία θα ήταν αφορμή 2 δευτερολέπτων στην αρχή --περνάει το παιδί με το σορτσάκι, έγινε 82 χρονών και δεν ανακάλυψε κανένας το ταλέντο του, και τώρα τι. Όμως ο Salles και η "συνεργάτριά" του, όχι μόνο παρακολουθούν.. νεορεαλιστικά την ιστορία, σα παιδιά του γυμνασίου που κάνουν σχετική κινηματογραφική άσκηση να μάθουν τι ήταν κοινός τόπος για τους μεγαλύτερους καμιά σαρανταριά χρόνια τουλάχιστο πριν. Αλλά σα κουμπούρες μαθητές, καταργούν τις βασικές αρχές στο τέλος, παραδίδοντας κάτι σε happy ending, αντί να υπονοήσουν ότι το παιδί είναι άνθρωπος και θα μεγαλώσει. Αρχές που ουσιαστικά δε τήρησαν βέβαια σε κανένα σημείο, αντιγράφοντάς τες μηχανικά, με περιφερόμενο χαρτόνι για ήρωα.

    Άπειρα μπορώ να συμπληρώσω αλλά είναι κοινός τόπος για καθένα που πρόλαβε τις ελληνικές βιντεοκασέτες των 80s. Μη μπερδεύουμε τις ψευτοανοιχτές καταλήξεις με ρεαλισμό, την άσχετη μεγαλοαστική ματιά με αυτοσυγκράτηση, τους ερασιτέχνες ηθοποιούς με κάτι από μόνο του εντυπωσιακό, πεντέξι σκόρπιες χρωματιστές πέτρες με ψηφιδωτό, την ουσιαστική απουσία οποιασδήποτε κοινωνικής οργάνωσης με περιθώριο, και, και, και.

  4. cheaptalk said

    Και το "Sandra Corveloni, Βραζιλιάνοι" δε βλέπω πως είναι άστοχο, εφόσον οι υπόλοιποι είναι ερασιτέχνες. Εκτός κι αν τους ξέρεις κι αυτούς προσωπικά.

  5. Alexis Gotsis said

    Λοιπον ακου, αυτό με το δάχτυλο μέσα από το μπουφάν μπορεί να στην Ελλαδα να το είδες στις ταινίες του Δαλιανίδη αλλα στην Βραζιλία είναι πραγματικότητα. Οταν σου κολλήσουν ένα πραγματικό όπλο στα μουτρα φοβασαι και το δάχτυλο... Με λίγα λογια. Εχώ ζήσει στην συγκεκριμένη χώρα και εμένα με άγγιξε η ταινία. Δεν νομίζω ότι έχει σκοπό να καταγγείλει κάτι. Απλά καταγράφει κάτι που εσύ προφανώς έχεις βαρεθεί να βλέπεις ή σου φαίνεται υπερβολή (?) Επίσης και οι ερασιτέχνες ηθοποιοί είναι άνθρωποι και έχουν ονόματα. Ο τύπος που παίζει μπαλα π.χ. λέγεται Βινίσιους ντε Ολιβέιρα και ήταν το πιτσιρίκι στον "Κεντρικό σταθμό".


    Στις επόμενες σου διακοπές κάνε την χάρη στον εαυτό σου και πήγαινε μια βόλτα από κει. Ασχετα με την ταινία, θα αναθεωρήσεις πολλά δεδομένα.

    Ας δούμε λοίπον "Monsters vs Aliens" και "Fast and Furious" για να απολαύσουμε το σινεμά και ως τέχνη.

  6. cheaptalk said

    Κοίτα φίλε προσπάθησα να την αποφύγω αυτή τη στάση να τις βγάλουμε έξω να τις μετρήσουμε αλλά μένω στα Εξάρχεια κι έχω κάνει πεζοναύτης, οπότε κάτι ξέρω και από περιθώριο και από όπλα. Και μπορεί να μην έχω πάει τουρίστας στη Βραζιλία αλλά μάλλον έχω γράψει για περισσότερες ταινίες από όσες έχεις δει γενικά.

    Και η Σούλα (Έλα Ξανά) άγγιξε άπειρες Ελληνίδες χωρίς αμφιβολία, και τα θέματα και ο τρόπος παρουσίασης του Salles είναι για τη τηλεόραση, στις μεσημβρινές ζώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι τσίμπησε κατευθείαν τον διευθυντή φωτογραφίας του A Casa de Alice για να του δώσει το ίδιο σαπουνοπερικά ντοκιμενταρίστικο λουκ. Και εντάξει περαστικός είσαι, αφού είδες δυο θέματα παρακάτω, δε κοίταγες και τρία. Στη Leonera o κύριος μεγαλοαστός που τον ληστεύουν με το δάχτυλο απέδειξε τρανταχτά ότι οποιοδήποτε σοβαρό θέμα και οποιαδήποτε μισοσοβαρή αντιμετώπιση είτε κάθε άλλο παρά τα κατανοεί είτε είναι παραπάνω από πρόθυμος να τα θυσιάσει για χάρη της συσκευασίας. Take your pick.

    Τέλος το ποιος έχει όνομα στον κινηματογράφο δε το κρίνει η.. ταυτότητά του. Είδες στην αφίσα της ταινίας να λέει παίζει και το πιτσιρίκι του "Κεντρικού Σταθμού"? Τις υποδείξεις, σε επίμονο τόνο, στην παραγωγή, όχι σε μένα, παρακαλώ.

  7. Alexis Gotsis said

    Συγγνώμη.

  8. cheaptalk said

    Εντάξει, παραδέχομαι κι εγώ ότι άμα δεν είχε καταστρέψει τη Leonera ο κύριος γιος του τραπεζίτη, θα έβαζα μισό ή ένα αστεράκι παραπάνω, όπως και οι υπόλοιποι κριτικοί που σεβάστηκαν και τη καλή προηγούμενη δουλειά του και τη τεχνική αρτιότητα στη μισή ταινία (όπου δεν υπάρχουν εξάρσεις). Θεματολογικά πάντως επιμένω ότι η ταινία δεν είναι καθόλου αξιόλογη, και έχω την εντύπωση ότι και οι περισσότεροι που την είδαν, έστω πιο απομακρυσμένα, συμφωνούν.

  9. Alexis Gotsis said

    Η κατάσταση στην Βραζιλία είναι τόσο τραγική που οι επιλογές, του ανθρώπου, Βάλτερ Σάλες φαντάζουν σαν ελπίδα... Τι θέλω να πω. Ενας τύπος τόσο πλούσιος αποφασίζει να κάνει σινεμά αντί (όπως οι περισσότεροι της κοινωνικής του τάξης) να πατάει επί ψυχών και πτωμάτων καθημερινά. Οπως είπα και πρίν δεν έχω ιδέα από σινεμά και δεν καταλαβαίνω αν είναι καλός σκηνοθέτης ή όχι. Δεν είχα την παραμικρή δόση ειρωνίας όταν εγραψα ότι πρέπει να επισκεφτείς την συγκεκριμένη χώρα. Είναι κάτι που δεν χωράει το ευρωπαϊκο μυαλό, δεν υπάρχει αντιστοιχία σε πολλά πράγματα. Είναι έναι πραγματικό μάθημα. Τουλάχιστον για μένα. Νομίζω ότι μένοντας εκει (σκοπέυω να γυρίσω για μόνιμα) έμαθα πολλά πράγματα και εκτίμησα ακόμα περισσότερα που τα θεωρούσα δεδομένα.

  10. cheaptalk said

    Για μένα δεδομένο είναι ότι ο Salles πασάρει στη ταινία συνειδητά δαλιανίδεια concepts σε arty συσκευασία, και προφανώς τα βάζει, διεθνώς, απέναντι σε τεράστιες, και το κυριότερο ουσιαστικές, επιτυχίες σα το Cidade de Deus (2002) και το Tropa de Elite (2007). Από κει και πέρα, το ότι εκτός από φαβέλες υπάρχουν και (υποβαθμισμένα) προάστεια στη Βραζιλία, και σε όλο τον πλανήτη, το ξέρουν όλοι, και ασχολείται με αυτά και ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος (και φυσικά και η τηλεόραση) πολύ περισσότερο εντός συνόρων. Και υπάρχουν και ένα σωρό πιο έξυπνες και πιο τίμιες, και το κυριότερο προγενέστερες, προσπάθειες (σα το A Casa de Alice όπως είπα ή ακόμα και το Central do Brasil) που πέρασαν τα σύνορα. Και όλα όσα ανέφερα είναι πράγματα πασίγνωστα, οπότε φοβάμαι ότι ο σκηνοθέτης είτε απλά ξεκίνησε να κάνει κάτι σαν εκπομπή για το.. ποδόσφαιρο (έτσι γενικά) επειδή είναι trendy, είτε εκμεταλλεύεται κι από πάνω μια κοινωνική τάξη που δε μπορεί να πλησιάσει, για να κάνει τον ανήσυχο καλλιτέχνη στα διεθνή φεστιβάλ.

    Καμιά φορά όποιος περνάει με τη τζιπάρα και πετάει ψίχουλα δε το κάνει για να βοηθήσει, και πάντα τέτοια προβλήματα, θεμελιώδη και κοινά όσο οι άνθρωποι, είναι ζητήματα πολιτικής (και όχι πολιτικής εκμετάλλευσης).

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.