Dogtooth (2009): Συνέντευξη συντελεστών
Movies for the Masses|Interviews|Dogtooth
Δες/Κρύψε την απονομή του Prix Un Certain Regard σε έναν κάποιον Yorgos Lanthimos
Στη συνέντευξη μιλάει η Αγγελική Παπούλια (μεγάλη αδερφή στο φιλμ) και όχι η Μαίρη Τσώνη (μικρή αδερφή), όπως αναφέρονταν αρχικά στο βίντεο. Και οι δυο τους ήταν στις Κάνες για τα φλας.
Ήταν με διαφορά η καλύτερη ταινία που είχα δει στο φεστιβάλ, μέχρι χθες που ο Gaspar Noé πήρε την πρωτιά απ’ τον Γιώργο Λάνθιμο, αλλά ο ίδιος κι ο Κυνόδοντάς του, εξακολουθούν να είναι απ’ τα πιο μουρμουρισμένα ονόματα των φετινών Κανών, αν όχι για το εμπορικό δυναμικό τους, σίγουρα τουλάχιστον για το καλλιτεχνικό κριτήριό τους.
Αφού έκανε τους Έλληνες περήφανους με την προβολή του την περασμένη Δευτέρα, ο Λάνθιμος είδε τη δημοτικότητά του να εκτοξεύεται και τα αιτήματα συνεντεύξεων να πολλαπλασιάζονται κι αφού έκανε «δέκα χιλιάδες συναντήσεις» την άλλη μέρα, τον πέτυχα ζαλισμένο στο ετήσιο πάρτι του Greek Pavilion, εκεί που έπαιζε σε δαιμονισμένη λούπα, όλες τις μέρες του φεστιβάλ, το trailer της ταινίας του στη γιγαντοθόνη, κι εκεί που τον έψαχναν απ’ το φεστιβάλ του Telluride για να τον κλείσουν για το πρόγραμμά τους, αφού τους τον είχε προλάβει όμως το Toronto.
Τον κάθισα σε μια εξέδρα λίγο πιο πέρα, μαζί με δύο απ’ τους πρωταγωνιστές του, τον Χρήστο Πασσαλή (που θα θυμάσαι από εκείνο το set visit στο Μαύρο Λιβάδι (2009)) και τη Μαίρη Τσώνη Αγγελική Παπούλια, και τους έβαλα να μου πουν για την ξεκαρδιστική, ιδιοφυή, προβοκατόρικη, γλυκόπικρη και τραγελαφική, παραβολικά αφαιρετική και δαιμονισμένα εύστοχη δηκτική ματιά τους στο θεσμό της οικογένειας, το μεγάλωμα των παιδιών ως μέθοδο καλλιέργειας εξάρτησης απ’ τους γονείς, και την επιμέλεια και την επιμονή που χρειάζονται οι άνθρωποι για να χτίσουν τους τοίχους από ψέμματα και παρερμηνείες γύρω από τους ανθρώπους που θέλουν να κρατήσουν ως κτήματα κοντά τους.
Αναφερθήκαμε και στην παράνοια του να παίζεις σε τέτοιου κύρους φεστιβάλ, να σε διανέμουν σε ξένες χώρες και στην Ελλάδα να δυσκολεύεσαι να κλείσεις διανομή που να ‘χει νόημα, αλλά για το τελευταίο, μπορείς να υποθέσεις βέβαια, ότι οι άνθρωποι κρατιόντουσαν μέχρι κι απόψε πριν κάνουν τελειωτικές συζητήσεις για τα ενδιαφέροντα που έχουν μαζέψει, αφού παρά τον ζόρικο ανταγωνισμό, η ταινία του Λάνθιμου δεν είναι και χωρίς ελπίδες να αποσπάσει κάτι απ’ τα βραβεία του Un Certain Regard που μοιράζονται σε καμιά ώρα. Γι’ αυτό, θα έπαιρνα σαν ένδειξη και το ότι ο παραγωγός, Γιώργος Τσούργιαννης, ήταν ακόμα στις Κάνες χθες, παρ’ ότι είχε προγραμματίσει να φύγει νωρίτερα, αλλά σήμερα δεν τον πέτυχα πουθενά, οπότε μη σε πάρω και στο λαιμό μου.
Αφού έκανε τους Έλληνες περήφανους με την προβολή του την περασμένη Δευτέρα, ο Λάνθιμος είδε τη δημοτικότητά του να εκτοξεύεται και τα αιτήματα συνεντεύξεων να πολλαπλασιάζονται κι αφού έκανε «δέκα χιλιάδες συναντήσεις» την άλλη μέρα, τον πέτυχα ζαλισμένο στο ετήσιο πάρτι του Greek Pavilion, εκεί που έπαιζε σε δαιμονισμένη λούπα, όλες τις μέρες του φεστιβάλ, το trailer της ταινίας του στη γιγαντοθόνη, κι εκεί που τον έψαχναν απ’ το φεστιβάλ του Telluride για να τον κλείσουν για το πρόγραμμά τους, αφού τους τον είχε προλάβει όμως το Toronto.
Τον κάθισα σε μια εξέδρα λίγο πιο πέρα, μαζί με δύο απ’ τους πρωταγωνιστές του, τον Χρήστο Πασσαλή (που θα θυμάσαι από εκείνο το set visit στο Μαύρο Λιβάδι (2009)) και τη Μαίρη Τσώνη Αγγελική Παπούλια, και τους έβαλα να μου πουν για την ξεκαρδιστική, ιδιοφυή, προβοκατόρικη, γλυκόπικρη και τραγελαφική, παραβολικά αφαιρετική και δαιμονισμένα εύστοχη δηκτική ματιά τους στο θεσμό της οικογένειας, το μεγάλωμα των παιδιών ως μέθοδο καλλιέργειας εξάρτησης απ’ τους γονείς, και την επιμέλεια και την επιμονή που χρειάζονται οι άνθρωποι για να χτίσουν τους τοίχους από ψέμματα και παρερμηνείες γύρω από τους ανθρώπους που θέλουν να κρατήσουν ως κτήματα κοντά τους.
Αναφερθήκαμε και στην παράνοια του να παίζεις σε τέτοιου κύρους φεστιβάλ, να σε διανέμουν σε ξένες χώρες και στην Ελλάδα να δυσκολεύεσαι να κλείσεις διανομή που να ‘χει νόημα, αλλά για το τελευταίο, μπορείς να υποθέσεις βέβαια, ότι οι άνθρωποι κρατιόντουσαν μέχρι κι απόψε πριν κάνουν τελειωτικές συζητήσεις για τα ενδιαφέροντα που έχουν μαζέψει, αφού παρά τον ζόρικο ανταγωνισμό, η ταινία του Λάνθιμου δεν είναι και χωρίς ελπίδες να αποσπάσει κάτι απ’ τα βραβεία του Un Certain Regard που μοιράζονται σε καμιά ώρα. Γι’ αυτό, θα έπαιρνα σαν ένδειξη και το ότι ο παραγωγός, Γιώργος Τσούργιαννης, ήταν ακόμα στις Κάνες χθες, παρ’ ότι είχε προγραμματίσει να φύγει νωρίτερα, αλλά σήμερα δεν τον πέτυχα πουθενά, οπότε μη σε πάρω και στο λαιμό μου.
Previously on Movies for the Masses: Cliente (2008): Josiane Balasko interview