Gamer (2009): Third Person Trailer

Καλά-καλά δεν έχω κατέβει από το αεροπλάνο και πέφτω πάνω στα μικρόφωνα του cheaplog. Videogame ταινία χωρίς το videogame ε; Και εντάξει, εσύ μια χαρά αλωνίζεις μέσα στο Call of Duty και στο Halo, καθαρίζοντας κόσμο με ό,τι βρίσκεται πρόχειρο στα χέρια του φαντάρου που ελέγχεις εκείνη τη στιγμή. Ο φαντάρος ο ίδιος όμως σκέφτηκες τι τραβάει ο έρημος που τον βγάζεις στις ερήμους και στα παραπήγματα κάθε μέρα, λες και δεν είχε άλλη δουλειά; Οι παλαβομάρες Mark Neveldine και Brian Taylor που ξέρουν τι θα πεί να περνάς τον ήρωά σου από τη μηχανή του κιμά και να σου λέει κι ευχαριστώ, όχι μόνο τον σκέφτηκαν, αλλά θέτουν και το πανάρχαιο ερώτημα (τουλάχιστον δέκα χρόνων): τι γίνεται αν η φιγούρα στην άλλη άκρη του καλωδίου του gamepad, πίσω από την οθόνη, υπάρχει και νιώθει πραγματικά τις συνέπειες των πράξεών σου; Δεδομένου ότι ένας φίλος μου ακόμα έχει ψυχολογικά κατάλοιπα από τότε που του έγινε αυτή η ερώτηση για τους χαρακτήρες του Sims που έπαιζε (δεν το ξανάγγιξε από τότε), το concept παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Όχι ότι το trailer αναλώνεται στη φιλοσοφική αναζήτηση βέβαια. Σ’ένα κοντινό μέλλον όπου το on-line multiplayer παιχνίδι Slayers σπάει ταμεία, οι παίκτες χειρίζονται πραγματικούς ανθρώπους, κατάδικους που ελπίζουν να κερδίσουν την ελευθερία τους μέσα από τη συμμετοχή σ’αυτό. Ο Κινγκ Ληονάιντας ως ο προαναφερθείς ταλαίπωρος φαντάρος με τη σκωτσέζικη προφορά κυνηγιέται με άλλους αντίστοιχους ταλαίπωρους σε Deathmatch mode, ελεγχόμενος από τον πιτσιρικά gamer του τίτλου στο απόλυτο first-person shooter (έμφαση στο person) ενώ ο Dexter κινεί τα νήματα ως evil executive που μισούμε (αν είσαι gamer, ξέρεις γιατί). Λίγο από reality TV, λίγο από Running Man (1987), λίγο από πράγματα που σκάνε πολύ ωραία, λίγο από μελλοντική δυστοπία. Το μόνο που με ανησυχεί είναι που δε βλέπω τον ασυγκράτητο χαβαλέ (piss-take στα ελληνικά) των δύο Crank.

Press Start.