Telstar (2009): Heavy compression trailer
1962 -- ο Telstar, ο πρώτος δορυφόρος τηλεπικοινωνιών, τίθεται σε τροχιά γύρω από την Γη. Το όνομα του γίνεται τίτλος σε ένα instrumental κομμάτι που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και έμελλε να γίνει το πρώτο single ever από βρετανική μπάντα που έφτασε στο Νο1 των αμερικάνικων charts (και για 5 εβδομάδες στα βρετανικά), αλλά και το πρώτο σε πωλήσεις δισκάκι της εποχής του.
Το Telstar του Joe Meek και των Tornados του ήταν το κομμάτι που έφερε στο προσκήνιο αυτόν τον ιδιοφυή αλλά και εκκεντρικό über-producer, που κατάφερε με τις πρωτοφανείς ιδέες του και δίσκους όπως το I Hear A New World να οδηγήσει σε νέους δρόμους την ποπ μουσική. Πέρα από τις άπειρες συνεργασίες του (Tom Jones, Gene Vincent, Petula Clark, The Cryin' Shames, κλπ) και αρκετές εμπορικές επιτυχίες, μεγάλο κομμάτι της φήμης του οφείλεται στην γοργή μετάβαση του από την επιτυχία στην αποτυχία και την επακόλουθη κατάθλιψη του, που εξελίχθηκε σε παράνοια και οδήγησε στην αυτοκτονία του, αμέσως μετά τον φόνο της σπιτονοικοκυράς του, στις 3 Φεβρουαρίου 1967 σε ηλικία 38 ετών (8 χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατο του ήρωά του Buddy Holly).
Καθώς τα τελευταία χρόνια αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον για την μουσική του, πέρυσι είδαμε το καλό ντοκιμαντέρ A Life in the Death of Joe Meek (2008) των Howard Berger και Susan Stahman που αποκατέστησε την εικόνα του ως φυσιολογικού ανθρώπου που έκανε εξαιρετικά πράγματα, σε αντίθεση με την φουσκωμένη φήμη του ως "τρελού δημιουργού" (στην οποία βοήθησαν βέβαια και το διαβόητο "just another bunch of noise, copying other people's music" για τους Beatles και η απόρριψη στον Bowie και τον Rod Stewart). Το 2005 το Telstar ανέβηκε στο West End με τον Con O'Neill στον πρωταγωνιστικό ρόλο να κερδίζει υποψηφιότητα για βραβείο Laurence Olivier. Στην ταινία του Nick Moran, πρωταγωνιστεί πάλι ο O'Neill αλλά και σούπερ ονόματα όπως οι Kevin Spacey, Ralf Little, James Corden, Pam Ferris, JJ Feild. Cameo εμφανίσεις κάνουν διάσημοι Βρετανοί μουσικοί τόσο από το σήμερα όπως ο Carl Barât (Libertines) και ο Justin Hawkins (The Darkness), όσο και από τα 60ς, όπως οι original συνεργάτες του Meek (Clem Cattini, Jess Conrad, John Leyton, Chas Hodges).
Το Telstar του Joe Meek και των Tornados του ήταν το κομμάτι που έφερε στο προσκήνιο αυτόν τον ιδιοφυή αλλά και εκκεντρικό über-producer, που κατάφερε με τις πρωτοφανείς ιδέες του και δίσκους όπως το I Hear A New World να οδηγήσει σε νέους δρόμους την ποπ μουσική. Πέρα από τις άπειρες συνεργασίες του (Tom Jones, Gene Vincent, Petula Clark, The Cryin' Shames, κλπ) και αρκετές εμπορικές επιτυχίες, μεγάλο κομμάτι της φήμης του οφείλεται στην γοργή μετάβαση του από την επιτυχία στην αποτυχία και την επακόλουθη κατάθλιψη του, που εξελίχθηκε σε παράνοια και οδήγησε στην αυτοκτονία του, αμέσως μετά τον φόνο της σπιτονοικοκυράς του, στις 3 Φεβρουαρίου 1967 σε ηλικία 38 ετών (8 χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατο του ήρωά του Buddy Holly).
Καθώς τα τελευταία χρόνια αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον για την μουσική του, πέρυσι είδαμε το καλό ντοκιμαντέρ A Life in the Death of Joe Meek (2008) των Howard Berger και Susan Stahman που αποκατέστησε την εικόνα του ως φυσιολογικού ανθρώπου που έκανε εξαιρετικά πράγματα, σε αντίθεση με την φουσκωμένη φήμη του ως "τρελού δημιουργού" (στην οποία βοήθησαν βέβαια και το διαβόητο "just another bunch of noise, copying other people's music" για τους Beatles και η απόρριψη στον Bowie και τον Rod Stewart). Το 2005 το Telstar ανέβηκε στο West End με τον Con O'Neill στον πρωταγωνιστικό ρόλο να κερδίζει υποψηφιότητα για βραβείο Laurence Olivier. Στην ταινία του Nick Moran, πρωταγωνιστεί πάλι ο O'Neill αλλά και σούπερ ονόματα όπως οι Kevin Spacey, Ralf Little, James Corden, Pam Ferris, JJ Feild. Cameo εμφανίσεις κάνουν διάσημοι Βρετανοί μουσικοί τόσο από το σήμερα όπως ο Carl Barât (Libertines) και ο Justin Hawkins (The Darkness), όσο και από τα 60ς, όπως οι original συνεργάτες του Meek (Clem Cattini, Jess Conrad, John Leyton, Chas Hodges).
Previously on Movies for the Masses: A Perfect Getaway (2009): Ειδικό trailer
Το κείμενο μας παραχώρησαν από το Από τις 4 στις 5