The Limits of Control (2009)

Μυστηριώδης άντρας πίνει δυο εσπρέσο, ανεβαίνει στο τρένο. Πίνει δυο εσπρέσο. Κατεβαίνει απ’ το τρένο, συναντά βλαμμένο. Πίνει δυο εσπρέσο. Ανεβαίνει στο τρένο και φτου κι απ’ την αρχή.Σα στυλιστική άσκηση στην απραξία, ο Jarmusch επιστρέφει απ’ την επιτυχία του Broken Flowers (2005) για να αυτομαστιγωθεί, στήνοντας ένα νουάρ road movie με western τόνους και απογυμνωμένο σενάριο και σε στέλνει σε τουριστική ξενάγηση στις ομορφιές της Ισπανίας, με σταθμούς όλους αυτούς τους ηθοποιούς της καριέρας του και μη, που είναι γνωστοί για την τάση τους να ρισκάρουν καλλιτεχνικά, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα. Υπαρξιακές γαργάρες και εξυπνακίστικες ακατανόητες αναφορές σε σκηνοθέτες και σχολές σκέψης και έκφρασης, δίνουν και παίρνουν καθώς τρυπάει το στομάχι σου απ’ την ανυπαρξία συνοχής και νοήματος σ’ αυτήν την ομορφότατη εγκεφαλική δηθενιά, που ψάχνει στο φετιχισμό της εικόνας, τη φιλοσοφία της λεπτομέρειας και της ασημαντότητάς της, ποτίζοντάς σε με την πίκρα των δεκαπέντε εσπρέσο επί δυο, που ήπιες για να μείνεις ξύπνιος και να δεις ότι θα μπορούσες κάλλιστα να έχεις κοιμηθεί στα πρώτα 110 λεπτά της δίωρης διάρκειάς της και πάλι τα ίδια να έχεις αποκομίσει.